| dbo:abstract
|
- La Gens Clàudia va ser una família patrícia i plebea romana. Els Claudis patricis eren d'origen sabí. Van arribar a Roma el 504 aC i van ser acceptats entre els patricis. Van utilitzar els cognoms Cec (Caecus) Caudex, Centó (Centho), Cras (Crassus), (Pulcher), Regil·lense (Regillensis), Sabí (Sabinus) i Neró (Nero), cognoms que no van determinar famílies. El nom Luci era evitat a la família Clàudia a causa que dos membres amb aquest nom van causar deshonor a la família, un per robatori i un per assassinat. Cap patrici dels Claudis va adoptar mai un membre d'un altra gens fins que l'emperador Claudi ho va fer amb Luci Domici Aenobarb (Neró). La branca plebea van portar els cognoms Asellus (Asel), , Centumal, Ciceró, Flamen, i Marcel. Aquest darrer va ser el cognomen més famós. (ca)
- Die Claudier (lateinisch Claudii oder gens Claudia) waren eine der ältesten und mächtigsten römischen Patrizierfamilien (gentes maiores). Jahrhundertelang waren ihre Mitglieder in der Stadt und im Reich an führenden Stellen tätig, seit dem 4. Jahrhundert v. Chr. auch mit einem plebejischen Zweig, der oft den Beinamen Marcellus trug. Mit dem Ende des 2. Jahrhunderts v. Chr. trat ein weiterer Beiname auf, Nero (stark, tatkräftig), den auch die römischen Kaiser Tiberius und Claudius trugen. Tiberius und Claudius waren wie Nero Mitglieder der julisch-claudischen Dynastie. Traditionell wird der Ursprung der Familie in gesehen, einem Sabiner, der mit Rom Frieden schloss und sich dadurch in einer unangenehmen Situation sah. Deshalb zog er es vor, Regillus und seine Anhänger um das Jahr 504 v. Chr. zu verlassen. Rom nahm ihn auf, machte seine Gefolgschaft zu Bürgern, gab ihnen Land und machte Appius Claudius Sabinus (so der Name in der lateinischen Form) zum Senator. Eine alternative Herleitung führt den Namen auf claudus (lateinisch für lahm, humpelnd) zurück. Clodius war eine weitere plebejische Version des Namens, die von einigen Mitgliedern der Familie benutzt wurde, um als Patrizier einen plebejischen Auftritt zu bekommen, während Claudia (und Clodia) von den Frauen benutzt wurde. Vor allem in frühen Prinzipat, als Angehörige der Familie das Reich beherrschten, nahmen viele römische Neubürger Claudius als Gentilnamen an, so dass der Name eine weite Verbreitung fand und auch nach dem Aussterben der eigentlichen claudischen Familie sehr häufig blieb. In den deutschsprachigen Raum gelangte der Name im 16. Jahrhundert als Vorname. Insbesondere die weibliche Form Claudia ist heute häufig. Bedeutende Träger des Namens in der Antike, die allerdings keineswegs sämtlich Angehörige der gens Claudia waren, waren:
* Ap. Claudius Sabinus Inregillensis, Konsul 495 v. Chr.
* Ap. Claudius Crassus Inregillensis Sabinus, Konsul 471 v. Chr. (?), 451 v. Chr.; Decemvir 451 v. Chr., 450 v. Chr., 449 v. Chr.
* C. Claudius (Crassus?) Inregillensis Sabinus, Konsul 460 v. Chr.
* Ap. Claudius Crassus Inregillensis, Konsul 349 v. Chr.
* M. Claudius Marcellus, Konsul 331 v. Chr.
* Ap. Claudius Caecus, Konsul 307 v. Chr., 296 v. Chr.
* M. Claudius Marcellus, Konsul 287 v. Chr.
* C. Claudius Canina, Konsul 285 v. Chr., 273 v. Chr.
* Ap. Claudius Russus, Konsul 268 v. Chr.
* Ap. Claudius Caudex, Konsul 264 v. Chr.
* P. Claudius Pulcher, Konsul 249 v. Chr., Verlierer der Schlacht von Drepana
* C. Claudius Centho, Konsul 240 v. Chr.,
* M. Claudius Marcellus, Konsul 222 v. Chr., nachgewählt 215 v. Chr., 214 v. Chr., 210 v. Chr., 208 v. Chr.
