| dbo:abstract
|
- Hamza ibn Ali ibn Ahmad fou el fundador de la religió drusa. Era un fuster persa i natiu de Zuzan. El califa fatimita Al-Hàkim bi-amr-Al·lah d'Egipte (996–1021) tenia un comportament excèntric i va córrer el rumor que era l'imam esperat. Aquesta idea fou defensada per Hasan al-Akhram i el 1017 el califa hi va donar suport. Hasan al-Akhram va ser assassinat el gener del 1018 i encara que el califa va fer matar el seu assassí, ja no va donar més suport al moviment fins al maig de 1019. Fou llavors quan Hamza, que inicialment era un element secundari del moviment, en va agafar la direcció amb el títol d'hadi l-mistadjibin. El 19 de juny de 1019 va exigir al gran cadi de la Mesquita Vella la seva conversió i es van produir incidents, que foren reprimits. Hakim va retirar el suport al moviment; les tropes turques es van girar contra el turc al-Darazi, que disputava la direcció del moviment a Hamza, i el van assetjar a casa seva; Al-Darazi es va poder refugiar al palau del califa i els turc li van exigir que fos entregat, però el califa se'ls va treure del damunt anunciant que havia estat executat. Llavors els turcs es van dirigir contra Hamza que fou assetjat a la mesquita de Raydan però va poder fugir i amagar-se i l'agost el califa li va tornar a donar suport. El seu moviment es va difondre notablement, especialment a Síria. A la desaparició del califa el 1021 els seguidors d'Hamza foren perseguits i Hamza es va amagar altre cop. Sembla que va ser mort poc després. El seu successor al capdavant del moviment fou Baha al-Din al-Muktana, que inicialment (fins al 1038) va mantenir que estava en contacte amb Hamza i que aquest retornaria. (ca)
- Hamza ibn ʿAlī ibn Ahmad (arabisch حمزة بن علي بن أحمد, DMG Ḥamza b. ʿAlī b. Aḥmad; * 985 in Zuzan; † in Mekka, wohl 1021) war (ursprünglich) ein ismailitischer Gelehrter und gilt als eigentlicher Begründer der Drusen-Religion. Hamza „der Filzmacher“ (al-Labbād) wanderte in jungen Jahren von Chorasan in die Fatimiden-Hauptstadt Kairo aus, wo seit 996 der exzentrische Imam-Kalif al-Hakim herrschte. In der Raidān-Moschee vor dem Siegestor (Bāb an-Naṣr) hielt er Lehrsitzungen ab und verkündete seinem wachsenden Jüngerkreis – wie zuvor schon Hasan ibn Haidara al-Farghani al-Achram –, dass al-Hakim die Inkarnation Gottes und somit das islamische Gesetz aufgehoben sei. Die 30 erhaltenen Sendschreiben, in denen der „Führer der Adepten“ diese für ketzerisch gehaltene Lehre verbreitete, (das älteste datierte stammt aus dem Jahre 1017) bilden die ersten beiden Bände des Kanons der heiligen Drusen-Schriften. Zu Hamzas Anhängern gehörte auch der Türke Anusch-Tegin ad-Darzi, nach dem die Druzen benannt sind. Als al-Hakim im Jahre 1021 verschwand und eine verstärkte Drusenverfolgung einsetzte, floh Hamza nach Mekka, wo er schließlich hingerichtet wurde. (de)
- حمزة بن علي بن أحمد الزَّوزَني لقبه الهادي أو هادي المستجيبين (بحدود 985 - 1014) داعي ومتكلم إسماعيلي. يعتبر مؤسس مذهب الموحدون الدروز والمؤلف الرئيسي لنصوص الدرزية. ولد في زوزن في خراسان، كان لباداً ثم قدم إلى مصر واتصل بالخليفة الفاطمي الحاكم بأمر الله. له النقط والدوائر وهو من كتب الدروز الدينية. (ar)
- Hamza ibn ‘Alī ibn Aḥmad (Arabic: حمزة بن علي بن أحمد; 985 – c. 1021) was an 11th-century Ismaili missionary and founding leader of the Druze. He was born in Zozan in Greater Khorasan in Samanid-ruled Persia (modern Khaf, Razavi Khorasan Province, Iran), and preached his heterodox strand of Isma'ilism in Cairo during the reign of the Fatimid caliph al-Hakim bi-Amr Allah. According to Hamza, al-Hakim was God made manifest. Despite opposition from the established Isma'ili clergy, Hamza persisted, apparently being tolerated or even patronized by al-Hakim himself, and set up a parallel hierarchy of missionaries in Egypt and Syria. Following al-Hakim's disappearance—or, most likely, assassination—in February 1021, Hamza and his followers were persecuted by the new regime. Hamza himself announced his retirement in his final epistle to his followers, in which he also promised that al-Hakim would soon return and usher the end times. Hamza disappeared thereafter, although one contemporary source claims that he fled to Mecca, where he was recognized and executed. His disciple Baha al-Din al-Muqtana resumed Hamza's missionary effort in 1027–1042, finalizing the doctrines of the Druze faith. (en)
