Panzer I

Hierdie artikel is 'n weesbladsy. Dit is nie geskakel of in ander bladsye ingesluit nie. Help Wikipedia deur na moontlike teks te soek en 'n skakel hierheen te plaas.

Panzerkampfwagen I

'n Wehrmacht Panzerkampfwagen I Ausf. A ligte tenk vertoon by die Deutsches Panzermuseum in Munster, Duitsland.
Tipe	Ligte tenk
Oorsprong	Nazi-Duitsland
Diensgeskiedenis
In gebruik	1934–1945
Gebruik deur	Nazi Duitsland, Bulgarye, ou-Republiek China, Hongarye, Spanje
Oorloë	Spaanse Burgeroorlog Tweede Wêreldoorlog Tweede Chinees-Japannese Oorlog
Produksiegeskiedenis
Ontwerp	1932–1934
Vervaardiger	Henschel, MAN, Krupp, Daimler
Koste per eenheid	38000 Ryksmark
Vervaardig	1934–1938, 1943
Aantal gebou	1 659 as ligte tenks 184 as bevelstenks 445 as opleidingstenks 147 ander[1]
Spesifikasie
Massa	5,4 ton
Lengte	4,02 m
Wydte	2,06 m
Hoogte	1,72 m
Bemanning	2: bevelvoerder en bestuurder
Pantser	7–13 mm
Primêre bewapening	2 × 7.92 mm MG-13 masjiengewere
Enjin	Krupp M 305 viersilinder lugverkoelde petrolenjin
Enjinlewering	59 hp, (44 kW)
Krag/massa	8,1 kW/t
Suspensie	Kwart-elliptiese bladveersuspensie.
Operasionele bereik	200 km (120 mi) pad; 175 km (109 mi) veld.
Snelheid	37 km/h (23 mph) pad; 25 km/h (16 mph) veld.

Die Panzer I is 'n ligte tenk wat in die 1930's in Nazi-Duitsland vervaardig is. Die naam is kort vir die Duitse Panzerkampfwagen I ("gepantserde gevegsvoertuig merk I"), afgekort PzKpfw I. Die tenk se amptelike Duitse voorraadbenaming was Sd.Kfz. 101 ("spesialedoelvoertuig 101").^[2]

Ontwerp van die Panzer I het in 1932 begin en massaproduksie het in 1934 begin. Dit was slegs bedoel as 'n oefentenk om die konsep van gepantserde oorlogvoering aan die Duitse leër, die Panzer, bekend te stel. Die Panzer I het gevegte in Spanje gevoer tydens die Spaanse Burgeroorlog, in Pole, Frankryk, die Sowjetunie en Noord-Afrika tydens die Tweede Wêreldoorlog, en in China tydens die Tweede Chinees-Japannese Oorlog. Ervaring wat opgedoen is met die Panzer I tydens die Spaanse burgeroorlog het die Duitse Panzerwaffe se inval in Pole in 1939 en Frankryk in 1940 help vorm. Teen 1941 is die Panzer I onderstelontwerp gebruik as die basis vir tenkvernietigers en aanvalskanonne. Daar is gepoog om die Panzer I op te gradeer gedurende sy diensgeskiedenis, ook deur buitelandse lande, om die lewensduur van die ontwerp te verleng. Dit het uiteindelik tot 1954 in die Spaanse Weermag diens gedoen.

Die Panzer I se prestasie in gepantserde gevegte is beperk deur die dun pantser en ligte bewapening met twee masjiengewere, wat nooit bedoel was om dit teen gepantserde teikens te gebruik nie, eerder ideaal vir onderdrukking van infanterieë, in ooreenstemming met bestaande oorlogleerstellings. As 'n ontwerp wat bedoel was vir opleiding, was die Panzer I minder bekwaam as sommige ander hedendaagse ligtetenkontwerpe, soos die Sowjet-T-26, alhoewel dit destyds relatief gevorderd was in vergelyking met ouer ontwerpe, soos die Renault FT, wat steeds in verskeie lande diens gedoen het.