* Q. Claudius, Volkstribun 218 v. Chr.
* Ap. Claudius Pulcher, Konsul 212 v. Chr.
* C. Claudius Nero, Konsul 207 v. Chr.
* Ti. Claudius Nero, Konsul 202 v. Chr.
* M. Claudius Marcellus, Konsul 196 v. Chr.
* Ap. Claudius Pulcher, Konsul 185 v. Chr.
* P. Claudius Pulcher, Konsul 184 v. Chr.
* M. Claudius Marcellus, Konsul 183 v. Chr.
* C. Claudius Pulcher, Konsul 177 v. Chr.
* M. Claudius Marcellus, Konsul 166 v. Chr., 155 v. Chr., 152 v. Chr.
* Ap. Claudius Pulcher, Konsul 143 v. Chr.
* C. Claudius Pulcher, Konsul 92 v. Chr.
* Ap. Claudius Pulcher, Konsul 79 v. Chr.
* Claudius Glaber, Prätor 73 v. Chr. (oder etwas früher)
* Q. Claudius Quadrigarius, Historiker
* Ti. Claudius Nero, Legat des Pompeius im Seeräuberkrieg 67 v. Chr.
* Ap. Claudius Pulcher, Konsul 54 v. Chr.
* P. Claudius Pulcher, Bruder des vorigen, nannte sich in P. Clodius Pulcher um
* M. Claudius Marcellus, Konsul 51 v. Chr.
* C. Claudius Marcellus, Konsul 50 v. Chr.
* C. Claudius Marcellus, Konsul 49 v. Chr.
* Ap. Claudius Pulcher, Konsul 38 v. Chr.
* Marcus Claudius Marcellus Aeserninus, Konsul 22 v. Chr.
* Nero Claudius Drusus, Konsul 9 v. Chr.
* Ti. Claudius Nero, Vater des Kaisers Tiberius
* Ti. Claudius Nero Caesar, Kaiser Tiberius (14–37)
* Ti. Claudius Nero Germanicus, Kaiser Claudius (41–54)
* Claudius Drusus, Sohn des Claudius († um 20)
* Ti. Claudius Nero Caesar, Kaiser Nero (54–68)
* Claudius Ptolemaeus (Ptolemäus), griechischer Astronom, 2. Jahrhundert
* Claudius Galenus (Galen), griechischer Arzt (* 129, † 199)
* L. Vibullius Hipparchus Ti. Claudius Atticus Herodes, Konsul 143
* Cn. Claudius Severus Arabianus, Konsul 146
* Cn. Claudius Severus, Konsul 173
* Ti. Claudius Pompeianus, Konsul 173
* Ti. Claudius Aristokles, antiker griechischer Philosoph
* Ti. Claudius Severus Proculus, Konsul 200
* Claudius Aelianus (Aelian), Lehrer und Rhetoriker, († 222)
* Claudius Iulianus
* L. Tiberius Claudius Pompeianus, Konsul 231
* Cn. Claudius Severus, Konsul 235
* Ti. Claudius Quintianus, Konsul 235
* Claudius Gothicus, Kaiser (268–270)
* M. Claudius Tacitus, Kaiser (275–276)
* , Märtyrer († 284)
* T. Claudius Aurelius Aristobulus, Konsul 285
* Flavius Claudius Constantinus, Kaiser (337–340)
* Flavius Claudius Iulianus, Kaiser (361–363)
* Claudius Mamertinus, Konsul 362
* Sex. Claudius Petronius Probus, Konsul 371
* Flavius Claudius Antonius, Konsul 382
* Claudius Claudianus (Claudian), Dichter (* um 370, † 405)
* Rutilius Claudius Namatianus, Politiker und Dichter des 5. Jahrhunderts
* Claudius Iulius Ecclesius Dynamius, Konsul 488 Für Personen aus späterer Zeit, die den Namen Claudius tragen, siehe Claudius (Begriffsklärung). (de)
- La familiaro gens Claudia aŭ pli koncize Claudii estis inter la plej malnovaj patriciaj familiaroj (gentes maiores) de la Romia Imperio. La latina vorto gens en sia origina signifo ankoraŭ ne celis la koncepton gento aŭ popolo, sed aron da familioj unuigitan per kredo je komuna prapatro. Dum jarcentoj la membroj de la patricia familiaro agis en gvidaj pozicioj de la antikva urbo Romo kaj la Romia Imperio. Ekde la 4-a jarcento a.K. ankaŭ ekzistis pleba familia branĉo, kies anoj ofte havis la kromnomon Marcellus ("la militema"). Fine de la 2-a jarcento a.K. aperis plua kromnomo, Nero (forta, agokapabla), kiu ankaŭ aperis en la plenaj nomoj de la romiaj imperiestroj Tiberio kaj Klaŭdio. Tiberio kaj Klaŭdio samkiel Nerono estis membroj de la julia-klaŭdia dinastio: La historia romia familiaro gens Iulia biologie formortis per la murdo de Julio Cezaro, sed la posta imperiestro Aŭgusto estis adoptita fare de Julio Cezaro, per tio do iĝis nedenaska membro de la familiaro, kaj krome konsideris sin nedenaska ano de la familiaro gens claudia pro tio ke lia tria edzino Livia Drusilla estis klaŭdiano. Tradicie la origino de la familio konsideratas Attius Clausus, ano de la gento sabini, kiu paciĝis kun la urbanoj de Romo kaj tial estis malaprezata de siaj propraj gentanoj. Tial li preferis, ĉirkaŭ la jaro 504 a.K. kun iuj proksimuloj forlasi sian genton kaj peti rifuĝon en Romo. La romianoj akceptis lin kaj la lin akompanantajn proksimulojn, donis al ili la romian civitanecon, kaj elektis Appius Claudius Sabinus, jen lia nomo en latinigita formo, romia senatano. (eo)
