Homofobie

Homofobie (afgelei van homo vir "homoseksueel" en fobie vir "vrees, angs"; albei Griekse woorde) is letterlik die angs vir homoseksualiteit. Die woord is in die 20ste eeu geskep, aanvanklik met 'n negatiewe betekenis: 'n haat vir of afkeer van homoseksuele en homoseksualiteit. Die woord homohaat word ook soms vir die fenomeen ingespan. 'n Persoon wat homofobiese gedrag toon, word 'n homofoob genoem. Dit is egter nie 'n fobie in die ware sin van die woord nie.

Homofobie sluit 'n reeks negatiewe houdings en gevoelens in jeens homoseksualiteit of mense wat hulle identifiseer (of beskou word as) lesbies, gay, biseksueel of transgender ( LGBT ).^{[1] [2][3]} Die woord word gedefinieer as minagting tot iemand anders, vooroordeel, afkeer en haat, en kan moontlik gebaseer wees op 'n irrasionele vrees. Dit kan ook verband hou met godsdienstige oortuigings of idees of 'n kombinasie hiervan. ^{[4] [5]}

Homofobie word beskou as, en is waarneembaar in, veral kritiese en vyandige gedrag jeens ander, soos diskriminasie en geweld op grond van seksuele oriëntasies wat nieheteroseksueel is.

Erkende tipes homofobie sluit in: geïnstitusionaliseerde homofobie, byvoorbeeld godsdienstige homofobie en hoe 'n regering of staat homofobie beskou, en geïnternaliseerde homofobie.^{[6] [7]}

Negatiewe houdings teenoor mense wat hulle as deel van die LGBT-groepe identifiseer, het soortgelyke maar spesifieke name: Lesbofobie is die kruising van homofobie en seksisme wat teen lesbiërs gerig is, gayfobie is die afkeer of haat van gay mans, bifobie teiken biseksualiteit en biseksuele mense, en transfobie teiken transgender en transseksuele mense.^[8]

Alhoewel seksuele gesindhede gevind kan word in antieke Griekeland – van die 8ste tot die 6de eeue v.C. tot die einde van die oudheid (omstreeks 600 n.C. ) – is die woord deur die akademie as homofobie aangeneem, en dit word gebruik om 'n onverdraagsaamheid teenoor homoseksualiteit en homoseksuele te beskryf wat gedurende die Middeleeue gegroei het, veral onder aanhangers van Islam en die Christendom.^[9] Die term self is egter nog relatief nuut.

George Weinberg, 'n sielkundige in die 1960's, ^[10] het die term "homofobie" die eerste keer beskryf.^{[11] [12] [13]}

Die woord "homofobie" het vir die eerste keer in druk verskyn in 'n artikel wat geskryf is vir die uitgawe van 23 Mei 1969 van die Amerikaanse pornografiese tydskrif Screw, waarin die woord gebruik is om te verwys na heteroseksuele mans se vrees en angs dat ander kan dink hulle is gay. ^[14]

Die idee van anti-LGBT-vooroordeel as 'n gemeenskaplike probleem wat wetenskaplike aandag verdien, is nie nuut nie. In 'n 1969-artikel in Time word voorbeelde van negatiewe houdings jeens homoseksualiteit as "homofobie" beskryf, insluitend "'n mengsel van afkeer en vrees" wat sommige "homoseksuele paniek" genoem het.

In 1971 het Kenneth Smith homofobie as 'n persoonlikheidsprofiel gebruik om die sielkundige afkeer van homoseksualiteit te beskryf. ^[15] Weinberg het dit ook op dié manier gebruik in sy 1972-boek Society and the Healthy Homosexual.^[16] Dit is publiseer 'n jaar voordat die American Psychiatric Association gestem het om homoseksualiteit van sy lys van geestesversteurings te verwyder. Weinberg se term het 'n belangrike hulpmiddel geword vir gay en lesbiese aktiviste, advokate en hul bondgenote. ^[17]

In 1981 is homofobie vir die eerste keer in The Times van Londen gebruik om te berig dat die Algemene Sinode van die Kerk van Engeland gestem het om te weier dat homoseksualiteit veroordeel word.

