Wokingham
Wokingham
| |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 51°24′N 0°50′W / 51.400°N 0.833°W | |
| država |  UK
|
| Regija | Jugoistočna Engleska |
| Ceremonijalna grofovija | Berkshire |
| unitarna jedinica | Wokingham |
| Površina | |
| - Ukupna | 14.5 km²[1] |
| Stanovništvo (2016.) | |
| - Grad | 45,630[1] |
| - Gustoća | 3,156 stan. / km²[1] |
| Vremenska zona | UTC+0 (UTC+1) |
| Poštanski broj | RG40, RG41 |
| Pozivni broj | 0118 |
| Karta | |
  Wokingham | |
Wokingham je grad od 45,630 stanovnika[1] na jugoistoku Engleske u Grofoviji Berkshire.[2] On je i administrativni centar istoimene unitarne jedinice Wokingham.[2]
Wokingham leži udaljen jedanaest km jugozapadno od Readinga i 53 km zapadno od Londona.[2]
Wokingham je još 1219. dobio kraljevsku povelju da može održavati sajam svakog utorka.[3] Na račun tog sajma ubrzo je izrastao u značajno trgovište. Ipak se nije razvio u neki veći grad, jer je u 14. vijeku bio naselje od svega nekoliko ulica; Rose, Shute End, Peach, Denmark i High.[3] Kraljica Elizabeta I dodjelila mu je 1583. status grada.[2]
Između 1771. - 1820. u gradu je prosperirala manufakturna proizvodnja svile, naročito ručno tkanih čarapa. Potražnja za tim robama potrajala je sve do masovnog uvođenja mehaničkih razboja, koji su proizvodili znatno jeftinije, pa je posljednja manufaktura svile zatvorena 1831.[3]
Za viktorijanskog doba najveći industrijski pogon Wokinghama bila je ciglana Thomasa Lawrenca.[3]
Početkom 19. vijeka braća Lush pokrenula su manufakturnu proizvodnju kočija, među brojnim naručiocima bili su kralj Edward VII, danski princ Christian i francuska carica.[3] Wokingham je 1801. imao 2,281 stanovnika, - 1901. 6,002, a 1951. 11,643.
Danas se privreda bazira na građevinarstvu i malim softwerskim kompanijama .[2]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 „United Kingdom: South East England” (engleski). City population. Pristupljeno 20. 1. 2018.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 „Wokingham” (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 20. 1. 2018.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 „Wokingham History” (engleski). The Wokingham Society. Pristupljeno 20. 01. 2018.
