| dbo:abstract
|
- Gentil, també molt més usualment Gentils en parlar d'un grup de persones (en llatí: Gentes, Gentiles o Graeci) , (en hebreu: גויים , Goyim) i (en grec: ethne, ethnikoi o Hellenes) és una paraula llatina utilitzada a l'Antic i el Nou Testament indistintament per referir-se a la gent d'altres nacions diferents dels jueus. La base d'aquesta distinció és que, com a descendents d'Abraham, els jueus es consideren a si mateixos, ja abans de l'arribada de Crist, com el poble escollit per Déu. Atès que les nacions no jueves no professaven la religió jueva ni adoraven el mateix Déu i en termes generals tenien pràctiques considerades immorals, el terme Goyim (en hebreu: גויים ) o Gentils és utilitzat àmpliament a la Bíblia amb un significat despectiu. A partir de la propagació del cristianisme, la paraula va passar a designar, en llenguatge teològic, aquells que no eren ni jueus ni cristians. Molt més tard la paraula s'ha continuat utilitzant, per exemple als Estats Units els mormons l'empren per referir-se a persones que no pertanyen a la seva congregació. (ca)
- جنتايل (من جنتيليس اللاتينية، من قبل جنتيل الفرنسية، المؤنث: جنتيل، بمعنى أو ينتمون إلى عشيرة أو قبيلة) اسم قومي (مصطلح) عند اليهود يعني عادة غير اليهودي . والمجموعات الأخرى التي تدعي التراث الإسرائيلي يستخدم أحيانا مصطلح لوصف الغرباء. يستخدم هذا المصطلح من قبل الترجمات الإنجليزية للعبرية גוי (غوی أو أغيار) وנכרי نوخری (nokhri) في التوراة العبرية والكلمة اليونانية اتنوس ἔθνη تلفظ (éthnē) في العهد الجديد.مصطلح "gentiles" مشتق من اللاتينية، وتستخدم للترجمة السياقية، وليس العبرية الأصلية أو الكلمة اليونانية من الإنجيل. على كل حال في معظم الاستخدامات التوراتية، فإنه يدل على الدول التي تختلف من إسرائيل. وبما أن أكثر من الدولة في وقت التوراة كانوا «وثنيين»، أصبح جنتايل مرادفا للوثني المشرك . (ar)
- Gentile (/ˈdʒɛnˌtaɪl/) is a word that usually means "someone who is not a Jew". Other groups that claim Israelite heritage, notably Mormons, sometimes use the term gentile to describe outsiders. More rarely, the term is generally used as a synonym for heathen or pagan. In some translations of the Quran, gentile is used to translate an Arabic word that refers to non-Jews and/or people not versed in or not able to read scripture. The English word gentile derives from the Latin word gentilis, meaning "of or belonging to the same people or nation" (from Latin gēns 'clan, tribe, people, family'). Archaic and specialist uses of the word gentile in English (particularly in linguistics) still carry this meaning of "relating to a people or nation." The development of the word to principally mean "non-Jew" in English is entwined with the history of Bible translations from Hebrew and Greek into Latin and English. Its meaning has also been shaped by Rabbinical Jewish thought and Christian theology which, from the 1st century, have often set a binary distinction between "Jew" and "non-Jew." (en)
- Gentils, du latin Gentiles (les « nations »), est la traduction habituelle de l'hébreu Goyim, nations, qui désigne les non-Juifs. Les auteurs chrétiens ont aussi employé ce mot pour désigner les païens (ainsi Apôtre des gentils désigne Paul de Tarse, l'évangélisateur des païens). Aujourd'hui, le nom dérivé Gentilé sert à définir les habitants d'un lieu. (fr)
- Con il termine gentili si traduce in lingua italiana il plurale latino gentēs con il significato ecclesiastico di "pagani, non-cristiani". Quindi indica nel «linguaggio neotestamentario, chi non appartiene alla religione ebraica o chi, nel mondo greco-romano, non era convertito al cristianesimo». Un «appellativo, per lo più usato al plurale, con cui, nei primi secoli del cristianesimo, furono designate le genti non giudaiche (e quindi pagane) partecipi dei costumi e della cultura greca nel mondo romano». Il latino gentēs è la traduzione del greco ecclesiastico éthnē, (ἔθνη, "le nazioni", "i popoli", "le genti"), a sua volta traduzione dell'ebraico gōyīm (ἔθνη è già presente, infatti, nella traduzione in lingua greca della Bibbia ebraica), qui inteso in particolare come i non ebrei. (it)
- A palavra gentio designa um não judeu ou israelita e deriva do termo latino gens (significando "clã" ou um "grupo de famílias") e é, muitas vezes, usada no plural. Os tradutores cristãos da Bíblia usaram esta palavra para designar coletivamente os povos e nações distintos do povo Israelita. A palavra é especialmente importante em relatos sobre a história do cristianismo, para designar os povos Europeus que, gradualmente, se converteram à nova religião, sob a influência do apóstolo Paulo de Tarso e outros. O próprio Paulo nascera na atual Turquia mas era israelita, e tinha sido educado no judaísmo. A partir do século XVII, o termo é mais normalmente usado para se referir a não judeus. Com o mesmo sentido de gentio existe o termo goy, hebraico. Em tempos recentes, ambos os termos deixaram de ser bem vistos, preferindo-se, muitas vezes, usar a expressão "não judeu" como substituto. Para que um homem gentio, não descendente de Abraão, pudesse ser incluído como parte do povo judeu, devia, antes que tudo, aceitar ser circuncidado. Uma vez circuncidado, ficava autorizado a ser considerado igual a qualquer nacional, com os mesmos direitos e obrigações que todos os demais israelitas. Mas ser circuncidado não significava converter-se em um israelita, simplesmente ficava autorizado a ser tomado como um gentio aceito por Elohim para participar de todas as bênçãos e obrigações da aliança. Urias, o hitita, é um exemplo de que os estrangeiros em Israel sempre eram estrangeiros, mesmo recebendo os mesmos direitos e obrigações contidas na Lei de Elohim. A palavra basicamente significa estrangeiros (não-judeus). Tanto que históricamente os judeus passaram a utilizar ela também para cristãos e muçulmanos, mesmo estes sendo seguidores de religiões monoteístas derivadas do Judaísmo. Outras acepções: 1.
