| dbo:abstract
|
- Hàbit en botànica és la forma característica de creixement d'una planta, el seu port, que inclou una sèrie de components, com són la durada de la tija (estacional, perenne), el patró de ramificació, el desenvolupament, la textura (si alguna de les seves parts està endurida, llenyosa), quina estratègia utilitza per sobreviure en època desfavorable, i quina és la seva estratègia per establir-se. La major part de plantes es poden designar clarament com a: herba, enfiladissa, arbust o àrbre (amb algunes subcategories), tanmateix algunes espècies són difícils d'encabir en una categoria determinada, com per exemple els cactus. 'Forma vital' s'utilitza sovint com a sinònim d'hàbit. Tanmateix el botànic danès Christen C. Raunkiær va proposar el 1904 la forma vital de Raunkjaer com una 'classificació ecològica de les espècies vegetals terrestres, d'acord amb el lloc on se situen els meristemes caulinars (gemmes) durant l'estació desfavorable (per freda o per seca)'. (ca)
- Termínem habitus se v botanice a dendrologii souhrnně označuje typický charakter, vzhled a architektura rostlinného druhu, taxonu nebo kultivaru – jinými slovy jeho typická vnější podoba. Většinou se jím shrnují fenotypové vlastnosti, které je možné rozeznat prostým pohledem na jedince, jako je vzrůst, rozložení koruny a rozvržení hlavních větví u stromů, charakter a četnost větvení, olistění, směrovost růstu (poléhavost, popínavost, vzpřímenost), řídkost či nahloučenost větví či listů, textura a celkový (i estetický) dojem, který těmito vlastnostmi rostlina na pozorovatele vytváří. Mezi stromy se snadno rozpoznatelným habitem patří i dub letní (cs)
- Habito, kiam oni uzas la terminon rilate al botaniko, referencas al la naturaj kreskokutimoj de plantoj. La termino derivas el la latino habitus ( sinteno, eksteraĵo, stato, dispozicio ), kaj en botaniko ĝi plejofte estas uzata por priskribi la ĝeneralan eksteraĵon, kreskadan formon, aŭ arkitekturon de planto. (eo)
- Por hábito los botánicos se refieren principalmente a si la planta es una hierba, arbusto, enredadera o árbol; si ella o cuál de sus partes es anual, bienal o perenne; y cuáles son sus partes leñosas, suculentas, o reservantes de nutrientes. Seguir leyendo en: Terminología descriptiva de las plantas#Hábito de crecimiento, hábitat, duración
* Datos: Q2295204 (es)
- Habitus (von lateinisch habere ‚haben‘ bzw. ‚an sich tragen‘) bezeichnet in der Biologie die äußere Erscheinung eines Organismus, d. h. die Gesamtheit aller wesentlichen und typischen sichtbaren Eigenarten eines Tieres, einer Pflanze oder eines Pilzes sowie ihrer Relationen und Körperproportionen. Diese Merkmale ermöglichen oft eine Bestimmung der Familien-, Gattungs- oder Artzugehörigkeit eines Lebewesens ohne Verwendung eines detaillierten Bestimmungsschlüssels („Bestimmung nach Habitus“). Als Beispiel mag die Margerite dienen, deren Zugehörigkeit zur Familie der Korbblütler (Asteraceae) durch die typischen Merkmale der vielen, im runden Blütenstand zusammengefassten, von Zungenblüten umkränzten Röhrenblüten sichtbar wird. Der Habitus kann innerhalb einer Art variieren (Dimorphismus) oder sich nach Geschlecht unterscheiden (Sexualdimorphismus) oder sich bei einem Individuum nach den Jahreszeiten (Saisondimorphismus), während seines Lebenszyklus, entsprechend Umgebungsbedingungen (temperaturabhängige Geschlechtsdetermination) oder infolge Erkrankungen oder Ernährungszustand (Fettleibigkeit, Hungerstoffwechsel) ändern. Änderungen des Habitus werden öfters durch epigenetische Veränderungen initiiert. Auch beobachtbares typisches habituelles Verhalten kann als Habitus bezeichnet werden. Erlerntes Verhalten kann Habituation genannt werden. (de)
- Habit, equivalent to habitus in some applications in biology, refers variously to aspects of behaviour or structure, as follows:
* In zoology (particularly in ethology), habit usually refers to aspects of more or less predictable behaviour, instinctive or otherwise, though it also has broader application. Habitus refers to the characteristic form or morphology of a species.