- The gens Claudia (Latin: [ˈklau̯dɪ.a]), sometimes written Clodia, was one of the most prominent patrician houses at ancient Rome. The gens traced its origin to the earliest days of the Roman Republic. The first of the Claudii to obtain the consulship was Appius Claudius Sabinus Regillensis, in 495 BC, and from that time its members frequently held the highest offices of the state, both under the Republic and in imperial times. Plebeian Claudii are found fairly early in Rome's history. Some may have been descended from members of the family who had passed over to the plebeians, while others were probably the descendants of freedmen of the gens. In the later Republic, one of its patrician members voluntarily converted to plebeian status and adopted the spelling "Clodius". In his life of the emperor Tiberius, who was a scion of the Claudii, the historian Suetonius gives a summary of the gens, and says, "as time went on it was honoured with twenty-eight consulships, five dictatorships, seven censorships, six triumphs, and two ovations." Writing several decades after the fall of the so-called "Julio-Claudian dynasty", Suetonius took care to mention both the good and wicked deeds attributed to members of the family. The patrician Claudii were noted for their pride and arrogance, and intense hatred of the commonalty. In his History of Rome, Niebuhr writes, That house during the course of centuries produced several very eminent, few great men; hardly a single noble-minded one. In all ages it distinguished itself alike by a spirit of haughty defiance, by disdain for the laws, and iron hardness of heart. During the Republic, no patrician Claudius adopted a member of another gens; the emperor Claudius was the first who broke this custom, by adopting Lucius Domitius Ahenobarbus, afterwards the emperor Nero. (en)
- La gens Claudia fue un conjunto de familias de la Antigua Roma que compartían el nomen Claudio. La rama patricia remonta su origen al sabino Atta Clauso Regillense (Apio Claudio Sabino) que se estableció en Roma con sus familiares y clientes en los inicios de la República, poco después de la expulsión de los reyes etruscos. Junto con otras gentes, las ramas patricias de los Claudios formaban un grupo aristocrático dentro del patriciado llamado gentes maiores. Los Claudios produjeron varias ramas ilustres, como los , los , los Claudios Centones o los , entre los que surgieron dictadores, cónsules, censores, pretores y emperadores. Regilense fue uno de los usados por los Claudios. (es)
- Klaudiar leinua Antzinako Erromako familia boteretsuen artean zaharrenetakoa izan zen. Mendeetan zehar, klaudiarrek Erromako kargu garrantzitsuenetan izan ziren, Errepublikaren eta Inperioaren buru. Kondairak dioenez, leinuko lehena Atio Klauso izan zen, Erromarekin bakea sustatu zuen sabiniar bat. Hori zela eta, jatorrizko hiria, Regilus, utzi behar izan zuen. Erromatarrek Atio Klauso eta haren senitarteko eta jarraitzaile guztiak onartu zituzten. Apio Klaudio Sabino (latinez ahozkatzen zen bezala) izena emanda, senatari izendatu zuten. (eu)
- Les Claudii sont les membres de la gens Claudia, l'une des plus anciennes et plus importantes familles romaines. (fr)