As die woord egter letterlik opgeneem word, kan homofobie 'n probleemterm wees. Professor David A.F. Haaga sê dat hedendaagse gebruik "'n wye reeks negatiewe emosies, houdings en gedrag teenoor homoseksuele mense" insluit, wat eienskappe is wat nie ooreenstem met aanvaarde definisies van fobies nie, dié van "'n intense, onlogiese of abnormale vrees vir 'n bepaalde ding." Vyf sleutelverskille word gelys om homofobie, soos dikwels gebruik, van 'n ware fobie te onderskei.

Homofobie manifesteer in verskillende vorme, en 'n aantal verskillende tipes is geïdentifiseer, waaronder geïnternaliseerde homofobie, sosiale homofobie, emosionele homofobie, gerasionaliseerde homofobie, en ander.^[18] Daar was ook idees om homofobie, rassisme en seksisme as 'n "onverdraagsame persoonlikheidsteuring" te klassifiseer.^[19]

Baie wêreldgodsdienste bevat antihomoseksuele verwysings, terwyl ander godsdienste verskillende grade van neutraliteit het of leerstellings insluit wat homoseksuele as 'n derde geslag beskou. Selfs binne sommige godsdienste wat homoseksualiteit oor die algemeen ontmoedig, is daar ook baie mense wat homoseksualiteit as iets positief beskou, en sommige godsdienstige seën of voer selfdegeslaghuwelike uit op dié wat dit so verkies. Daar bestaan ook sogenaamde Queer-godsdienste, wat toegewy is om die geestelike behoeftes van LGBTQI- persone te bedien. Queerteologie poog om 'n kontrapunt vir godsdienstige homofobie te verskaf.^[20] In 2015 het die prokureur en skrywer Roberta Kaplan verklaar dat Kim Davis "die duidelikste voorbeeld is van iemand wat 'n godsdiensvryheidsargument wil gebruik om [teen selfdegeslagpaartjies] te diskrimineer."

Bybelverse wat algemeen vertolk word as die veroordeling van homoseksualiteit of seksuele verhoudings van dieselfde geslag word in beide die Ou en Nuwe Testament van die Bybel gevind. Levitikus 18:22, sê: "Jy mag nie met 'n man gemeenskap hê soos met 'n vrou nie: dit is 'n gruwel." Die vernietiging van Sodom en Gomorra word ook oor die algemeen beskou as 'n veroordeling van homoseksualiteit. Christene en Jode wat homoseksualiteit teëstaan, haal dikwels sulke verse aan. Die historiese konteks en vertolking van die geskrifte is egter baie ingewikkeld. Wetenskaplike debat oor die interpretasie van hierdie gedeeltes van die geskrifte, het daarop gefokus om dit in behoorlike historiese konteks te plaas, byvoorbeeld om daarop te wys dat Sodom se sondes histories geïnterpreteer word as anders as homoseksualiteit, en op die vertaling van seldsame of ongewone woorde in die betrokke gedeeltes berus. In die tydskrif Religion Dispatches voer Candace Chellew-Hodge aan dat die ses of wat verse wat dikwels aangehaal word om LGBT-mense te veroordeel eerder na "beledigende seks" verwys. Sy verklaar dat die Bybel geen veroordeling het vir “liefdevolle, toegewyde, gay en lesbiese verhoudings” nie en dat Jesus oor die onderwerp geswyg het. ^[21] Hierdie siening word teengestaan deur 'n aantal konserwatiewe evangeliste, ^[22] insluitend Robert A.J. Gagnon . ^[23]

In sommige gevalle is die onderskeid tussen godsdienstige homofobie en staatsgeborgde homofobie nie duidelik nie. 'n Sleutelvoorbeeld is gebiede onder Islamitiese gesag. Alle groot Islamitiese sektes verbied homoseksualiteit, wat 'n misdaad onder Sharia-wetgewing is en in die meeste Moslemlande as sodanig behandel word. In Afganistan, byvoorbeeld, is homoseksualiteit onder die Taliban met doodstraf veroordeel. Ná die val van die Taliban is homoseksualiteit van ’n doodsmisdaad verander in een wat met boetes en tronkstraf gestraf word.

