Petar Brajoviq

Petar Brajoviq është i lindur në një fshat pran lumit Crnojevic afër Cetinjës më 29 qershor 1915 vdes në Beograd më 20 nëntor 1991, është pjesëmarrës i Luftës Nacional-Çlirimtare, gjen-kolonel dhe hero kombëtar të Jugosllavisë .

Brajoviq i ka lindur më 29 qershor 1915 në në një fshat afër lumit Crnojeviq , pranë Cetinjës. Prindërit e tij pas lindjes së tij u zhvendos nga Mali i Zi si kolonist në Kosovë . Brajoviq në Pejë kreu shkollën fillore dhe shkollën e mesme. Në shkollën e mesme, ai u bë një mbështetës i lëvizjes punëtore dhe mori pjesë në greva dhe demonstrata. Në akademinë ushtarake ai u regjistrua në vitin 1937, dhe u diplomua në vitin 1940 me gradën e togerit të aviacionit. Pas rënies së Luftës së prillit dhe kapitullimit, ai refuzoi të shkojë në Mbretëria e Bashkuar me zyrtarët e tjerë. Pas shpërthimit të kryengritjes në verën e vitit 1941, ai u bashkua me kryengritësit në Pejë. Ai u bë komandant i aradha partizane Kosovë dhe Metohia. Anëtar i Partia Komuniste Jugosllave u bë në shkurt të vitit 1942.

Sipas direktivës KPJ, në mars të vitit 1942, ai u transferua në punë ilegale në Gjakovë, dhe më pas vazhdoi në Sharri dhe ka punuar në çështjet e organizimit ushtarak. Në fillim të vitit 1943 ai u bë komandanti i aradhës Karadačkog, , e pak më vonë komandant të aradhës së Sharrit.. Pas pak kohësh u shëndrrua në aradhë Maqedono-kosovare , e cial nëpërmes Sharr dhe Korab kalon në Lumë.Në Peshkopi e bllokuar Brajoviq udhëheqi çlirimin e saj.. Pas kësaj, ai u bë komandant i Batalionit të Kosovës, ndërsa në nëtor të 1943, komandant i brigadës së Parë sulmuese Maqedone-Kosovare e cila ka marrë pjesë në një seri të betejat në Maqedoni , Shqipëri dhe Greqi . Në qershor 1944 ai u bë komandant i Brigadës së Parë të Kosovës, Në tetor ai u bë komandant i Korpusit të XVI dhe në fund zëvendës komandant i Shtabit Operativ për Kosovë dhe Metohi.

Drejtoi operacionet për çlirimin e Maqedonisë Veriore dhe një operacion të veçantë për të çlirimin e Shkup. Në fund në shkurt të vitit 1945, dërgohet në Drenicë për ta shuar kryengrijtjen e popullsisë së kësaj ane. Në luftimet e fundit në Tërstenik më 21 shkurt të viti 1945, nga forcat e Shaban Polluzhës, ai humb këmbën. Për terrorin që kishte bërë në Drenicë dhe viset tjera të Kosovës, në vitin 1950, avancohet me gradën e gjeneralit dhe më pas shpallet hero I popullit. Për krimet e tij, udhëheqja e shqiptarëve gjatë kohës së komunizmit asnjëherë nuk ka folur haptas.

Ky kriminel ordiner me ecjen e tij të shëmtuar dhe të stërkequr u kujtohet kosovarëve nga ekrani televiziv, kur merrte pjesë në manifestimet e ndryshme me rastin e përvjetoriëve të brigadave partizane. Atij në Kosovë, kur vinte ng a Beogradi ku edhe punonte, I organizohej pritje solemne nga udhëheqjet shqiptare në nivelin krahinor dhe në nivelin rajonal. Shkopin, me të cilin mbahej, e drejtonte shpesh kah opinioni. Fjalimet e tij, të cilat përshkoheshin me plot urrejtje kundër shqiptarëve, transmetoheshin në Tv.^[1]

Ai ishte i martuar me Sasa Brajoviq, me të cilën pati tre fëmijë - vajzën Ljiljana dhe bijtë Vidoje dhe Dragan. Brajoviq vdiq më 20 nëntor 1991 në Beograd dhe u varros në Atelenë e qytetarëve të shquar në Varrezat e Reja të Beogradit. Urdhëri i Heroit Kombëtar i është dhënë më 20 dhjetor 1951.