- Hamza ibn Ali ibn Ahmad (985 – c. 1021)fue el fundador de la religión drusa. Era un carpintero persa y nativo de Zuzanain Jorasán, gobernada por la dinastía samánida (moderno Khaf, Provincia de Jorasán Razaví, Irán).. El califa fatimí Mansur al-Hakim bi-Amrillah de Egipto (996-1021) tenía un comportamiento excéntrico y corrió el rumor de que era el imán esperado. Esta idea fue defendida por y en 1017 el califa le dio su apoyo. Hasan al-Akhram fue asesinado en enero de 1018 y aunque el califa hizo matar a su asesino, ya no dio más apoyo al movimiento hasta mayo de 1019. Fue entonces cuando Hamza, que inicialmente había sido un elemento secundario del movimiento, tomó la dirección con el título de hadi l-mistadjibin. El 19 de junio de 1019 exigió al gran cadí de la Mezquita Vieja su conversión y se produjeron muchos incidentes, que fueron reprimidos. Al-Hákim entonces retiró el apoyo al movimiento, tras lo cual las tropas turcas se tornaron contra el turco , que disputaba la dirección del movimiento a Hamza, y le asediaron en su casa. Al-Darazi pudo refugiarse en el palacio del califa y los turcos exigieron que fuera entregado, pero el califa se los quitó de encima anunciando que había sido ejecutado. Entonces los turcos se dirigieron contra Hamza, que fue acosado en la mezquita de Raydan pero pudo huir y esconderse. En agosto de ese mismo año el califa le volvió a apoyar. Su movimiento se difundió notablemente, especialmente en Siria. La desaparición del califa en 1021 hizo que los seguidores de Hamza fueron perseguidos y Hamza se escondió otra vez. Parece que fue encontrado muerto poco después. Su sucesor al frente del movimiento fue Baha al-Din al-Muktana, que inicialmente (hasta el 1038) sostuvo que estaba en contacto con Hamza y que éste volvería. (es)
- Hamza ibn Ali ibn Ahmad (né en 985) (arabe et persan حمزه بن علي بن أحمد) est un ismaélien du XIe siècle, considéré comme le fondateur de la religion des unitaires Druze. Il est né à Zozan dans Khorasan, alors sous le règne des Samanides. (fr)
- Hamza ibn Ali ibn Aḥmad (in Arabisch en Perzisch:حمزه) was een 11de-eeuwse Ismailitische priester en kan worden beschouwd worden als de stichter van de Druzische godsdienst. Hamza was van Perzische afkomst. Hamza was de leider van de daˤwah, de Fatimidische missie organisatie. Hamza geloofde in de transmigratie van de ziel en zond in 1017 een brief naar Fatimidische officieren en hovelingen, waarin hij verlangde dat zij de goddelijkheid van de heersende Fatimidische kalief al-Hakim en zijn voorgangers zouden erkennen. Het is niet zeker dat Al-Hakim het gedachtegoed van Hamza deelde, maar hij wel tolereerde Hamza's activiteiten. In 1021 verdween Al-Hakim spoorloos tijdens een incognito tripje naar een nabijgelegen heuvelrug. Wel werd zijn ezel onder het bloed teruggevonden. Naar alle waarschijnlijkheid werd hij in opdracht van zijn oudste zuster, Sitt al-Mulk preventief vermoord. Volgens Hamza leeft Al-Hakim echter in het verborgene door en zal hij aan het eind der tijden terugkeren als de Qā'im "Opwekker" of Mahdi "Gids". Hamza werd hierna de stichter van de groep die later als de Druzen bekend werd. Na de verdwijning van Hakim besliste Hamza dat de groep taqiyya zou leven, wat inhoudt dat zij hun ware geloof verborgen hielden. Naar buiten toe accepteerden zij weliswaar de religieuze gebruiken van de meerderheid, maar intussen hielden zij in het geheim vast aan hun eigen overtuigingen. (nl)