In 2009 het die International Lesbian and Gay Association (ILGA) 'n verslag gepubliseer met die titel State Sponsored Homophobia 2009, ^[24] wat gebaseer is op navorsing wat gedoen is deur Daniel Ottosson by die Södertörn University College, Stockholm, Swede. Hierdie navorsing het bevind dat 80 lande regoor die wêreld homoseksualiteit as onwettig beskou en die volgende is uitgewys: ^{[25] [26]}

• Vyf van die lande ken die doodstraf toe vir homoseksuele aktiwiteite, naamlik Iran, Mauritanië, Saoedi-Arabië, Soedan en Jemen.^[27] Sedert die Irannese Rewolusie van 1979 in Iran het die Iranse regering meer as 4 000 mense tereggestel wat van homoseksuele dade aangekla is. ^{[28] [29]} In Saoedi-Arabië is die maksimum straf vir homoseksualiteit openbare teregstelling, maar die regering sal ander strawwe gebruik, soos boetes, tronkstraf en selfs gedwonge seksverandering as alternatiewe, tensy die regering voel dat mense wat by homoseksuele aktiwiteite betrokke is, staatsgesag uitdaag deur betrokke te raak by sosiale LGBT-bewegings .
• Twee doen dit in sommige streke, maar nie noodwendig in die hele land nie, naamlik Nigerië, Somalië ^[27]

In 2001 het Al-Muhajiroun, 'n internasionale organisasie wat die vestiging van 'n wêreldwye Islamitiese kalifaat wil hê, 'n fatwa uitgereik waarin verklaar word dat alle lede van die Al-Fatiha-stigting (wat die saak van gay, lesbiese en transgender Moslems bevorder) murtadd is en hulle tot die dood veroordeel. As gevolg van die bedreiging en omdat hulle uit konserwatiewe samelewings kom, verkies baie lede van die stigting se webwerf steeds om anoniem te wees om hul identiteit te beskerm terwyl hulle 'n tradisie van geheimhouding voortsit. ^[30]

In sommige streke is gay mense vervolg en vermoor deur Islamitiese milisies, ^[31] soos die Al-Nusra-front en ISIL in dele van Irak en Sirië. ^[32]

In die Middeleeuse Europa is homoseksualiteit as sodomie beskou en was dit strafbaar met die dood. Vervolgings het hul hoogtepunt bereik tydens die Middeleeuse Inkwisisies, toe die sektes van Katare en Waldensiërs van hoerery en sodomie beskuldig is, saam met beskuldigings van satanisme. In 1307 was beskuldigings van sodomie en homoseksualiteit groot aanklagte wat tydens die Verhoor van die Tempeliers gedek is. Die teoloog Thomas Aquinas was invloedryk in die koppeling van veroordelings van homoseksualiteit met die idee van natuurreg, en het aangevoer dat "spesiale sondes teen die natuur is, soos byvoorbeeld dié wat in stryd is met die omgang van manlike en vroulike natuurlike diere".^[33]

Alhoewel biseksualiteit as normale menslike gedrag in antieke China aanvaar is,^[34] het homofobie in die laat Qing-dinastie en die Republiek China ingeburger geraak as gevolg van interaksies met die Christelike Weste,^[35] en homoseksuele gedrag is in 1740 verbied. ^[36] Tydens die Kulturele Rewolusie is homoseksualiteit deur die regering as 'n "sosiale skande of 'n vorm van geestesongesteldheid" behandel, en individue wat homoseksueel was, het algemeen vervolging in die gesig gestaar. Alhoewel daar geen wette spesifiek teen homoseksualiteit was nie, is ander wette gebruik om homoseksuele mense te vervolg en hulle is “van rampokkery of die versteuring van die openbare orde aangekla”.

Die Sowjetunie onder Wladimir Lenin het homoseksualiteit in 1922 gedekriminaliseer, lank voor baie ander Europese lande. Die Sowjetse Kommunistiese Party het effektief egskeiding, aborsie en homoseksualiteit gewettig toe hulle al die ou Tsaristiese wette afgeskaf het en die aanvanklike Sowjetse kriminele kode hierdie liberale seksuele beleid in plek gehou het. ^[37] Lenin se emansipasie is 'n dekade later deur Josef Stalin omgekeer en homoseksualiteit het onwettig gebly kragtens artikel 121 tot die Jeltsin -era.