- La gens Claudia fu un'importante famiglia romana, di antica origine sabina secondo le fonti dei Romani, di origine etrusca proveniente da Caere secondo recenti scoperte archeologiche. Ebbe due rami, uno patrizio — caratterizzato dai cognomina Caecus, Caudeoe, Centho, Crassus, Pulcher, Regillensis, e Sabinus —, e uno plebeo — caratterizzato dai cognomina Asellus, Canina, Centumalus, Cicero, Flamen, e Marcellus. Il praenomen Lucius fu evitato, dopo che due membri della gens che lo portavano lo disonorarono uno commettendo una rapina e l'altro divenendo assassino. Per tutta la durata della Repubblica, nessuno dei Claudii, che passavano per essere una famiglia dal cuore duro e sprezzante della plebe, adottò mai un membro di un'altra gens: il primo a rompere questa usanza fu Claudio, quarto imperatore romano, che adottò Lucio Domizio Enobarbo, poi noto come Nerone. (it)
- クラウディウス氏族（ラテン語：gens Claudia）は、古代ローマの氏族のひとつ。元々はサビニ族を祖とし、ローマと平和的な関係を求めたアッティウス・クラウススが成人男性だけでも約500人のクリエンテスと共にローマへと移り住み、土地と元老院の議席を与えられた。最古の農村トリブスの一つが、この氏族名を冠している（クラウディア区）。 (ja)
- De gens Claudia was een van de oudste gentes van Rome, en gedurende vele eeuwen hadden haar leden vaak de leiding over de stad en het Imperium Romanum. De gens volgens de traditie begon haar geschiedenis met Attius Clausus, een Sabijn die vrede met Rome verkoos, een onpopulair standpunt dat hem ertoe bracht rond 504 v.Chr. te verlaten met zijn medestanders. Rome verwelkomde deze "bannelingen". Ze maakten de medestanders van Attius Romeinse burgers en Appius Claudius Sabinus (zoals zijn naam werd uitgesproken in het Romeinse dialect) een senator. Een andere mogelijkheid is dat ze afstamden van , zoon van Odysseus en Kirke. Deze zou Aeneas hebben geholpen in de strijd tegen Turnus. De mannelijke leden in de gens droegen Claudius als nomen gentile (gensnaam, cf. familienaam). Keizer Claudius I is tegenwoordig zelfs beter onder deze naam bekend. (nl)
- Klaudiusze to patrycjuszowski ród rzymski, pochodzenia sabińskiego, którego przedstawiciele pełnili najwyższe funkcje przez cały okres trwania republiki rzymskiej. Poszczególne gałęzie rodu Klaudiuszów nosiły przydomki (cognomen) Pulcher, Neron, Gento, Krassus. Odrębnym rodem plebejskim byli Klaudiusze z przydomkiem Marcellus. (pl)
- Gens Claudia, Claudii, eller Claudiska ätten var en av de äldsta patriciersläkterna i antikens Rom och under flera århundraden var dess medlemmar ledare av både staden och riket. Ätten sägs ha grundats av Attius Clausus, en sabin som föredrog fred med Rom, vilket var impopulärt och ledde till att han lämnade Regillus med sina anhängare omkring 504 f.Kr. Rom välkomnade honom dock och gjorde hans anhängare till medborgare och tilldelade dem land, samt gjorde Appius Claudius Sabinus Inregillensis, som han hette på latin, till senator. Det har antagits att namnet kommer av det latinska claudeo (att halta), då många familjemedlemmar var lama, antagligen av någon missbildning. (sv)
- A gente Cláudia (em latim: Claudia; pl. Claudii) era uma das mais proeminentes casas patrícias da Roma Antiga e sua origem remontava os primeiros dias da República Romana. O primeiro dos Cláudios a chegar ao consulado foi Ápio Cláudio Sabino Regilense, em 495 a.C., e, a partir daí, seus membros frequentemente ocuparam os postos mais altos da magistratura romana, tanto no período republicano como no imperial. Cláudios plebeus aparecem nos registros logo no início da história romana. Alguns eram descendentes de membros da família que passaram para a plebe enquanto que outros eram descendentes de libertos da gente e que passaram o nome aos seus descendentes. A variação Clódia (pl. Clodii) era frequentemente utilizada pelos Cláudios plebeus. Em seu relato sobre a vida do