| dbo:abstract
|
- El Codex Amiatinus (A) és un manuscrit uncial del segle viii de l'Antic i Nou Testament. Està escrit en llatí, sobre pergamí, amb lletres uncials, i es conserva a la Biblioteca Medicea Laurenziana (Cat. Sala Studio 6). El còdex conté 1029 fulles de pergamí (51 x 34 cm). Es tracta d'un manuscrit de la Vulgata. (ca)
- The Codex Amiatinus (also known as the Jarrow Codex) is considered the best-preserved manuscript of the Latin Vulgate version of the Christian Bible. It was produced around 700 in the north-east of England, at the Benedictine monastery of Monkwearmouth–Jarrow in the Anglo-Saxon Kingdom of Northumbria, now South Tyneside and taken to Italy as a gift for Pope Gregory II in 716. It was one of three giant single-volume Bibles then made at Monkwearmouth–Jarrow, and is the earliest complete one-volume Latin Bible to survive, only the León palimpsest being older; and the oldest Bible where all the Books of the Bible present what would be their Vulgate texts. It is named after the location in which it was found in modern times, Mount Amiata in Tuscany, at the Abbazia di San Salvatore and is now kept at Florence in the Biblioteca Medicea Laurenziana (Amiatino 1). Designated by siglum A, it is commonly considered to provide the most reliable surviving representation of Jerome's Vulgate text for the books of the New Testament, and most of the Old Testament. As was standard in all Vulgate Bibles until the 9th century, the Book of Baruch is absent as is the Letter of Jeremiah, the text of the Book of Lamentations following on from the end of Jeremiah without a break. Ezra is presented as a single book, the texts of the later canonical books of Ezra and Nehemiah being continuous. Similarly the books of Samuel, Kings and Chronicles are each presented as a single book. In 2018 the Codex Amiatinus was loaned to the British Library in London for an exhibition of Anglo-Saxon manuscripts, returning to England for the first time in 1,300 years. (en)
- El Codex Amiantinus es la versión más antigua de la Vulgata. Se trata de un códice que data de alrededor del siglo VIII. Fue copiado a mano en pergamino en el monasterio de , Northumberland. Tiene un formato de 50 x 34 centímetros y consta de 1029 hojas. Está ilustrado con una representación esquemática del templo de Jerusalén y dos miniaturas a página completa. Contiene la Biblia escrita en latín, en versión Vulgata; el texto está escrito con letras unciales a dos columnas, con 44 líneas cada una. Este documento es la copia del confeccionado a mediados del siglo VI en Calabria por encargo del secretario del rey Teodorico el Grande, aunque también se piensa que podría ser copia de un documento más antiguo escrito por San Jerónimo. El abad Ceolfirdo partió para Roma con el documento, para presentarlo como regalo al Papa Gregorio II, aunque nunca llegó a entregarlo. El manuscrito reapareció en el siglo IX en la abadía de San Salvatore, ubicada en el monte (de allí su nombre, "Amiatinus") donde permaneció hasta 1786, cuando pasó a ser resguardado en la ciudad de Florencia, dentro de la Biblioteca Medicea Laurenziana (Cat. Sala Studio 6). Durante mucho tiempo se creyó que el documento había sido creado alrededor del año 540 por un seguidor de San Benito de Nursia, hasta que investigadores alemanes notaron sus similitudes con los documentos datados en el siglo VIII. Sin embargo, este documento sigue siendo la versión más antigua de la Vulgata. (es)
