- napady pochłaniania ogromnych ilości jedzenia w krótkim czasie
- przeciwdziałanie tuczącym efektom przejedzenia - prowokowanie wymiotów, okresowe głodówki, stosowanie leków tłumiących głód, środków przeczyszczających
- chorobliwa obawa przed otyłością
Nie do końca poznane. Cechy dziedziczne, zaburzenia psychiczne w rodzinie (depresja, uzależnienia, zaburzenia osobowości); impulsywność, niestałość emocjonalna, problemy w relacjach z innymi, niska samoocena; nieprawidłowości w funkcjonowaniu rodziny, molestowanie seksualne w dzieciństwie, stres .
Jest 30 razy wyższe u kobiet, objawy pojawiają się zwykle między 18.-25. rokiem życia.
Chorobę podejrzewa się, jeśli epizody objadania się i nieprawidłowe zachowania zapobiegające tyciu występują średnio co najmniej dwa razy w tygodniu przez trzy miesiące.
Próchnica zębów; zaburzenia rytmu serca (w wyniku niedoborów potasu i chloru po częstych wymiotach lub biegunkach ); choroby ślinianek, zapalenia przełyku, powiększenie żołądka, śmierć.
Polega m. in. na psychoterapii, monitorowaniu ogólnego stanu zdrowia i leczeniu ewentualnych powikłań; uporządkowaniu trybu życia, ustaleniu planu żywienia. Duże znaczenie ma leczenie farmakologiczne, przede wszystkim inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (fluoksetyna, fluwoksamina). Rokowanie jest niepewne, schorzenie ma przebieg nawrotowy.
Choroby, które prowadzą do otyłości
Jak powstaje zespół stresu pourazowego (PTSD)?
Uzależnienie od jedzenia, seksu, pracy czy hazardu - zbiera plon?