Alhoewel hulle nie 'n tenk in gepantserde gevegte gehad het nie, het dit 'n groot deel van Duitsland se gemeganiseerde magte uitgemaak en is dit in alle belangrike veldtogte tussen September 1939 en Desember 1941 gebruik, waar dit steeds baie nuttige diens verrig het teen verskanste infanterie en ander 'sagte' teikens, wat nie eens hulself teen ligte wapentuig kon verdedig nie, en wat baie kwesbaar was vir masjiengeweervuur. Die klein, kwesbare ligte tenk, tesame met sy ietwat kragtiger opvolger die Panzer II, sou binnekort as 'n (voorkant-) gepantserde gevegsvoertuig oortref word deur kragtiger Duitse tenks, soos die Panzer III, en later die Panzer IV, Panzer V en Panzer VI; nietemin was die Panzer I se bydrae tot die vroeë oorwinnings van Nazi-Duitsland tydens die Tweede Wêreldoorlog belangrik. Later in die oorlog is die torings van baie verouderde Panzer I en Panzer II 's weer as skiettorings op spesiaal geboude verdedigingsbunkers, veral op die Atlantiese Muur, hergebruik.

Die Verdrag van Versailles na die Eerste Wêreldoorlog van 1919 het die ontwerp, vervaardiging en ontplooiing van tenks in die Reichswehr verbied. Paragraaf 24 van die verdrag het voorsiening gemaak vir 'n boete van 100 000 mark en gevangenisstraf van tot ses maande vir enigiemand wat 'gepantserde voertuie, tenks of soortgelyke masjiene [vervaardig] wat militêr gebruik kan word'.^[3]

Ten spyte van die mannekrag en tegniese beperkings wat die Duitse leër deur die Verdrag van Versailles opgelê is, het verskeie Reichswehr-offisiere 'n geheime personeel ingestel om die Eerste Wêreldoorlog te bestudeer en toekomstige strategieë en taktieke te ontwikkel. Alhoewel die konsep van die tenk as 'n mobiele oorlogswapen aanvanklik apaties was, is die Duitse industrie aangemoedig om na die ontwerp van die tenk te kyk, terwyl stille samewerking met die Sowjetunie onderneem is. Daar was ook klein militêre samewerking met Swede, insluitend die ontginning van tegniese data wat van onskatbare waarde was vir die vroeë Duitse tenkontwerp. Reeds in 1926 is die Duitse maatskappye Krupp, Rheinmetall en Daimler-Benz gekontrakteer om prototipe tenks te ontwikkel wat gewapen was met 'n groot 75-millimeter kanon. Dit is onder die naam Großtraktor (groot trekker) ontwerp om die ware doel van die voertuig te verskuil.^[4] Teen 1930 sou 'n ligte tenk gewapen met vinnige masjiengewere ontwikkel word onder die naam Leichttraktor (ligte trekker). ^[5] Die ses geproduseerde Großtraktor is later vir 'n kort tydperk in die 1 Panzer-afdeling in gebruik geneem; die Leichttraktor het tot 1935 in toetsing gebly.^[4] In die laat 1920's en vroeë 1930's was die Duitse tenkteorie baanbrekerswerk deur twee figure: generaal Oswald Lutz en sy stafhoof, luitenant-kolonel Heinz Guderian. Guderian het die invloedrykste van die twee geword en sy idees is wyd bekend gemaak.^[6] Soos sy tydgenoot, Sir Percy Hobart, het Guderian aanvanklik 'n gepantserde korps (panzerkorps) in die vooruitsig gestel wat uit verskillende soorte tenks bestaan. Dit het 'n stadige infanterietenk ingesluit, gewapen met 'n klein kaliber kanon en verskeie masjiengewere. Volgens Guderian moes die infanterietenk swaar gepantser wees om te verdedig teen vyandige teentenkkanonne en artillerie. Hy het ook 'n vinnige deurbraaktenk in die vooruitsig gestel, soortgelyk aan die Britse kruistenk, wat teen die vyandelike antitenkwapens gepantser sou word en 'n groot 75 millimeter (2,95 dm) hoofkanon. Laastens het Duitsland 'n swaar tenk benodig, gewapen met 'n 150 millimeter (5.9 dm) kanon om vyandelike vestings te verslaan, en nog sterker wapenrusting. So 'n tenk het 'n massa van 70 tot 100 ton benodig en was heeltemal onprakties gegewe die vervaardigingsvermoëns van die dag.^[6]