imperador Tibério, o historiador Suetônio forneceu um sumário da história dos Cláudios e diz: "com o passar do tempo, ela [a gente] foi honrada com vinte e oito consulados, cinco ditaduras, sete censorados, seis triunfos e duas ovações". Escrevendo décadas depois da queda da dinastia júlio-claudiana, Suetônio também tratou de mencionar os maus feitos atribuídos aos membros da família. Os Cláudios patrícios eram notórios por seu orgulho e arrogância e pelo profundo ódio que nutriam pela plebe. Em sua "História de Roma", Niebuhr escreveu que: Durante o período republicano, nenhum Cláudio patrício adotou um membro de outra gente e o imperador Cláudio foi o primeiro a romper com a tradição ao adotar Lúcio Domício Enobarbo, o infame imperador Nero. (pt)
- Кла́вдии (лат. Claudii, gens Claudia) — римский род сабинского происхождения (образованный до создания Древнего Рима), один из древних патрицианских Римских родов, образовавший, вместе с 5000 клиентами, отдельную трибу, с Аппием Клавдием во главе (см. ниже). Род этот, из которого выделилась плебейская ветвь (известными её представителями являются Марцеллы), с самого начала отличался аристократическим высокомерием и особенным упорством в защите своих прав во время борьбы с плебеями. По примеру Публия Клодия, в последние годы республики некоторые члены этого рода стали именоваться Клодиями. Другая ветвь рода получила прозвище Неронов: глава их, консул Гай Клавдий Нерон, достиг известности во время второй пунической войны, вместе с Ливием Салинатором победив карфагенян на берегу Метавра, в 207 г. К этой же фамилии принадлежал Тиберий Клавдий Нерон, уступивший Октавиану Августу жену свою Ливию, благодаря чему сыновья его, Тиберий Клавдий Нерон и Друз Клавдий Нерон, перешли в царствующий дом Юлиев, а его имя получил четвёртый император из рода Юлиев — Клавдий. (ru)
- Кла́вдії (лат. Claudii, gens Claudia) — римський рід сабінського походження, що утворив, разом з 5000 клієнтами, окрему трибу, з Аппієм Клавдієм на чолі (див. нижче). Рід цей, з якого виділилася плебейська гілка (відомими її представниками є ), з самого початку відрізнявся аристократичною зарозумілістю і особливим завзяттям у захисті своїх прав під час боротьби з плебеями. За прикладом Публія Клодія, в останні роки республіки деякі члени цього роду стали називатися . Інша гілка Клавдіїв отримала прізвисько : глава їх, консул Гай Клавдій Нерон, досяг популярності під час Другої пунічної війни, разом з Лівієм Салінатором перемігши карфагенян на березі Метавра, в 207 р. До цієї ж фамілії належав Тиберій Клавдій Нерон, який поступився Октавіану Августу своєю дружиною Лівією, завдяки чому сини його, Тиберій Клавдій Нерон і Друз Клавдій Нерон, перейшли в правлячий дім Юліїв, а його ім'я отримав четвертий імператор з роду Юліїв — Клавдій. (uk)
|
| rdfs:comment
|
- La Gens Clàudia va ser una família patrícia i plebea romana. Els Claudis patricis eren d'origen sabí. Van arribar a Roma el 504 aC i van ser acceptats entre els patricis. Van utilitzar els cognoms Cec (Caecus) Caudex, Centó (Centho), Cras (Crassus), (Pulcher), Regil·lense (Regillensis), Sabí (Sabinus) i Neró (Nero), cognoms que no van determinar famílies. El nom Luci era evitat a la família Clàudia a causa que dos membres amb aquest nom van causar deshonor a la família, un per robatori i un per assassinat. Cap patrici dels Claudis va adoptar mai un membre d'un altra gens fins que l'emperador Claudi ho va fer amb Luci Domici Aenobarb (Neró). La branca plebea van portar els cognoms Asellus (Asel), , Centumal, Ciceró, Flamen, i Marcel. Aquest darrer va ser el cognomen més famós. (ca)