In Nazi-Duitsland is gay mans vervolg en ongeveer 5 000 tot 15 000 is in Nazi-konsentrasiekampe gevange gehou, en baie van die gay mans het in die kampe gesterf.^[38]

Tans is homoseksualiteit in 74 lande onwettig.^[39] Die Noord-Koreaanse regering veroordeel Westerse gay kultuur as 'n ondeug wat veroorsaak word deur die "dekadensie" van 'n kapitalistiese samelewing, en dit veroordeel dit as die bevordering van verbruikerswese, klassisme en promiskuïteit. ^[40] In Noord-Korea kan die “oortreding van die reëls van kollektiewe sosialistiese lewe” met tot twee jaar gevangenisstraf gestraf word.^[41]

Maar, volgens die Noord-Koreaanse regering: "As 'n land wat wetenskap en rasionalisme omhels het, erken die DVK dat baie individue gebore word met homoseksualiteit as 'n genetiese eienskap en behandel dit hulle met die nodige respek. Homoseksuele in die DVK was nog nooit onderworpe aan onderdrukking, soos in baie kapitalistiese regimes regoor die wêreld, nie.”

Robert Mugabe, die voormalige president van Zimbabwe, het 'n gewelddadige veldtog teen LGBT-mense gevoer met die argument dat Zimbabwiërs voor kolonisasie nie by homoseksuele dade betrokke was nie. ^[42] Sy eerste groot openbare veroordeling van homoseksualiteit was in Augustus 1995. Hy het aan 'n gehoor gesê: "As jy sien mense stel hulself as lesbiërs en gays voor, arresteer hulle en gee hulle aan die polisie oor!" ^[43] In September 1995 het Zimbabwe se parlement wetgewing ingestel wat homoseksuele dade verbied. In 1997 het 'n hof Canaan Banana, Mugabe se voorganger en die eerste president van Zimbabwe, skuldig bevind aan 11 aanklagte van sodomie en onsedelike aanranding.^[44]

Dit verwys na negatiewe stereotipes, oortuigings, stigma en vooroordeel oor homoseksualiteit en LGBT – mense wat 'n persoon met selfdegeslag-aangetrokkenheid oor hulleself het, ongeag of hulle as LGBT identifiseer of nie.^{[45] [46]}

Die mate waarin iemand deur hierdie idees geraak word, hang af van hoeveel en watter idees hulle bewustelik en onbewustelik geïnternaliseer het. Hierdie negatiewe oortuigings kan versag word met opvoeding, lewenservaring en terapie,^[47] veral met gayvriendelike psigoterapie/analise.

Geïnternaliseerde homofobie is ook van toepassing op bewuste of onbewustelike gedrag van 'n persoon om te voldoen aan kulturele verwagtinge van heteronormaliteit. Dit kan uiterste onderdrukking en ontkenning insluit tesame met gedwonge uiterlike vertoon van heteronormatiewe gedrag met die doel om "normaal" of "aanvaar" te voorkom of te probeer voel. Ander uitdrukkings van geïnternaliseerde homofobie kan ook subtiel wees. Sommige minder openlike gedrag kan insluit die maak van aannames oor die geslag van 'n persoon se romantiese maat, of oor geslagsrolle.^[48] Sommige navorsers pas hierdie etiket ook toe op LGBT-mense wat "kompromie"-beleide ondersteun, soos dié wat burgerlike verbintenisse aanvaarbaar vind in die plek van selfdegeslaghuwelike.

Sommige studies het getoon dat mense wat homofobies is meer geneig is om onderdrukte homoseksuele begeertes te hê. In 1996 het 'n gekontroleerde studie van 64 heteroseksuele mans (die helfte het gesê hulle is homofobies deur ervaring) by die Universiteit van Georgia, bevind dat mans wat homofobies is (soos gemeet deur die Indeks van Homofobie) aansienlik meer geneig was om meer erektiele reaksies te ervaar wanneer hulle aan homo-erotiese beelde blootgestel is as niehomofobiese mans. Weinstein et al. 2012 het soortgelyke resultate gekry toe navorsers bevind het dat studente wat uit "die mees rigiede antigay huise" kom, heel waarskynlik onderdrukte homoseksuele aantrekkings gevoelens wys. ^[49] Die navorsers het gesê dit verduidelik waarom sommige godsdienstige leiers wat homoseksualiteit aan die kaak stel, later blyk geheime homoseksuele verhoudings te beleef.^[49] Hulle het opgemerk dat "hierdie mense in oorlog met hulself is en hierdie interne konflik na buite draai."^[49] ’n Oogsporingstudie van 2016 het getoon dat heteroseksuele mans met hoë negatiewe impulsreaksies teenoor homoseksuele vir langer tydperke na homoseksuele beelde gekyk het as ander heteroseksuele mans.^[50] Volgens Cheval et al. (2016), versterk hierdie bevindinge die noodsaaklikheid om in ag te neem dat homofobie bekommernisse oor seksualiteit in die algemeen en nie homoseksualiteit in die besonder kan weerspieël nie.^[51] Daarteenoor het Jesse Marczyk in Psychology Today aangevoer dat homofobie nie onderdrukte homoseksualiteit is nie. ^[52]