* In botany, habit is the characteristic form in which a given species of plant grows (see plant habit). (en)
- Le port, en botanique, désigne l'aspect général d'une plante, résultant de son mode de croissance et de ramification. Les botanistes distinguent principalement le port érigé/dressé, le port en coussin, le port élancé, en colonnes plus ou moins larges (peuplier d'Italie), le port conique (conifères, tilleul des bois), le port arrondi ou étalé (hêtre, Magnolia × soulangeana, chamaecyparis), le port pleureur, aux branches retombantes (saule pleureur, cèdre pleureur). Le port est tabulaire (en forme de table) lorsque les branches s'étalent à l'horizontale comme dans la plupart des conifères de genre cèdres. En viticulture, le terme port a généralement un sens plus restreint et désigne l'allure des rameaux lorsque ceux-ci ne sont pas soutenus par un palissage (port érigé ou dressé quand les rameaux sont verticaux, port retombant ou étalé quand ils sont horizontaux). (fr)
- Habitus adalah istilah biologi yang berarti tindakan naluriah (instinktif) hewan atau kecenderungan alamiah bentuk suatu tumbuhan. Dalam zoologi, istilah ini paling sering dipakai untuk menunjukkan di mana seekor hewan menghabiskan sebagian besar masa hidupnya. Kata "perilaku" dapat digunakan untuk menggantikan habitus. Contohnya, bekantan memiliki habitus arboreal dan jarang menjelajah lantai hutan. Dalam botani, penggunaan habitus lebih sering dan dipakai untuk menggambarkan penampilan umum atau arsitektur suatu tumbuhan. Sebagai contoh, melinjo adalah contoh jenis Gnetum yang berhabitus pohon. Habitus biasanya diperjelas lagi dengan suatu istilah morfologi penjelas atau kisaran ukuran yang dapat dijumpai pada keadaan alamiah. (in)
- Il portamento è in botanica la forma che si stabilisce con la crescita delle parti aeree della pianta. (it)
- De habitus van een plant is de uiterlijke verschijningsvorm van die plant, het geheel van de alle wezenlijke en kenmerkende visuele eigenschappen, hun verhoudingen tot elkaar en tot de omgeving. De habitus maakt deel uit van het fenotype, het totaal van alle waarneembare kenmerken van een organisme. De habitus laat in het algemeen toe de plant te determineren tot op familie, geslacht of zelfs soortniveau, zonder daarvoor een gedetailleerde flora te moeten gebruiken. Ook het 'gedrag' van een organisme kan als habitus worden gezien, maar dit is voor planten minder van toepassing. Bij het determineren van planten is vooral de algemene vorm van de bloem (in zoverre aanwezig) belangrijk, vegetatieve kenmerken zijn dan vaak bijkomstig. Zo kan bijvoorbeeld het madeliefje op basis van de bloeiwijze, een hoofdje met buis- en straalbloemen, onmiddellijk tot de composietenfamilie (Asteraceae) gerekend worden. Bij niet bloeiende exemplaren is herkenning bij veel soorten op grond van habitus door veldervaring te leren. De habitus van een plant kan zeer sterk variëren binnen een soort, naargelang het biotoop of de standplaats (zoals lichtinval en andere fysische omstandigheden). De habitus kan ook bij een individuele plant veranderen tijdens de levenscyclus. Kiemplanten zijn vaak moeilijker te herkennen op grond van hun habitus. Ook ziektes en parasieten kunnen de habitus van een plant aantasten. En ten slotte is menselijk ingrijpen, zoals maaien, snoeien en kweek bij cultivatie, een belangrijke factor in het ontstaan van nieuwe habitus. (nl)
- О́блик, или вне́шний вид, или га́битус растения (лат. hábitus — внешность, наружность, вид, облик, образ) определяется происхождением его ветвей, их числом, продолжительностью жизни и формой всей системы ветвей. Так, облик однолетних трав обусловливается сочными наземными побегами, отмирающими после однократного плодоношения. Многолетние травы, кроме наземных частей с однократным плодоношением, имеют многолетние подземные части, дающие новые наземные побеги на место отмирающих. Облик деревьев и кустарников зависит от древеснеющих многолетних наземных побегов с многократным плодоношением; при отмирании нижних ветвей и преобладающем развитии ствола получается форма дерева, при равномерном развитии всех ветвей, начиная с самых нижних — форма кустарника. (ru)
- Em botânica, o hábito (não confundir com habitat) refere-se à forma geral de uma planta, tendo em conta vários factores como a duração do caule, o padrão de ramificação, o desenvolvimento e a textura. A maioria das plantas pode ser designada como erva, trepadeira, liana, arbusto ou árvore (com algumas subcategorias), ainda que algumas espécies sejam de difícil categorização.