- Хамза Ибн Али ( род. в 985 г.) — крупный друзский богослов и философ, современник Дарази и Аль-Хакима. Родился в г. Завазан в Хорасане (Персия). Предположительно, именно он систематизировал религию друзов как самостоятельную парадигму, по друзским легендам — оппонент Дарази; по сведениям противников друзов, единомышленник и ученик Дарази. «Рядом с халифом находился важный персонаж, который сыграл огромную роль в становлении общины, — учитель по имени Хамза. Его облик куда более загадочен, соткан из полудостоверных легенд, но, судя по всему, друзская духовность проистекает как раз из этого источника. Хамза написал духовные книги, которые стали главным сокровищем народа. Некоторые из тайных текстов прочитаны и позволяют составить пусть неполное, но все же некоторое представление о вере друзов. Прежде всего о друзах известно, что они поклоняются истине, стремятся к духовному совершенствованию и познанию Бога и считают себя учениками Хамзы, который был родственником Мохаммеда и самым ревностным его последователем. Они полагают, что он никогда не умирал и стал последним воплощением Мирового Разума». предполагал, что оппонентами Хамзы и Дарази выступало консервативное руководство христианских церквей, «вписавшихся в фатимидский истеблишмент». Христиане различных конфессий и евреи представляли собой основу административного аппарата Фатимидов, которые, будучи выходцами из отсталой части Северной Африки и революционными разрушителями суннитского государственного аппарата, были вынуждены в части гражданской администрации опираться на более образованные христианские и еврейские круги, при этом поддерживая баланс сил между различными христианскими конфессиями: православными, коптами, различными видами несториан, католиками, а также национальными церквями-армянами и эфиопами. Однако ко времени воцарения Аль-Хаким, этот баланс был резко нарушен в пользу коптов и частично православных-мелькитов, занявших основные административные посты. На первом этапе реформ Аль-Хаким поддержал Дарази и Хамзу, нанося удар по традиционным христианским конфессиям и поддерживая оппозиционные христианские церкви и еврейскую общину, играя на имущественных конфликтах между христианскими конфессиями. Однако, по мнению , в дальнейшем представителями консервативных христианских элит удалось взять вверх, что привело к опале (и, возможно, казни) Дарази. Распространена (из исмаилитских источников) версия, что Дарази попал в опалу после того, как провозгласил Аль-Хакима инкарнацией бога. По одной версии он бежал в Ливан, где начал проповедовать учение о божественности Аль-Хакима, по другой — был казнен. Его учеником и, вероятно, продолжателем его дела был Хамза Ибн Али ибн Ахмад, хотя по версии, распространенной среди друзов, Хамза сильно расходился во взглядах с Дарази и фактически был его оппонентом. Наконец есть распространенная в кругах, близких к друзским шейхам, версия, что не Хамза был учеником Дарази, а, наоборот, Дарази был учеником Хамзы, исказившем волю и мысли своего учителя. Реформаторская деятельность Аль-Хакима вызвала раскол в среде его приближенных. Наиболее радикально настроенные исмаилиты после перехода Аль-Хаким к более взвешенной политике и вероятной опале и даже казни Дарази покинули двор Аль-Хаким и укрылись в горах Ливана, где начали активную пропагандистскую деятельность. В 1021 году Аль-Хаким исчез при таинственных обстоятельствах, по всей видимости был убит своими приближенными, немедленно начавшими кампанию по очернению Аль-Хакима. С учетом времени, необходимого для распространения сведений о смерти халифа, а также сомнений в их достоверности, прото-друзы верили, что он не умер, а ушел «в сокрытие» (скрывается и готовит силы для возвращения себе престола). Позднее это трансформировалось в религиозное убеждение, что Аль-Хаким появится в День Страшного суда в качестве махди. Принявшие взгляды Дарази племена и кланы и составили основу друзов. Специалисты считают, что вероучительная доктрина друзов разработана именно Хамзой. Большинство духовных книг, в том числе и важнейшую — Расаиль аль хикма «Послания мудрости», — вероятно, написал именно он. (ru)