Kort nadat hy in Duitsland aan bewind gekom het, het Adolf Hitler die skepping van Duitsland se eerste pantserdivisies goedgekeur. Om sy vroeëre voorstel te vereenvoudig, het Guderian die ontwerp van 'n hoofgevegsvoertuig voorgestel wat in die Panzer III ontwikkel sou word, en 'n deurbraaktenk, die Panzer IV.^[7] Geen bestaande ontwerp het Guderian geval nie. As stopprop het die Duitse leër 'n voorlopige voertuig bestel om Duitse tenkspanne op te lei. Dit word toe die Panzer I.^[8]

Die Panzer I se ontwerpgeskiedenis kan teruggevoer word na die Britse Carden Loyd-tenk, waarvan hy baie van sy spoor- en veringontwerp geleen het. Nadat ses prototipes van die Kleintraktor vervaardig is, is die omslagnaam verander na Krupp-Traktor, terwyl die ontwikkelings-kodenaam verander is na Landwirtschaftlicher Schlepper (La S) (Landboutrekker). Die La S was nie net bedoel om die pantsertroepe van Duitsland op te lei nie, maar ook om die Duitse industrie voor te berei op die massaproduksie van tenks in die nabye toekoms; 'n moeilike ingenieursprestasie vir die tyd.^[4] Die bewapening van die produksie-weergawes sou twee 7.92 mm MG 13 masjiengewere in 'n draaiende toring wees. Daar is bekend dat masjiengewere grotendeels nutteloos was teen selfs die ligste tenkwapens van destyds, wat die Panzer I beperk het tot 'n opleidings- en anti-infanterie-rol volgens sy ontwerp.^[8] Die finale amptelike benaming, wat in 1938 toegeken is, was Panzerkampfwagen I (MG) met spesiale ordonnommer Sd.Kfz. 101. Die eerste 150 tenks (1. / LaS, 1ste reeks LaS, Krupp-Traktor), wat in 1934 vervaardig is, het nie die draaiende toring ingesluit nie en is gebruik vir opleiding van bemanning. Hierna is die produksie oorgeskakel na die gevegsweergawe van die tenk. Die Ausf. A was onvoldoende gepantser, met slegs 13 millimeter staalplate op sy dikste. Die tenk het verskeie ontwerpfoute gehad, insluitend suspensieprobleme, wat die voertuig teen hoë snelhede laat kantel het, en die enjin wat oorverhit het.^[7] Die bestuurder is binne die onderstel geposisioneer en gebruik konvensionele stuurhefbome om die tenk te beheer, terwyl die bevelvoerder in die toring geposisioneer is, waar hy ook as kanonnier opgetree het. Die twee bemanningslede kon deur middel van 'n stembuis kommunikeer. ^[9] Masjiengeweerammunisie is in vyf blikke geberg, wat verskillende aantal 25-ronde magasyne bevat het. 1190 van die Panzerkampfwagen I Ausf. A is in drie reekse gebou (2.-4. / LaS). 'n Verdere 25 is as bevelstenks gebou.