- Der Codex Amiatinus ist eine der ältesten erhaltenen Bibelhandschriften und enthält den fast kompletten Text der Vulgata. Angefertigt wurde sie um 700 in Northumbrien im Kloster St. Paul in Jarrow bei Newcastle upon Tyne, das unter Benedict Biscop gegründet wurde. Sie befindet sich heute in Florenz in der Bibliotheca Laurenziana (Signatur MS Amiatinus 1). (de)
- Le Codex Amiatinus est un manuscrit de la traduction Vulgate de la Bible en latin, copié en Northumbrie à l'abbaye de Wearmouth ou de Jarrow entre le milieu des années 690 et 716. Il est aujourd'hui conservé à la Bibliotheca Laurentiana de Florence sous la cote Amiatinus, cod. 1. Il est intégralement numérisé et peut être consulté en ligne [3]. L'Amiatinus est un des plus anciens témoins conservés des traductions latines de saint Jérôme réunies en un seul volume. Il a servi, avec d'autres manuscrits, à la reconstitution critique du texte des traductions de la Bible effectuées par saint Jérôme, dont les manuscrits originaux - déjà corrompus de son vivant par l'incurie des copistes - n'a pas survécu. L'Amiatinus est désigné dans les apparats des éditions critiques par le sigle A. Son texte contient très peu de leçons uniques, ce qui fait dire aux éditeurs critiques de la Vulgate que « tout l'intérêt de l'Amiatinus réside donc dans les leçons qu'il partage avec les manuscrits de son groupe ou des groupes voisins ». (fr)
- Codex Amiatinus, diberi kode siglum A, adalah naskah lengkap bahasa Latin Vulgata tertua yang terlestarikan dari Alkitab orang Kristen. Kitab-kitab Perjanjian Baru, dan sebagian besar dari Perjanjian Lama, umumnya dianggap memberikan representasi yang paling dapat diandalkan dari teks Vulgata karya Jerome. Seperti standar pada semua Alkitab Vulgata sampai abad ke-9, Kitab Baruch tidak dimuat sebagaimana Surat Yeremia, sedangkan teks Kitab Ratapan tersambung setelah akhir Kitab Yeremia tanpa jeda. Diproduksi di kerajaan Anglo-Saxon Northumbria sebagai hadiah untuk Paus, dan bertarikh awal abad ke-8. Kodeks ini juga merupakan spesimen yang baik untuk kaligrafi abad pertengahan dan sekarang disimpan di Florence di Biblioteca Medicea Laurenziana (Amiatino 1). Dinamai menurut lokasi penemuannya pada zaman modern, yaitu Gunung Amiata di Tuscany, di Abbazia San Salvatore. Diumumkan pada tahun 2017 bahwa Codex Amiatinus akan dipinjamkan ke British Library pada tahun 2018 untuk pameran naskah Anglo-Saxon, dan dengan demikian akan kembali ke Inggris untuk pertama kalinya dalam 1,302 tahun. (in)
- Il Codex Amiatinus o Bibbia Amiatina è la più antica copia manoscritta conservata integralmente della Bibbia nella sua versione latina redatta da san Girolamo, di cui si ritiene sia anche la copia più fedele. (it)
- De Codex Amiatinus is het oudste bewaarde manuscript dat de volledige Bijbel bevat met het Oude en het Nieuwe Testament in de versie van de Vulgaat. Het handschrift werd geschreven in de abdijen van Wearmouth-Jarrow in het oude Northumbria voor 714. Deze Bijbel was lange tijd het referentiewerk bij uitstek voor de tekst van de Vulgaat, hij was de basis van de nieuwe tekst opgesteld in opdracht van paus Sixtus V tussen 1587 en 1590. (nl)