- Klaudiar leinua Antzinako Erromako familia boteretsuen artean zaharrenetakoa izan zen. Mendeetan zehar, klaudiarrek Erromako kargu garrantzitsuenetan izan ziren, Errepublikaren eta Inperioaren buru. Kondairak dioenez, leinuko lehena Atio Klauso izan zen, Erromarekin bakea sustatu zuen sabiniar bat. Hori zela eta, jatorrizko hiria, Regilus, utzi behar izan zuen. Erromatarrek Atio Klauso eta haren senitarteko eta jarraitzaile guztiak onartu zituzten. Apio Klaudio Sabino (latinez ahozkatzen zen bezala) izena emanda, senatari izendatu zuten. (eu)
- Les Claudii sont les membres de la gens Claudia, l'une des plus anciennes et plus importantes familles romaines. (fr)
- クラウディウス氏族（ラテン語：gens Claudia）は、古代ローマの氏族のひとつ。元々はサビニ族を祖とし、ローマと平和的な関係を求めたアッティウス・クラウススが成人男性だけでも約500人のクリエンテスと共にローマへと移り住み、土地と元老院の議席を与えられた。最古の農村トリブスの一つが、この氏族名を冠している（クラウディア区）。 (ja)
- Klaudiusze to patrycjuszowski ród rzymski, pochodzenia sabińskiego, którego przedstawiciele pełnili najwyższe funkcje przez cały okres trwania republiki rzymskiej. Poszczególne gałęzie rodu Klaudiuszów nosiły przydomki (cognomen) Pulcher, Neron, Gento, Krassus. Odrębnym rodem plebejskim byli Klaudiusze z przydomkiem Marcellus. (pl)
- Gens Claudia, Claudii, eller Claudiska ätten var en av de äldsta patriciersläkterna i antikens Rom och under flera århundraden var dess medlemmar ledare av både staden och riket. Ätten sägs ha grundats av Attius Clausus, en sabin som föredrog fred med Rom, vilket var impopulärt och ledde till att han lämnade Regillus med sina anhängare omkring 504 f.Kr. Rom välkomnade honom dock och gjorde hans anhängare till medborgare och tilldelade dem land, samt gjorde Appius Claudius Sabinus Inregillensis, som han hette på latin, till senator. Det har antagits att namnet kommer av det latinska claudeo (att halta), då många familjemedlemmar var lama, antagligen av någon missbildning. (sv)
- La familiaro gens Claudia aŭ pli koncize Claudii estis inter la plej malnovaj patriciaj familiaroj (gentes maiores) de la Romia Imperio. La latina vorto gens en sia origina signifo ankoraŭ ne celis la koncepton gento aŭ popolo, sed aron da familioj unuigitan per kredo je komuna prapatro. (eo)
- The gens Claudia (Latin: [ˈklau̯dɪ.a]), sometimes written Clodia, was one of the most prominent patrician houses at ancient Rome. The gens traced its origin to the earliest days of the Roman Republic. The first of the Claudii to obtain the consulship was Appius Claudius Sabinus Regillensis, in 495 BC, and from that time its members frequently held the highest offices of the state, both under the Republic and in imperial times. The patrician Claudii were noted for their pride and arrogance, and intense hatred of the commonalty. In his History of Rome, Niebuhr writes, (en)
- Die Claudier (lateinisch Claudii oder gens Claudia) waren eine der ältesten und mächtigsten römischen Patrizierfamilien (gentes maiores). Jahrhundertelang waren ihre Mitglieder in der Stadt und im Reich an führenden Stellen tätig, seit dem 4. Jahrhundert v. Chr. auch mit einem plebejischen Zweig, der oft den Beinamen Marcellus trug. Mit dem Ende des 2. Jahrhunderts v. Chr. trat ein weiterer Beiname auf, Nero (stark, tatkräftig), den auch die römischen Kaiser Tiberius und Claudius trugen. Tiberius und Claudius waren wie Nero Mitglieder der julisch-claudischen Dynastie. (de)
- La gens Claudia fue un conjunto de familias de la Antigua Roma que compartían el nomen Claudio. La rama patricia remonta su origen al sabino Atta Clauso Regillense (Apio Claudio Sabino) que se estableció en Roma con sus familiares y clientes en los inicios de la República, poco después de la expulsión de los reyes etruscos. Junto con otras gentes, las ramas patricias de los Claudios formaban un grupo aristocrático dentro del patriciado llamado gentes maiores. Regilense fue uno de los usados por los Claudios. (es)