Die frase "geïnternaliseerde seksuele stigma" word soms in plek daarvan gebruik om geïnternaliseerde homofobie voor te stel. 'n Geïnternaliseerde stigma ontstaan wanneer 'n persoon negatiewe stereotipes oor homself glo, ongeag waar die stereotipes vandaan kom. Dit kan ook verwys na baie stereotipes buite seksualiteit en geslagsrolle. Geïnternaliseerde homofobie kan ongemak veroorsaak met en afkeuring van 'n mens se eie seksuele oriëntasie . Egodistoniese seksuele oriëntasie is byvoorbeeld 'n toestand wat gekenmerk word deur 'n seksuele oriëntasie of 'n aantrekkingskrag wat in stryd is met 'n mens se geïdealiseerde selfbeeld, wat angs en 'n begeerte veroorsaak om jou oriëntasie te verander of meer gemaklik te raak met jou seksuele oriëntasie. So 'n situasie kan uiterste onderdrukking van homoseksuele begeertes veroorsaak. In ander gevalle kan 'n bewuste interne stryd vir 'n geruime tyd voorkom, wat dikwels diepgewortelde godsdienstige of sosiale oortuigings teen sterk seksuele en emosionele begeertes meebring. Hierdie onenigheid kan kliniese depressie veroorsaak, en 'n hoër koers van selfmoord onder LGBT-jeug (tot 30 persent van nieheteroseksuele jeugpogings) is aan hierdie verskynsel toegeskryf. Psigoterapie, soos gayregstellende psigoterapie en deelname aan 'n seksueleminderheidsbevestigende groep kan help om die interne konflikte op te los, soos tussen godsdienstige oortuigings en seksuele identiteit. Selfs informele terapieë wat die begrip en aanvaarding van nieheteroseksuele oriëntasies aanspreek, kan effektief wees. Baie diagnostiese "geïnternaliseerdehomofobieskale" kan gebruik word om 'n persoon se ongemak met sy seksualiteit te meet en sommige kan deur mense gebruik word ongeag geslags- of seksuele oriëntasie. Kritici van die skale merk op dat hulle 'n ongemak met nieheteroseksualiteit veronderstel wat op sigself heternormatiwiteit afdwing.^[53]

Die vrees om as gay uitgewys te word, kan as 'n vorm van sosiale homofobie beskou word. Teoretici, insluitend mense soos Calvin Thomas en Judith Butler, het voorgestel dat homofobie die oorsprong kan wees van 'n individu se vrees om as gay uitgewys te word. Homofobie by mans stem ooreen met onsekerheid oor manlikheid.^{[54] [55]} Om hierdie rede is homofobie na bewering baie meer te vinde in sport en in die subkultuur van sy ondersteuners wat as stereotipies manlik beskou word, soos sokker en rugby.^[56]

Hierdie teoretici het aangevoer dat 'n persoon wat homofobiese gedagtes en gevoelens uitdruk, dit nie net doen om hul oortuigings oor die klas van gay mense te kommunikeer nie, maar ook om hulself van hierdie klas en sy sosiale status te distansieer en mense te wys dat hulle nie in hierdie tipe gedrag belangstel nie. Deur hulself dus van gay mense te distansieer, bevestig hulle hul rol as 'n heteroseksueel in 'n heteronormatiewe kultuur, en probeer hulle so verhoed dat hulle as 'n gay persoon uitgewys en diensooreenkomsteig behandel word. Hierdie interpretasie sinspeel op die idee dat 'n persoon gewelddadige opposisie teen "die ander" kan stel as 'n manier om hul eie identiteit as deel van die meerderheid te vestig en sodoende sosiale validasie te verkry.