- Kodeks Amiatyński (łac. Codex Amiatinus) – rękopis Wulgaty, tj. łacińskiej Biblii, w przekładzie św. Hieronima, w wydaniach krytycznych oznaczany symbolem A (nadanym przez Wordswortha). Jest najwcześniejszym zachowanym rękopisem z pełnym tekstem Biblii. Datowany jest na początek VIII wieku i uchodzi za najdokładniejszą kopię tekstu Wulgaty. Już w wieku XIX oceniono, że jest najlepszym rękopisem tego przekładu, a jego tekst służy za podstawę dla wszelkich jej wydań. Nazwa Amiatinus pochodzi od góry Amiata w Toskanii. Kodeks jest także pięknym przykładem średniowiecznej kaligrafii. Pomimo że ma niewiele ilustracji, uchodzi za jeden z najpiękniejszych rękopisów świata. Kodeks powstał w dwóch klasztorach kierowanych przez opata Ceolfryda – Wearmouth i Jarrow, położonych w ówczesnej Nortumbrii, a skopiowany został z rękopisów przywiezionych z Włoch. Wkrótce potem znalazł się w klasztorze San Salvatore na górze Amiata w Toskanii, gdzie pozostał do 1786 roku, po czym przekazano go Bibliotece Laurenziana (Cat. Sala Studio 6, Amiatino 1) we Florencji, gdzie od tamtej pory jest przechowywany. W swojej historii rękopis kilkakrotnie był sprowadzany do Rzymu. W XX wieku odkryto siostrzane rękopisy kodeksu. (pl)
- O Codex Amiatinus, chamado de códice A, é o mais antigo manuscrito sobrevivente da Vulgata, a versão latina da Bíblia católica; quase completa, com os seus 73 livros e faltando apenas cinco capítulos, é considerada a mais acurada cópia do texto de Jerônimo. Do livro de Baruque só existe o sexto capítulo de um total de seis capítulos deste manuscrito. Ele foi produzido no reino anglo-saxão da Nortúmbria como um presente para o Papa e é datado do início do século VIII d.C. O códice é também um belo exemplo da caligrafia medieval e está agora preservado em Florença, na Biblioteca Medicea Laurenziana (Cat. Sala Studio 6). (pt)
- Амиати́нский ко́декс (лат. Codex Amiatinus, сигла А) — самый авторитетный документ Вульгаты и самая ранняя из сохранившихся в полном объёме рукописей перевода блаженного Иеронима (Леонский палимпсест старше, но в нём текст Иеронима представлен фрагментарно, наряду с другими ранними латинскими переводами). Книга называется по бенедиктинскому, а затем цистерцианскому аббатству Спасителя на горе Амиата в Тоскане, в котором долгое время хранилась. С 1786 года хранится в Библиотеке Лауренциана во Флоренции (каталожное обозначение Cat. Sala Studio 6, Amiatino 1). С XVI века на основе этой рукописи делаются авторитетные церковные и научные издания латинской Библии. Считается наиболее точным списком перевода св. Иеронима для Нового Завета и бо́льшей части Ветхого. Как обычно в Вульгатах до IX века, в тексте отсутствуют Книга Варуха и Послание Иеремии, сразу за Книгой Иеремии следует его Плач. Книга Ездры представлена до более позднего разделения на Первую книгу Ездры и Вторую (она же Книга Неемии), аналогично объединены ныне парные Книги Самуила, Царей и Хроник. Манускрипт изготовлен около 700 года в двойном аббатстве Монкуирмут-Джарроу в королевстве Нортумбрия в составе серии из трёх одинаковых однотомных гигантских Библий. Третий экземпляр был предназначен в подарок папе римскому Григорию II, которому доставлен в 716 году. Яркий образец англосаксонского книжного искусства, по некоторым (небеспристрастным) мнениям — «красивейшая книга на свете», хотя и почти лишённая богатых иллюстраций, в отличие от аналогичного качества письма Линдисфарнского Евангелия и Келлской Книги. В 2018 году, впервые за 13 веков, Кодекс вернулся в Англию на выставку англосаксонских рукописей в Британской библиотеке. (ru)