Baie van die probleme met die Ausf. A is reggestel met die bekendstelling van die Ausf. B. Die lugverkoelde enjin, wat slegs 44 kW (60 pk) gelewer het, is vervang deur 'n waterverkoelde, sessilinder Maybach NL 38 TR, wat 74 kW lewer, en die ratkas is verander na 'n meer betroubare model. Die groter enjin het die voertuig se onderstel met 40 cm (16 dm) verleng, wat 'n verbetering van die suspensie van die tenk moontlik gemaak het deur nog 'n bogiewiel by te voeg en die spanner te verhoog.^[4] Die tenk se massa het met 0,4 ton gestyg. Produksie van die Ausf. B begin in Augustus 1936 en eindig teen die somer van 1937 nadat 399 in twee reekse gebou is (5a-6a/LaS). Verder is 159 in twee reekse as beveltenks gebou, en 295 onderstelle is gebou as skiettoringlose oefentenks. Nog 147 oefentenks is gebou met omskepbare onderstelle met geharde pantser met die opsie om dit op te gradeer na volledige gevegstatus deur die bobou en skiettoring by te voeg. ^[5]

Nog twee gevegsweergawes van die Panzer I is tussen 1939 en 1942 ontwerp en vervaardig. In hierdie stadium is die ontwerpkonsep vervang deur medium en swaar tenks, en geen variant is in voldoende getalle vervaardig om 'n werklike impak op die vordering van die oorlog te hê nie. Hierdie nuwe tenks het niks gemeen met die Ausf. A of B, behalwe hul naam nie.^[7] Een hiervan, die Panzer I Ausf. C, is in 1939 gesamentlik deur Krauss-Maffei en Daimler-Benz ontwerp om 'n ruim gepantserde en gewapende ligte verkenningstenk te bied. ^[10] Die Ausf. C spog met 'n heelnuwe onderstel en toring, 'n moderne wringstaafvering en vyf ingevoude wiele van Schachtellaufwerk. ^[4] Dit het ook 'n maksimum pantserdikte van 30 millimeter gehad, meer as twee keer die van die Ausf. A of B, en was gewapen met 'n Mauser EW 141 semi-outomatiese anti-tenkgeweer, met 'n 50-ronde trommel, wat kragtige pantser-deurdringende 7.92 × 94 mm Patronen 318 anti-tenkrondes afgevuur het. Veertig van hierdie tenks is vervaardig, ^[4] saam met ses prototipes. Twee tenks is in 1943 in die 1ste Panzerdivisie ontplooi, en die ander agt-en-dertig is tydens die landing in Normandië in die LVIII Panzer Reserwekorps ontplooi.^[4]

Die tweede voertuig, die Ausf. F, was so anders van die Ausf. C as die Ausf. A en B.^[7] Bedoel as 'n infanteriesteuntenk, het die Panzer I Ausf. F 'n maksimum pantserdikte van 80 millimeter (3.15 dm) gehad en tussen 18 en 21 ton geweeg.^[11] Die Ausf. F was gewapen met twee MG-34's van 7,92 millimeter.^[7] Dertig is in 1940 vervaardig, en 'n tweede bestelling van 100 is later gekanselleer. Om vir die swaarder massa te vergoed, is 'n nuwe 110 kW (150 pk) Maybach HL45 Otto-enjin gebruik, wat 'n maksimum padspoed van 25 km/h moontlik gemaak het. Dit was toegerus met vyf oorvleuelende padwiele per kant en het weggedoen met die Ausf. C se verweefde eenhede. Agt van die dertig tenks wat vervaardig is, is in 1943 na die 1ste Panzerdivisie gestuur en het aan die Slag van Koersk deelgeneem. Die res is vir opleiding en evaluering aan verskeie weermagskole gegee.^[4]

Op 18 Julie 1936 het oorlog op die Iberiese skiereiland uitgebreek toe Spanje in 'n burgeroorlog verval het. Na die chaos van die aanvanklike opstand het twee opponerende partye saamgesmelt en hul posisie begin konsolideer - die Volksfront (die Republikeine) en die Spaanse Nasionalistiese front . In 'n vroeë voorbeeld van 'n gevolmagtigde oorlog het albei partye vinnig steun van ander lande ontvang, veral die Sowjetunie en Duitsland, aangesien albei hul taktiek en toerusting wou toets. ^[12] Die eerste besending buitelandse tenks, 50 Sowjet- T-26's, het op 15 Oktober aangekom. ^[13] Die versending is deur Nazi-Duitsland se Kriegsmarine opgemerk en Duitsland het dadelik gereageer deur 'n paar dae later 41 Panzer I's na Spanje te stuur.

