[go: up one dir, main page]

Prijeđi na sadržaj

Stjepan Zinić

Izvor: Wikipedija

Stjepan Zinić (prema krsnom listu Žinić[1]) je bio hrvatski komunist, aktivist jugoslovenskog i američkog radničkog pokreta, ubijen tokom Staljinove čistke u SSSR-u.

Biografija

[uredi | uredi kod]

Stjepan Zinić je rođen 1896. godine u Vratečkom.[1]

Početkom 1920-ih je bio jedan od vođa SKOJ-a u Zagrebu. Neko vreme su u Zagrebu delovale dve komunističke omladinske organizacije. Na čelu nezvanične organizacije bili su Milan Durman, Antun Mavrak i Stjepan Zinić.[2]

U iseljeništvu u SAD je bio glavni urednik čikaškog lista „Radnik", glasila radničke organizacije jugoslovenskih iseljenika.[3] Zinić, koji je uređivao list od 1924. do 1930. godine, pišu o položaju jugoslavenskih radnika u Americi, ali i o prilikama u Jugoslaviji, te o prilikama u Sovjetskom Savezu.[4] U svojim novinama je pisao da je američki kapital sve veći gospodar u svetu.[1] Uskoro su osuđeni od američkih vlasti Stjepan Zinić i Frano Borić na 5 godina robije radi njihovog protudržavnog propagiranja.[5] Odmah poslije puštanja iz zatvora pod novčanom kaucijom, Zinić se još intenzivnije uključuje u rad u listu Radnik. Krajem 1929. godine izabran je za tajnika jugoslovenske frakcije KP Amerike.[6] Intenzivan komunistički rad u emigraciji izazvao je čitavu kampanju režimskih jugoslovenskih listova i organizacija protiv njega.[6] On je 1930. godine deportovan u Evropu.[4]

Nakon proterivanja iz Amerike je emigrirao u SSSR. Na Lenjinskoj međunarodnoj školi završio je crvenu profesuru, neku vrstu političkih nauka.[7] Zinić je naročitu pažnju posvećivao emigrantima koji su došli iz SAD i Kanade. Pod njegovim rukovodstvom formirana je grupa koja je pisala članke i pisma iz SSSR-a u razne prekooceanske zemlje.[7] 1934. godine CK KPJ mu je odobrio da izdaje poseban "Bilten" koji će se baviti isključivo emigrantskim pitanjima.[4]

1935. godine je pripadao je grupi užeg partijskog aktiva u Moskvi, koji su činili: Josip Broz, Štefek Cvijić, Radomir Vujović, Filip Filipović, Božidar Maslarić, Edvard Kardelj, Roman Filipčev, Dragutin Gustinčič i Rudolf Hercigonja.[8]

Nestao je tokom Staljinove čistke u SSSR-u.[9]

Izvori

[uredi | uredi kod]

Povezano

[uredi | uredi kod]