değmek

IPA^(anahtar): /de‿ˈmec/

Heceleme: değ‧mek

Eski Türkçe teg‎ (teg, “aynı seviyede, eş, eşit”) sözcüğünden, teŋ‎ (teŋ, “dengeli, denk”), teŋe-‎ (teŋe-, “karşılaştırmak, ölçmek”). Kazak ve Kırgız dillerindeki теңге kelimesi ile soydaştır. Türkçedeki denge kelimesi ile akrabadır.

değmek (üçüncü tekil şahıs geniş zaman çekimi değer)

1. aralık kalmayıncaya kadar birbirine yaklaşmak, dokunmak, temas etmek

   Kapıdan bir an birbirimize 'değerek'kıymet girdik. - Y. Z. Ortaç

2. değerinde olmak, kıymetinde olmak

   Benim ömrümün üç günü üç yüz bin liraya değer. - H. Taner

3. erişmek, ulaşmak

   Mektup elime değmedi. Yaşı on beşine değince…

4. eş değerde olmak

   Bütün Dünya'ya değer gözlerin.

5. herhangi bir vasıfta olmak

   Babaannem özel bir kadındı. Anlatılmaya değer. - A. Kutlu

6. karşılık olmak

   Evet, onun için her şeyi feda etmeye değer. - A. Kabaklı

7. istenilen yere düşmek, rast gelmek, isabet etmek

   Kurşun hedefe değdi.

8. zevk veren şeylerle hoşa gitmek

   Bu kahve değdi doğrusu.

• değmemek

• değdirmek, değebilmek, değivermek, değilmek

• Türk Dil Kurumuna göre "değmek" maddesi

değmek

1. değmek, dokunmak
2. eş değerde olmak

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.