Nancy J. Chodorow het genoem dat homofobie gesien kan word as 'n metode of manier om manlikheid te beskerm.^[57]

Verskeie psigoanalitiese teorieë verduidelik homofobie as 'n bedreiging vir 'n individu se eie selfdegeslagimpulse, of daardie impulse bestaan of bloot hipoteties is. Hierdie bedreiging veroorsaak onderdrukking, ontkenning of reaksievorming.^[58]

Afkeuring van homoseksualiteit en van gay mense is nie eweredig deur die samelewing versprei nie, maar hang min of meer af van ouderdom, etnisiteit, geografiese ligging, ras, geslag, sosiale klas, opvoeding, partydige identifikasie en godsdiensstatus.^[59] Volgens die Britse MIV/vigs-liefdadigheidsorganisasie AVERT word godsdienstige sienings, gebrek aan homoseksuele gevoelens of ervarings en gebrek aan interaksie met gay mense sterk met sulke sienings verbind.^[60]

Die angs van heteroseksuele individue (veral adolessente wie se konstruksie van heteroseksuele manlikheid deels daarop gebaseer is dat hulle nie as gay beskou wil word nie) dat ander hulle as gay kan identifiseer, is ook deur Michael Kimmel uitgewys as 'n voorbeeld van homofobie.^[61] Die uittarting van seuns wat as eksentriek beskou word (en wat nie gewoonlik gay is nie) is na bewering veral 'n probleem in landelike en voorstedelike Amerikaanse skole, en word verbind met risikonemingsgedrag en uitbarstings van geweld (soos 'n vlaag skoolskietery) deur seuns wat wraak soek of probeer om hul manlikheid te bewys. Homofobiese afknouery is ook baie algemeen in skole in die Verenigde Koninkryk.^[62] Minstens 445 LGBT-Brasiliane is in 2017 óf vermoor óf het selfmoord gepleeg.

In sommige gevalle is die werke van skrywers wat bloot die woord "Gay" in hul naam het (Gay Talese, Peter Gay) of werke oor dinge wat die woord bevat (Enola Gay) vooroordeel.

In 'n 1998-toespraak het die skrywer, aktivis en burgerregteleier Coretta Scott King gesê dat "homofobie soos rassisme en anti-Semitisme en ander vorme van dwepery is deurdat dit poog om 'n groot groep mense te ontmenslik, om hul menslikheid, waardigheid en persoonlikheid te ontken."^[63] Een studie van wit adolessente mans wat by die Universiteit van Cincinnati deur Janet Baker gedoen is, is gebruik om te argumenteer dat negatiewe gevoelens jeens gay mense ook met ander diskriminerende gedrag verbind word. Volgens die studie is haat vir gay mense, antisemitisme en rassisme "waarskynlik metgeselle". Baker het veronderstel dat dit "dalk 'n kwessie is van die neerkyk op alles wat jy dink aan die onderkant is". ’n Studie wat in 2007 in die Verenigde Koninkryk vir die liefdadigheidsorganisasie Stonewall uitgevoer is, berig dat tot 90 persent van die bevolking antidiskriminasiewette ondersteun wat gay en lesbiese mense beskerm.

Die meeste internasionale menseregte- organisasies, soos Human Rights Watch en Amnesty International, veroordeel wette wat homoseksuele verhoudings tussen volwassenes wat instem, 'n misdaad maak. Sedert 1994 het die Verenigde Nasies se Menseregtekomitee ook beslis dat sulke wette die reg op privaatheid geskend het wat in die Universele Verklaring van Menseregte en die Internasionale Verdrag oor Burgerlike en Politieke Regte gewaarborg word. In 2008 het die Rooms-Katolieke Kerk 'n verklaring uitgereik wat "state aanspoor om weg te doen met kriminele strawwe teen [homoseksuele persone]." Die verklaring is egter gerig om 'n resolusie deur die VN se Vergadering te verwerp wat juis gevra het vir die beëindiging van strawwe teen homoseksuele in die wêreld. ^[64] In Maart 2010 het die Komitee van Ministers van die Raad van Europa 'n aanbeveling aanvaar oor maatreëls om diskriminasie op grond van seksuele oriëntasie of geslagsidentiteit te bekamp, wat deur CoE Sekretaris-generaal beskryf word as die eerste regsinstrument in die wêreld wat spesifiek handel oor een van die mees langdurige en moeilike vorme van diskriminasie om te bekamp. ^[65]