- Аміатинський кодекс (лат. Codex Amiatinus, сигла А) — найавторитетніший документ Вульгати і найраніший із рукописів перекладу блаженного Єроніма, що зберігся в повному обсязі ( старший, але в ньому текст Єроніма наведено фрагментарно, поряд з іншими ранніми латинськими перекладами). Книгу названо за бенедиктинським, а потім цистерціанським абатством Спасителя на горі Аміата в Тоскані, де вона тривалий час зберігалася. Від 1786 зберігається в Бібліотеці Лауренціана у Флоренції (каталожне позначення Cat. Sala Studio 6, Amiatino 1). Від XVI століття на основі цього рукопису робляться авторитетні церковні та наукові видання латинської Біблії. Вважається найточнішим списком перекладу святого Єроніма для Нового Заповіту і більшої частини Старого. Як завжди у Вульгатах до IX століття, в тексті відсутні Книга Варуха і Послання Єремії, відразу за Книгою Єремії йде його Плач. Книга Ездри представлена до пізнішого поділу на Першу книгу Ездри і Другу (вона ж Книга Неемії), аналогічно об'єднано нині парні Книги Самуїла, Царів і Хронік. Манускрипт виготовлено близько 700 року в подвійному абатстві Монквірмут — Джарроу в королівстві Нортумбрія в складі серії з трьох однакових однотомних гігантських Біблій. Третій примірник призначався в подарунок папі Римському Григорію II, якому його доставлено 716 року. Яскравий зразок , за деякими думками — «найкрасивіша книга на світі», хоч і майже позбавлена багатих ілюстрацій, на відміну від аналогічної якості письма Ліндісфарнського Євангелія та Келлської Книги. 2018 року, вперше за 13 століть, Кодекс повернувся до Англії на виставку англосаксонських рукописів у Британській бібліотеці. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- El Codex Amiatinus (A) és un manuscrit uncial del segle viii de l'Antic i Nou Testament. Està escrit en llatí, sobre pergamí, amb lletres uncials, i es conserva a la Biblioteca Medicea Laurenziana (Cat. Sala Studio 6). El còdex conté 1029 fulles de pergamí (51 x 34 cm). Es tracta d'un manuscrit de la Vulgata. (ca)
- Der Codex Amiatinus ist eine der ältesten erhaltenen Bibelhandschriften und enthält den fast kompletten Text der Vulgata. Angefertigt wurde sie um 700 in Northumbrien im Kloster St. Paul in Jarrow bei Newcastle upon Tyne, das unter Benedict Biscop gegründet wurde. Sie befindet sich heute in Florenz in der Bibliotheca Laurenziana (Signatur MS Amiatinus 1). (de)
- Il Codex Amiatinus o Bibbia Amiatina è la più antica copia manoscritta conservata integralmente della Bibbia nella sua versione latina redatta da san Girolamo, di cui si ritiene sia anche la copia più fedele. (it)
- De Codex Amiatinus is het oudste bewaarde manuscript dat de volledige Bijbel bevat met het Oude en het Nieuwe Testament in de versie van de Vulgaat. Het handschrift werd geschreven in de abdijen van Wearmouth-Jarrow in het oude Northumbria voor 714. Deze Bijbel was lange tijd het referentiewerk bij uitstek voor de tekst van de Vulgaat, hij was de basis van de nieuwe tekst opgesteld in opdracht van paus Sixtus V tussen 1587 en 1590. (nl)
- O Codex Amiatinus, chamado de códice A, é o mais antigo manuscrito sobrevivente da Vulgata, a versão latina da Bíblia católica; quase completa, com os seus 73 livros e faltando apenas cinco capítulos, é considerada a mais acurada cópia do texto de Jerônimo. Do livro de Baruque só existe o sexto capítulo de um total de seis capítulos deste manuscrito. Ele foi produzido no reino anglo-saxão da Nortúmbria como um presente para o Papa e é datado do início do século VIII d.C. O códice é também um belo exemplo da caligrafia medieval e está agora preservado em Florença, na Biblioteca Medicea Laurenziana (Cat. Sala Studio 6). (pt)