Vergelyking van ligte tenks in die Spaanse burgeroorlog^{[4] [14]}

	T-26	Panzer I	CV.33	CV.35
Massa	9,4 t	5.4 t	2.3 t	3.5 t
Geweer	45 mm kanon	2 × 7,92 mm MG 13	6.5 mm of 8 mm masjiengeweer	8 mm Breda masjiengeweer
Ammunisie	122 rondes	2 250 rondes	3 200 8 mm of 3 800 6,5 mm	3 200
Pad reik	175 km	200 km	125 km	125 km
Pantser	7–16 mm	7–13 mm	5–15 mm	5–13.5 mm

Alhoewel die Panzer I aan byna elke groot Nasionalistiese offensief van die oorlog deelgeneem het, het die Nasionalistiese weermag al hoe meer gebuite T-26 tenks begin ontplooi om vir hul gebrek aan beskerming en vuurkrag te vergoed.^[15] Alhoewel die Panzer I aanvanklik die T-26 op kort afstand kon uitslaan — 150 meter of minder — met behulp van 'n pantser-deurdringende 7.92 millimeter-koeël, het die Republikeinse tenks begin aanval van afstande waar hulle immuun teen die masjiengewere van die Panzer I was.^[16]

In 1937 is ongeveer tien Panzer I Ausf. A's aan die Republiek van China (ROC) verkoop gedurende 'n tydperk van sterk samewerkingsbande tussen die ROC en Nazi-Duitsland. Dit is daarna in die Slag van Nanjing deur die 3de Pantserbataljon van die ROC se National Revolutionary Army (NRA) gebruik in geveg teen die Japannese Keiserlike leër (IJA).

Na die val van Nanking is die Chinese Panzer I Ausf. A's deur die Japannese gebuit en by die Yasukuni-heiligdom uitgestal. As gevolg van die noue verhouding tussen Hitler se Duitsland en die keiserlike Japan teen daardie tyd, is die Chinese Panzer I Ausf. A's aangedui as 'Made in the USSR' (die USSR was die algemene vyand van hierdie twee sterk anti-kommunistiese lande).

Tydens die aanvanklike veldtogte van die Tweede Wêreldoorlog het die Duitse ligte tenks, insluitend die Panzer I die grootste deel van sy pantserkrag gevorm.^[8] In Maart 1938 marsjeer die Duitse leër Oostenryk binne en ervaar 'n meganiese onklaarrakingskoers van tot dertig persent. ^[17] Die ervaring het egter aan Guderian verskeie foute in die Duitse Panzerkorps uitgewys, en hy het die logistieke ondersteuning verbeter.^[8] In Oktober 1938 beset Duitsland die Sudetenland van Tsjeggo-Slowakye en die res van die land in Maart 1939. Met die inname van Tsjeggo-Slowakye kon verskeie Tsjeggiese tenkontwerpe, soos die Panzer 38(t), en hul daaropvolgende variante en produksie, in die Duitse leër se sterkte opgeneem word. Dit het ook Duitse magte voorberei op die inval van Pole.^[8]

Op 1 September 1939 val Duitsland Pole binne met behulp van twee en sewentig afdelings (insluitend 16 reserweafdelings in OKH-reservate), waaronder sewe panzerdivisies (1., 2., 3., 4., 5., 10., "Kempf") en vier ligte afdelings (1., 2., 3., 4. ). Drie dae later het Frankryk en Brittanje oorlog teen Duitsland verklaar. Die sewe panzer en vier ligte afdelings was in vyf leërs saamgevoeg, wat twee leërgroepe gevorm het.^[8] Die bataljonsterkte van die 1ste Panzerdivisie het nie minder nie as veertien Panzers ingesluit Is, terwyl die ander ses afdelings vier-en-dertig ingesluit het. ^[18] Altesaam 2 700 tenks was beskikbaar vir die inval in Pole, maar slegs 310 van die swaarder Panzer III- en IV-tenks was beskikbaar. Verder was 350 van Tsjeggiese ontwerp - die res was óf Panzer I's of Panzer II's. Die inval was vinnig en die laaste Poolse weerstandsposisies het op 6 Oktober oorgegee. Die hele veldtog het vyf weke geduur (met die hulp van die Sowjet-magte, wat op 17 September aangeval het), en die sukses van die Duitse tenks in die veldtog is opgesom in reaksie op Hitler op 5 September: op die vraag of dit die duikbomme was wat 'n Poolse artillerieregiment vernietig het, het Guderian geantwoord: "Nee, ons panzers!"^[19]