|
| rdfs:comment
|
- حمزة بن علي بن أحمد الزَّوزَني لقبه الهادي أو هادي المستجيبين (بحدود 985 - 1014) داعي ومتكلم إسماعيلي. يعتبر مؤسس مذهب الموحدون الدروز والمؤلف الرئيسي لنصوص الدرزية. ولد في زوزن في خراسان، كان لباداً ثم قدم إلى مصر واتصل بالخليفة الفاطمي الحاكم بأمر الله. له النقط والدوائر وهو من كتب الدروز الدينية. (ar)
- Hamza ibn Ali ibn Ahmad (né en 985) (arabe et persan حمزه بن علي بن أحمد) est un ismaélien du XIe siècle, considéré comme le fondateur de la religion des unitaires Druze. Il est né à Zozan dans Khorasan, alors sous le règne des Samanides. (fr)
- Hamza ibn Ali ibn Ahmad fou el fundador de la religió drusa. Era un fuster persa i natiu de Zuzan. El califa fatimita Al-Hàkim bi-amr-Al·lah d'Egipte (996–1021) tenia un comportament excèntric i va córrer el rumor que era l'imam esperat. Aquesta idea fou defensada per Hasan al-Akhram i el 1017 el califa hi va donar suport. Hasan al-Akhram va ser assassinat el gener del 1018 i encara que el califa va fer matar el seu assassí, ja no va donar més suport al moviment fins al maig de 1019. (ca)
- Hamza ibn ʿAlī ibn Ahmad (arabisch حمزة بن علي بن أحمد, DMG Ḥamza b. ʿAlī b. Aḥmad; * 985 in Zuzan; † in Mekka, wohl 1021) war (ursprünglich) ein ismailitischer Gelehrter und gilt als eigentlicher Begründer der Drusen-Religion. (de)
- Hamza ibn Ali ibn Ahmad (985 – c. 1021)fue el fundador de la religión drusa. Era un carpintero persa y nativo de Zuzanain Jorasán, gobernada por la dinastía samánida (moderno Khaf, Provincia de Jorasán Razaví, Irán).. El califa fatimí Mansur al-Hakim bi-Amrillah de Egipto (996-1021) tenía un comportamiento excéntrico y corrió el rumor de que era el imán esperado. Esta idea fue defendida por y en 1017 el califa le dio su apoyo. Hasan al-Akhram fue asesinado en enero de 1018 y aunque el califa hizo matar a su asesino, ya no dio más apoyo al movimiento hasta mayo de 1019. (es)
- Hamza ibn ‘Alī ibn Aḥmad (Arabic: حمزة بن علي بن أحمد; 985 – c. 1021) was an 11th-century Ismaili missionary and founding leader of the Druze. He was born in Zozan in Greater Khorasan in Samanid-ruled Persia (modern Khaf, Razavi Khorasan Province, Iran), and preached his heterodox strand of Isma'ilism in Cairo during the reign of the Fatimid caliph al-Hakim bi-Amr Allah. According to Hamza, al-Hakim was God made manifest. Despite opposition from the established Isma'ili clergy, Hamza persisted, apparently being tolerated or even patronized by al-Hakim himself, and set up a parallel hierarchy of missionaries in Egypt and Syria. Following al-Hakim's disappearance—or, most likely, assassination—in February 1021, Hamza and his followers were persecuted by the new regime. Hamza himself announce (en)
- Hamza ibn Ali ibn Aḥmad (in Arabisch en Perzisch:حمزه) was een 11de-eeuwse Ismailitische priester en kan worden beschouwd worden als de stichter van de Druzische godsdienst. Hamza was van Perzische afkomst. Hamza was de leider van de daˤwah, de Fatimidische missie organisatie. Hamza geloofde in de transmigratie van de ziel en zond in 1017 een brief naar Fatimidische officieren en hovelingen, waarin hij verlangde dat zij de goddelijkheid van de heersende Fatimidische kalief al-Hakim en zijn voorgangers zouden erkennen. (nl)
- Хамза Ибн Али ( род. в 985 г.) — крупный друзский богослов и философ, современник Дарази и Аль-Хакима. Родился в г. Завазан в Хорасане (Персия). Предположительно, именно он систематизировал религию друзов как самостоятельную парадигму, по друзским легендам — оппонент Дарази; по сведениям противников друзов, единомышленник и ученик Дарази. Распространена (из исмаилитских источников) версия, что Дарази попал в опалу после того, как провозгласил Аль-Хакима инкарнацией бога. По одной версии он бежал в Ливан, где начал проповедовать учение о божественности Аль-Хакима, по другой — был казнен. (ru)
|