- The Codex Amiatinus (also known as the Jarrow Codex) is considered the best-preserved manuscript of the Latin Vulgate version of the Christian Bible. It was produced around 700 in the north-east of England, at the Benedictine monastery of Monkwearmouth–Jarrow in the Anglo-Saxon Kingdom of Northumbria, now South Tyneside and taken to Italy as a gift for Pope Gregory II in 716. It was one of three giant single-volume Bibles then made at Monkwearmouth–Jarrow, and is the earliest complete one-volume Latin Bible to survive, only the León palimpsest being older; and the oldest Bible where all the Books of the Bible present what would be their Vulgate texts. (en)
- El Codex Amiantinus es la versión más antigua de la Vulgata. Se trata de un códice que data de alrededor del siglo VIII. Fue copiado a mano en pergamino en el monasterio de , Northumberland. Tiene un formato de 50 x 34 centímetros y consta de 1029 hojas. Está ilustrado con una representación esquemática del templo de Jerusalén y dos miniaturas a página completa. (es)
- Le Codex Amiatinus est un manuscrit de la traduction Vulgate de la Bible en latin, copié en Northumbrie à l'abbaye de Wearmouth ou de Jarrow entre le milieu des années 690 et 716. Il est aujourd'hui conservé à la Bibliotheca Laurentiana de Florence sous la cote Amiatinus, cod. 1. Il est intégralement numérisé et peut être consulté en ligne [3]. (fr)
- Codex Amiatinus, diberi kode siglum A, adalah naskah lengkap bahasa Latin Vulgata tertua yang terlestarikan dari Alkitab orang Kristen. Kitab-kitab Perjanjian Baru, dan sebagian besar dari Perjanjian Lama, umumnya dianggap memberikan representasi yang paling dapat diandalkan dari teks Vulgata karya Jerome. Seperti standar pada semua Alkitab Vulgata sampai abad ke-9, Kitab Baruch tidak dimuat sebagaimana Surat Yeremia, sedangkan teks Kitab Ratapan tersambung setelah akhir Kitab Yeremia tanpa jeda. Diproduksi di kerajaan Anglo-Saxon Northumbria sebagai hadiah untuk Paus, dan bertarikh awal abad ke-8. Kodeks ini juga merupakan spesimen yang baik untuk kaligrafi abad pertengahan dan sekarang disimpan di Florence di Biblioteca Medicea Laurenziana (Amiatino 1). (in)
- Kodeks Amiatyński (łac. Codex Amiatinus) – rękopis Wulgaty, tj. łacińskiej Biblii, w przekładzie św. Hieronima, w wydaniach krytycznych oznaczany symbolem A (nadanym przez Wordswortha). Jest najwcześniejszym zachowanym rękopisem z pełnym tekstem Biblii. Datowany jest na początek VIII wieku i uchodzi za najdokładniejszą kopię tekstu Wulgaty. Już w wieku XIX oceniono, że jest najlepszym rękopisem tego przekładu, a jego tekst służy za podstawę dla wszelkich jej wydań. Nazwa Amiatinus pochodzi od góry Amiata w Toskanii. (pl)
- Амиати́нский ко́декс (лат. Codex Amiatinus, сигла А) — самый авторитетный документ Вульгаты и самая ранняя из сохранившихся в полном объёме рукописей перевода блаженного Иеронима (Леонский палимпсест старше, но в нём текст Иеронима представлен фрагментарно, наряду с другими ранними латинскими переводами). Книга называется по бенедиктинскому, а затем цистерцианскому аббатству Спасителя на горе Амиата в Тоскане, в котором долгое время хранилась. С 1786 года хранится в Библиотеке Лауренциана во Флоренции (каталожное обозначение Cat. Sala Studio 6, Amiatino 1). (ru)
- Аміатинський кодекс (лат. Codex Amiatinus, сигла А) — найавторитетніший документ Вульгати і найраніший із рукописів перекладу блаженного Єроніма, що зберігся в повному обсязі ( старший, але в ньому текст Єроніма наведено фрагментарно, поряд з іншими ранніми латинськими перекладами). Книгу названо за бенедиктинським, а потім цистерціанським абатством Спасителя на горі Аміата в Тоскані, де вона тривалий час зберігалася. Від 1786 зберігається в Бібліотеці Лауренціана у Флоренції (каталожне позначення Cat. Sala Studio 6, Amiatino 1). (uk)
|