* Uma erva é uma planta em que todos os caules e folhas acima da superfície do solo morrem no fim de uma estação e crescimento. Ainda que os caules possam ser anuais, a erva propriamente dita pode ser anual, bienal, ou perene, pois podem existir componentes vivos que ficam no solo, como rizomas ou bolbos.
* Uma trepadeira é uma planta com caules alongados e débeis, geralmente sustentados por um substrato pelo qual trepam ou ao qual se enrolam, quer seja por meio de gavinhas, ou porque se agarram pelas raízes. As trepadeiras podem ser anuais ou perenes, herbáceas ou lenhosas.
* Uma liana é uma trepadeira perene e lenhosa.
* Um arbusto é uma planta lenhosa e perene com muitos caules principais que nascem à altura do solo.
* Uma árvore é uma planta lenhosa, geralmente alta e perene, com um caule principal (o tronco) que nasce à altura do solo. (pt)
- Габітус (лат. habitus — стан, характер) — характерна форма, зовнішній вигляд організму. Габітус можна визначити як сукупність ознак, які характеризують загальний тип будови тіла. Включається в характеристику життєвої форми рослини. Габітус визначається походженням його гілок, їх кількістю, тривалістю життя та формою всієї системи гілок. Крім того, габітус може змінюватись залежно від стадії онтогенезу, віку та умов існування рослини. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- Habito, kiam oni uzas la terminon rilate al botaniko, referencas al la naturaj kreskokutimoj de plantoj. La termino derivas el la latino habitus ( sinteno, eksteraĵo, stato, dispozicio ), kaj en botaniko ĝi plejofte estas uzata por priskribi la ĝeneralan eksteraĵon, kreskadan formon, aŭ arkitekturon de planto. (eo)
- Por hábito los botánicos se refieren principalmente a si la planta es una hierba, arbusto, enredadera o árbol; si ella o cuál de sus partes es anual, bienal o perenne; y cuáles son sus partes leñosas, suculentas, o reservantes de nutrientes. Seguir leyendo en: Terminología descriptiva de las plantas#Hábito de crecimiento, hábitat, duración
* Datos: Q2295204 (es)
- Habit, equivalent to habitus in some applications in biology, refers variously to aspects of behaviour or structure, as follows:
* In zoology (particularly in ethology), habit usually refers to aspects of more or less predictable behaviour, instinctive or otherwise, though it also has broader application. Habitus refers to the characteristic form or morphology of a species.