Sowat 832 Duitse tenks (waaronder 320 PzI, 259 PzII, 40 Pz III, 76 PzIV, 77 Pz35(t), 13 PzBef III, 7 PzBef 38(t), 34 ander PzBef en 'n paar Pz38 (t)) ^[20] is verloor tydens die veldtog, waarvan ongeveer 341 nooit weer diens sou doen nie. Dit verteenwoordig ongeveer 'n derde van die wapenrusting van Duitsland wat vir die Poolse veldtog ontplooi is. Tydens die veldtog was nie minder nie as die helfte van die tenks van Duitsland onbruikbaar weens onderhoudskwessies of optrede van die vyand, en van al die tenks, was die Panzer I die kwesbaarste vir Poolse antitenkwapens. ^[21]

Verder is bevind dat die hantering van gepantserde magte tydens die veldtog veel te wense oorgelaat het. Gedurende die begin van die aanval deur Guderian in Noord-Pole, is sy korps 'n geruime tyd teruggehou om met die infanterie te koördineer, wat 'n vinniger opmars verhoed het. Eers nadat Leërgroep-Suid die aandag van Warskou in die Slag van Bzura laat kwyn het, is Guderian se wapenrusting volledig ontplooi. Alhoewel tenkproduksie na die Poolse veldtog tot 125 per maand verhoog is, was die Duitsers genoodsaak om verdere insette te trek uit Tsjeggiese tenkontwerpe, en ligte tenks het steeds die grootste deel van Duitsland se pantserkrag gevorm. ^[22]

Ondanks die veroudering daarvan, het die Panzer Ek is ook gebruik in die inval in Frankryk in Mei 1940. Van 2 574 tenks wat vir die veldtog beskikbaar was, was nie minder nie as 523 Panzer I's, terwyl daar 627 Panzer III's en IV's was, asook 955 Panzer II, 106 Tsjeggiese Panzer 35 (t), en 228 Panzer 38(t). ^[23] Vir hul verdediging spog die Franse met tot 4 000 tenks, waaronder 300 Char B1, gewapen met 'n 47 mm (1.7 in) kanon in die toring en 'n groter 75 mm (2.95 in) laespoedkanon in die romp. Die Franse het ook ongeveer 250 Somua S-35 gehad, wat algemeen beskou is as een van die beste tenks van die tydperk, gewapen met dieselfde 47 mm hoofkanon en beskerm deur 55 mm (2.17 in) pantserplaat op sy dikste punt. Nietemin het die Franse ook meer as 3000 ligte tenks ingespan, waaronder 500 FT-17's van die Eerste Wêreldoorlog.^[8]

Die twee belangrikste voordele wat die Duitse wapenrusting geniet het, was radio's wat hulle in staat kon stel om vinniger te koördineer as hul Britse of Franse eweknieë, en superieure taktiese leerstellings, bo en behalwe die aansienlik vinniger spoed.^[8]