* Quem segue o paganismo 2.
* O que não é civilizado 3.
* Grande porção de gente (Dicionário Completo da Língua Portuguesa Folha da Tarde) (pt)
|
| dbp:text
|
- "Nineteenth century Mormons in the American West applied 'gentile', as an adjective as much as a slur, to nearly everyone and everything that did not adhere to their faith or desert kingdom. Their xenophobia stood to reason: they were victims of religious discrimination, from ridicule in the press to acts of mob violence. They had been driven from a half dozen eastern states and were denied asylum in all others. Gentile thus served as a call to circle the wagons socially and politically around the fold - a means of naming the other" (en)
- "Mishnah-Tosefta makes no clear distinction among the various types of non-Israelites. Romans, Greeks, Syrians, Egyptians, and the like are classified merely as gentiles, goyim or nokrim" "The rabbis.. ..had one term for all non-Israelites, whether idolaters or farmers, liars or trustworthy, Greek or Roman." (en)
|
| rdfs:comment
|
- Gentils, du latin Gentiles (les « nations »), est la traduction habituelle de l'hébreu Goyim, nations, qui désigne les non-Juifs. Les auteurs chrétiens ont aussi employé ce mot pour désigner les païens (ainsi Apôtre des gentils désigne Paul de Tarse, l'évangélisateur des païens). Aujourd'hui, le nom dérivé Gentilé sert à définir les habitants d'un lieu. (fr)
- جنتايل (من جنتيليس اللاتينية، من قبل جنتيل الفرنسية، المؤنث: جنتيل، بمعنى أو ينتمون إلى عشيرة أو قبيلة) اسم قومي (مصطلح) عند اليهود يعني عادة غير اليهودي . والمجموعات الأخرى التي تدعي التراث الإسرائيلي يستخدم أحيانا مصطلح لوصف الغرباء. يستخدم هذا المصطلح من قبل الترجمات الإنجليزية للعبرية גוי (غوی أو أغيار) وנכרי نوخری (nokhri) في التوراة العبرية والكلمة اليونانية اتنوس ἔθνη تلفظ (éthnē) في العهد الجديد.مصطلح "gentiles" مشتق من اللاتينية، وتستخدم للترجمة السياقية، وليس العبرية الأصلية أو الكلمة اليونانية من الإنجيل. (ar)
- Gentil, també molt més usualment Gentils en parlar d'un grup de persones (en llatí: Gentes, Gentiles o Graeci) , (en hebreu: גויים , Goyim) i (en grec: ethne, ethnikoi o Hellenes) és una paraula llatina utilitzada a l'Antic i el Nou Testament indistintament per referir-se a la gent d'altres nacions diferents dels jueus. La base d'aquesta distinció és que, com a descendents d'Abraham, els jueus es consideren a si mateixos, ja abans de l'arribada de Crist, com el poble escollit per Déu. Atès que les nacions no jueves no professaven la religió jueva ni adoraven el mateix Déu i en termes generals tenien pràctiques considerades immorals, el terme Goyim (en hebreu: גויים ) o Gentils és utilitzat àmpliament a la Bíblia amb un significat despectiu. A partir de la propagació del cristianisme, la pa (ca)
- Gentile (/ˈdʒɛnˌtaɪl/) is a word that usually means "someone who is not a Jew". Other groups that claim Israelite heritage, notably Mormons, sometimes use the term gentile to describe outsiders. More rarely, the term is generally used as a synonym for heathen or pagan. In some translations of the Quran, gentile is used to translate an Arabic word that refers to non-Jews and/or people not versed in or not able to read scripture. (en)
- Con il termine gentili si traduce in lingua italiana il plurale latino gentēs con il significato ecclesiastico di "pagani, non-cristiani". Quindi indica nel «linguaggio neotestamentario, chi non appartiene alla religione ebraica o chi, nel mondo greco-romano, non era convertito al cristianesimo». Un «appellativo, per lo più usato al plurale, con cui, nei primi secoli del cristianesimo, furono designate le genti non giudaiche (e quindi pagane) partecipi dei costumi e della cultura greca nel mondo romano». (it)
- A palavra gentio designa um não judeu ou israelita e deriva do termo latino gens (significando "clã" ou um "grupo de famílias") e é, muitas vezes, usada no plural. Os tradutores cristãos da Bíblia usaram esta palavra para designar coletivamente os povos e nações distintos do povo Israelita. A palavra é especialmente importante em relatos sobre a história do cristianismo, para designar os povos Europeus que, gradualmente, se converteram à nova religião, sob a influência do apóstolo Paulo de Tarso e outros. O próprio Paulo nascera na atual Turquia mas era israelita, e tinha sido educado no judaísmo. (pt)
|