* In botany, habit is the characteristic form in which a given species of plant grows (see plant habit). (en)
- Il portamento è in botanica la forma che si stabilisce con la crescita delle parti aeree della pianta. (it)
- Габітус (лат. habitus — стан, характер) — характерна форма, зовнішній вигляд організму. Габітус можна визначити як сукупність ознак, які характеризують загальний тип будови тіла. Включається в характеристику життєвої форми рослини. Габітус визначається походженням його гілок, їх кількістю, тривалістю життя та формою всієї системи гілок. Крім того, габітус може змінюватись залежно від стадії онтогенезу, віку та умов існування рослини. (uk)
- Hàbit en botànica és la forma característica de creixement d'una planta, el seu port, que inclou una sèrie de components, com són la durada de la tija (estacional, perenne), el patró de ramificació, el desenvolupament, la textura (si alguna de les seves parts està endurida, llenyosa), quina estratègia utilitza per sobreviure en època desfavorable, i quina és la seva estratègia per establir-se. (ca)
- Termínem habitus se v botanice a dendrologii souhrnně označuje typický charakter, vzhled a architektura rostlinného druhu, taxonu nebo kultivaru – jinými slovy jeho typická vnější podoba. Většinou se jím shrnují fenotypové vlastnosti, které je možné rozeznat prostým pohledem na jedince, jako je vzrůst, rozložení koruny a rozvržení hlavních větví u stromů, charakter a četnost větvení, olistění, směrovost růstu (poléhavost, popínavost, vzpřímenost), řídkost či nahloučenost větví či listů, textura a celkový (i estetický) dojem, který těmito vlastnostmi rostlina na pozorovatele vytváří. (cs)
- Habitus (von lateinisch habere ‚haben‘ bzw. ‚an sich tragen‘) bezeichnet in der Biologie die äußere Erscheinung eines Organismus, d. h. die Gesamtheit aller wesentlichen und typischen sichtbaren Eigenarten eines Tieres, einer Pflanze oder eines Pilzes sowie ihrer Relationen und Körperproportionen. Diese Merkmale ermöglichen oft eine Bestimmung der Familien-, Gattungs- oder Artzugehörigkeit eines Lebewesens ohne Verwendung eines detaillierten Bestimmungsschlüssels („Bestimmung nach Habitus“). (de)
- Habitus adalah istilah biologi yang berarti tindakan naluriah (instinktif) hewan atau kecenderungan alamiah bentuk suatu tumbuhan. Dalam zoologi, istilah ini paling sering dipakai untuk menunjukkan di mana seekor hewan menghabiskan sebagian besar masa hidupnya. Kata "perilaku" dapat digunakan untuk menggantikan habitus. Contohnya, bekantan memiliki habitus arboreal dan jarang menjelajah lantai hutan. Habitus biasanya diperjelas lagi dengan suatu istilah morfologi penjelas atau kisaran ukuran yang dapat dijumpai pada keadaan alamiah. (in)
- Le port, en botanique, désigne l'aspect général d'une plante, résultant de son mode de croissance et de ramification. Les botanistes distinguent principalement le port érigé/dressé, le port en coussin, le port élancé, en colonnes plus ou moins larges (peuplier d'Italie), le port conique (conifères, tilleul des bois), le port arrondi ou étalé (hêtre, Magnolia × soulangeana, chamaecyparis), le port pleureur, aux branches retombantes (saule pleureur, cèdre pleureur). (fr)
- De habitus van een plant is de uiterlijke verschijningsvorm van die plant, het geheel van de alle wezenlijke en kenmerkende visuele eigenschappen, hun verhoudingen tot elkaar en tot de omgeving. De habitus maakt deel uit van het fenotype, het totaal van alle waarneembare kenmerken van een organisme. De habitus laat in het algemeen toe de plant te determineren tot op familie, geslacht of zelfs soortniveau, zonder daarvoor een gedetailleerde flora te moeten gebruiken. Ook het 'gedrag' van een organisme kan als habitus worden gezien, maar dit is voor planten minder van toepassing. (nl)
- О́блик, или вне́шний вид, или га́битус растения (лат. hábitus — внешность, наружность, вид, облик, образ) определяется происхождением его ветвей, их числом, продолжительностью жизни и формой всей системы ветвей. Так, облик однолетних трав обусловливается сочными наземными побегами, отмирающими после однократного плодоношения. Многолетние травы, кроме наземных частей с однократным плодоношением, имеют многолетние подземные части, дающие новые наземные побеги на место отмирающих. (ru)
- Em botânica, o hábito (não confundir com habitat) refere-se à forma geral de uma planta, tendo em conta vários factores como a duração do caule, o padrão de ramificação, o desenvolvimento e a textura. A maioria das plantas pode ser designada como erva, trepadeira, liana, arbusto ou árvore (com algumas subcategorias), ainda que algumas espécies sejam de difícil categorização. (pt)
|