Om homofobie te bekamp, gebruik die LGBT-gemeenskap gebeurtenisse soos gay pride parades en politieke aktivisme ( Sien gay pride ). In Augustus 2019 het die Pride in London -gemeenskap 'n ander inisiatief geneem om "solidariteit met die LGBT+-gemeenskap te toon" en die kruisings in reënboogkleure ingekleur vir die jaarlikse parades. Die eerste permanente kruisings is op paaie in Lambeth geplaas. Ander is in Royal Borough of Greenwich geverf.

Een vorm van georganiseerde weerstand teen homofobie is die Internasionale Dag teen Homofobie (of IDAHO), wat die eerste keer op 17 Mei 2005 gevier is in verwante aktiwiteite in meer as 40 lande. Die vier grootste lande van Latyns-Amerika (Argentinië, Brasilië, Mexiko en Colombia) het sedert 2002 massamediaveldtogte teen homofobie ontwikkel. ^[66]

Benewens openbare uitdrukking, is wetgewing ontwerp, kontroversieel, om homofobie teen te staan, soos in haatspraak, haat misdaad en wette teen diskriminasie op grond van seksuele oriëntasie. Suksesvolle voorkomende strategieë teen homofobiese vooroordeel en afknouery in skole het die onderrig van leerlinge ingesluit oor geskiedkundige figure wat gay was, of wat gely het as gevolg van hul seksualiteit.

Sommige argumenteer dat anti-LGBT-vooroordeel immoreel is en verder gaan as die uitwerking op daardie klas mense. Warren J. Blumenfeld voer aan dat hierdie emosie 'n dimensie buite homself verkry, as 'n instrument vir ekstreem-regse konserwatiewes en fundamentalistiese godsdienstige groepe en as 'n beperkende faktor op geslagsverhoudings ten opsigte van die gewig wat geassosieer word met die uitvoering van elke rol dien ooreenkomstig. ^[67]

Op grond van navorsing deur Arizona State University Professor Elizabeth Segal, Universiteit van Memphis professore Robin Lennon-Dearing en Elena Delavega het in 'n 2016 artikel gepubliseer in die Journal of Homosexuality aangevoer dat homofobie verminder kan word deur blootstelling (leer oor LGBT-ervarings), verduideliking (begrip). die verskillende uitdagings wat LGBT-mense in die gesig staar), en ervaring (om hulself in situasies te plaas wat deur LGBT-mense ervaar word deur saam met LGBT-medewerkers te werk of vrywilligerswerk by 'n LGBT-gemeenskapsentrum te doen). ^[68]

Navorsers het egter alternatiewe terme voorgestel om vooroordeel en diskriminasie teen LGBT- mense te beskryf. Sommige van hierdie alternatiewe toon meer semantiese deursigtigheid, terwyl ander nie - fobie insluit nie:

• Homoerotofobie, wat 'n moontlike voorloper van homofobie is, is deur Wainwright Churchill geskep en in 1967 in Homosexual Behaviour Among Males gedokumenteer.
• Die etimologie van homofobie met verwysing na die vereniging van homos en fobo's is die basis vir LGBT-historikus Boswell se kritiek op die term en vir sy voorstel in 1980 van die alternatiewe homoseksofobie .
• Homonegatiwiteit is gebaseer op die term homonegativisme wat deur Hudson en Ricketts in 'n 1980-artikel gebruik is; hulle het die term vir hul navorsing geskep om homofobie te vermy, wat hulle as onwetenskaplik beskou het in sy vermoede van motivering.
• Heteroseksisme verwys na 'n stelsel van negatiewe houdings, vooroordeel en diskriminasie ten gunste van teenoorgestelde-geslag seksuele oriëntasie en verhoudings.
• Seksuele vooroordeel – Navorser aan die Universiteit van Kalifornië, Davis Gregory M. Herek het seksuele vooroordeel verkies as beskrywend, vry van aannames oor motiverings, en sonder waarde-oordele oor die irrasionaliteit of immoraliteit van diegene wat so geëtiketteer is. ^[69] Hy het homofobie, heteroseksisme en seksuele vooroordeel vergelyk, en, deur die derde term te verkies, het hy opgemerk dat homofobie "waarskynlik meer algemeen gebruik en meer dikwels gekritiseer word." Hy het ook opgemerk dat "Die kritici daarop let dat homofobie implisiet suggereer dat antigay-houdings die beste verstaan word as 'n irrasionele vrees en dat dit 'n vorm van individuele psigopatologie verteenwoordig eerder as 'n sosiaal versterkte vooroordeel."