Italiaanse terugslae in Egipte en hul kolonie Libië het veroorsaak dat Hitler vliegtuie na Sisilië gestuur het, en 'n blokkerende mag na Noord-Afrika. Hierdie blokkeringsmag is onder bevel van luitenant-generaal Erwin Rommel geplaas en het die gemotoriseerde 5de ligte afdeling en die 15de panzerdivisie ingesluit. Hierdie mag het op 12 Februarie 1941 in Tripoli geland. ^[24] By aankoms het Rommel ongeveer 150 tenks gehad, ongeveer die helfte was Panzer III en IV.^[25] Die res was Panzer I's en II's, hoewel die Panzer I gou vervang is.^[26] Op 6 April 1941 val Duitsland sowel Joego-Slawië as Griekeland aan, met veertien afdelings wat Griekeland binne die buurland Bulgarye binnegeval het, wat toe by die drieledige verdrag aangesluit het. ^[27] Die inval in Joego-Slawië het ses panzerdivisies ^[28] wat die Panzer steeds beset het I. ^[29] Joego-Slawië gee op 17 April 1941 oor, en Griekeland val op 30 April 1941. ^[30]

Die laaste groot veldtog waarin die Panzer I het 'n groot deel van die pantserkrag gevorm deur Operasie Barbarossa, 22 Junie 1941. Die 3 300 Duitse tenks het ongeveer 410 Panzer I's ingesluit.^[31] Teen die einde van die maand was 'n groot deel van die Rooi Leër vasgevang in die sak van Minsk, ^[8] en teen 21 September het Kiëf geval, wat die Duitsers toegelaat het om op hul uiteindelike doel, Moskou, te konsentreer. ^[32] Ondanks die sukses van die Duitse wapenrusting in die Sowjetunie, was die meeste Duitse offisiere tussen Junie en September geskok om te sien dat hul tenks minderwaardig was as nuwer Sowjetmodelle, die T-34 en KV- reeks. Soos tydens die Spaanse burgeroorlog net vyf jaar tevore gesien is, was die Panzer I duidelik geen pasmaat vir selfs die swakste Sowjet-wapenrusting nie, met selfs gepantserde motors soos die BA-10 wat die Panzer I kon verslaan as dit met medium toegerus was. -kaliber anti-tenk wapens. Army Group North het vinnig besef dat geen van die tenkgewere wat tans deur die Duitse pantser gebruik word, betroubaar in die dik voorpantser van die KV-1 kon binnedring nie. ^[33] Die uitvoering van die Rooi Leër tydens die Slag van Moskou en die toenemende aantal nuwe Sowjet-tenks het die Panzer voor die hand liggend gemaak Ek was nie grotendeels geskik vir hierdie oorlogsfront nie. Sommige minder gevegwaardige Panzer I's het die taak gehad om vragmotors en ander ligte (hoofsaaklik wiel-) voertuie deur die dik Russiese herfsmodder te sleep om logistieke en vervoerprobleme en probleme aan die frontlinies te verlig. Ander Panzer I's is vir anti-partydige optrede, of beskermingspligte (soos die verdediging van vliegvelde of ander belangrike militêre installasies op besette vyandelike gebied), toegedeel.

Naas Duitsland het Spanje die grootste aantal Panzer I-tenks ingespan. Altesaam 122 is gedurende die Spaanse burgeroorlog na Spanje uitgevoer, en Spanje se "Brunete Armoured Division" het in 1945 steeds 93 tenks in die veld gehad. Die Panzer I het in Spanje aangebly totdat hulp in 1954 uit die Verenigde State opgedaag het toe dit vervang is deur die relatief moderne M47 Patton.

Tussen 1935 en 1936, is 'n uitvoerweergawe van die Panzer I Ausf. B, genaamd die LKB (Leichte Kampfwagen B), ontwerp vir uitvoer na Bulgarye. Veranderings sluit in die opstel van 'n 20 mm-geweer en die aanbring van 'n Krupp M 311 V-8 petrolenjin. Alhoewel drie voorbeelde gebou is, is daar nie 'n enkele een na Bulgarye uitgevoer nie, hoewel 'n enkele Panzer I Ausf. A voorheen verkoop is.

'n Finale bestelling is in 1942 aan Hongarye verskaf, in totaal agt Ausf. B's en ses bevelweergawes. Hierdie is opgeneem in die 1ste Pantserdivisie en het aan die einde van 1942 geveg. Ten minste 1 Panzer I Ausf. B is na die weermag van die Onafhanklike Staat Kroasië gestuur.

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Panzer I.

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.