- La gens Claudia fu un'importante famiglia romana, di antica origine sabina secondo le fonti dei Romani, di origine etrusca proveniente da Caere secondo recenti scoperte archeologiche. Ebbe due rami, uno patrizio — caratterizzato dai cognomina Caecus, Caudeoe, Centho, Crassus, Pulcher, Regillensis, e Sabinus —, e uno plebeo — caratterizzato dai cognomina Asellus, Canina, Centumalus, Cicero, Flamen, e Marcellus. Il praenomen Lucius fu evitato, dopo che due membri della gens che lo portavano lo disonorarono uno commettendo una rapina e l'altro divenendo assassino. Per tutta la durata della Repubblica, nessuno dei Claudii, che passavano per essere una famiglia dal cuore duro e sprezzante della plebe, adottò mai un membro di un'altra gens: il primo a rompere questa usanza fu Claudio, quarto imp (it)
- De gens Claudia was een van de oudste gentes van Rome, en gedurende vele eeuwen hadden haar leden vaak de leiding over de stad en het Imperium Romanum. De gens volgens de traditie begon haar geschiedenis met Attius Clausus, een Sabijn die vrede met Rome verkoos, een onpopulair standpunt dat hem ertoe bracht rond 504 v.Chr. te verlaten met zijn medestanders. Rome verwelkomde deze "bannelingen". Ze maakten de medestanders van Attius Romeinse burgers en Appius Claudius Sabinus (zoals zijn naam werd uitgesproken in het Romeinse dialect) een senator. Een andere mogelijkheid is dat ze afstamden van , zoon van Odysseus en Kirke. Deze zou Aeneas hebben geholpen in de strijd tegen Turnus. (nl)
- A gente Cláudia (em latim: Claudia; pl. Claudii) era uma das mais proeminentes casas patrícias da Roma Antiga e sua origem remontava os primeiros dias da República Romana. O primeiro dos Cláudios a chegar ao consulado foi Ápio Cláudio Sabino Regilense, em 495 a.C., e, a partir daí, seus membros frequentemente ocuparam os postos mais altos da magistratura romana, tanto no período republicano como no imperial. Os Cláudios patrícios eram notórios por seu orgulho e arrogância e pelo profundo ódio que nutriam pela plebe. Em sua "História de Roma", Niebuhr escreveu que: (pt)
- Кла́вдии (лат. Claudii, gens Claudia) — римский род сабинского происхождения (образованный до создания Древнего Рима), один из древних патрицианских Римских родов, образовавший, вместе с 5000 клиентами, отдельную трибу, с Аппием Клавдием во главе (см. ниже). Род этот, из которого выделилась плебейская ветвь (известными её представителями являются Марцеллы), с самого начала отличался аристократическим высокомерием и особенным упорством в защите своих прав во время борьбы с плебеями. По примеру Публия Клодия, в последние годы республики некоторые члены этого рода стали именоваться Клодиями. Другая ветвь рода получила прозвище Неронов: глава их, консул Гай Клавдий Нерон, достиг известности во время второй пунической войны, вместе с Ливием Салинатором победив карфагенян на берегу Метавра, в 2 (ru)
- Кла́вдії (лат. Claudii, gens Claudia) — римський рід сабінського походження, що утворив, разом з 5000 клієнтами, окрему трибу, з Аппієм Клавдієм на чолі (див. нижче). Рід цей, з якого виділилася плебейська гілка (відомими її представниками є ), з самого початку відрізнявся аристократичною зарозумілістю і особливим завзяттям у захисті своїх прав під час боротьби з плебеями. За прикладом Публія Клодія, в останні роки республіки деякі члени цього роду стали називатися . Інша гілка Клавдіїв отримала прізвисько : глава їх, консул Гай Клавдій Нерон, досяг популярності під час Другої пунічної війни, разом з Лівієм Салінатором перемігши карфагенян на березі Метавра, в 207 р. До цієї ж фамілії належав Тиберій Клавдій Нерон, який поступився Октавіану Августу своєю дружиною Лівією, завдяки чому сини (uk)
|