Mense en groepe het beswaar gemaak teen die gebruik van die term homofobie.[2]

Die gebruik van homofobie, homofobies en homofobies is gekritiseer as pejoratief teenoor LGBT-regte-teenstanders . Gedragswetenskaplikes William O'Donohue en Christine Caselles het in 1993 verklaar dat "soos [ homofobie ] gewoonlik gebruik word, [dit] 'n onwettige pejoratiewe evaluasie van sekere oop en debatteerbare waardeposisies maak, baie soos die voormalige siektekonstruk van homoseksualiteit" self, met die argument. dat die term gebruik kan word as 'n ad hominem- argument teen diegene wat waardes of standpunte voorstaan wat die gebruiker nie goedkeur nie. ^[70]

n 2012 is die Associated Press Stylebook hersien om te adviseer om nie-kliniese woorde met die agtervoegsel -fobie, insluitend homofobie, in "politieke en sosiale kontekste" te gebruik. Dave Minthorn, adjunk-standaardredakteur van AP, het gesê die woord homofobie dui op 'n ernstige geestesversteuring, en dat dit vervang kan word met "anti-gay" of soortgelyke frasering. ^[71] Die AP se besluit is gekritiseer in sommige media, veral dié in die LGBT-gebied, wat aangevoer het dat homofobie nie noodwendig in 'n streng kliniese sin geïnterpreteer hoef te word nie.

Die term heterofobie word soms gebruik om omgekeerde diskriminasie of negatiewe houdings teenoor heteroseksuele mense en verhoudings van teenoorgestelde geslag op grond van hul seksuele oriëntasie te beskryf. ^[72] Die wetenskaplike gebruik van heterofobie in seksuologie is beperk tot min navorsers, veral diegene wat Alfred Kinsey se seksnavorsing bevraagteken. Tot op hede word die bestaan of omvang van heterofobie meestal nie deur seksuoloë erken nie. ^[72] Behalwe seksologie is daar geen konsensus oor die betekenis van die term nie, want dit word ook gebruik om "vrees vir die teenoorgestelde" te beteken, soos in Pierre-André Taguieff se The Force of Prejudice: On Racism and Its Doubles (2001).

Met verwysing na die debat oor beide betekenis en gebruik, SUNY- dosent Raymond J. Noonan, in sy 1999-aanbieding aan The Society for the Scientific Study of Sexuality (SSSS) en die American Association of Sex Educators, Counselors, and Therapists (AASECT) Conference, ^[73] verklaar:

"Die term heterofobie is vir sommige mense verwarrend om verskeie redes. Enersyds kyk sommige daarna as net nog een van die vele me-too sosiale konstruksies wat die afgelope dekades in die pseudowetenskap van viktimologie ontstaan het. (Baie van ons onthou John Money se 1995-kritiek van die opkoms van viktimologie en die negatiewe impak daarvan op seksuele wetenskap. ) Ander kyk na die parallelisme tussen heterofobie en homofobie, en stel voor dat eersgenoemde laasgenoemde bagatelliseer. . . Vir ander is dit bloot 'n nuuskierigheid- of parallelkonstruksie-woordspeletjie. Maar vir ander steeds is dit deel van beide die erkenning en verpolitisering van heteroseksuele se kulturele belange in teenstelling met dié van gays - veral waar daardie belange gesien word om te bots".

Stephen M. White en Louis R. Franzini het die verwante term heteronegativisme bekendgestel om te verwys na die aansienlike reeks negatiewe gevoelens wat sommige gay individue mag hê en teenoor heteroseksuele mense uitdruk. Hierdie term word verkies bo heterofobie omdat dit nie uiterste of irrasionele vrees impliseer nie.

Die Merriam-Webster woordeboek definieer heterofobie as volg: "irrasionele vrees vir, afkeer van of diskriminasie teen heteroseksuele mense."