Sarria
Sarria
Vilanova de Sarria | |
|---|---|
 Moderni dio grada | |
  Sarria Sarria na karti Španjolske | |
| Koordinate: 42°46′40″N 7°24′52″W / 42.77778°N 7.41444°W | |
| Država |  Španjolska |
| Autonomna zajednica | Galicija |
| Provincija | Lugo |
| Osnivač(i) | Alfonso IX[1] |
| Gradska prava | 12. vijek[1] |
| Uprava | |
| • Alcalde | Claudio Garrido |
| Površina | |
| • Ukupno | 184,6 km² |
| Nadmorska visina | 700[2] m |
| Stanovništvo (2023.) | |
| • Ukupno | 13.317 |
| • Gustina | 72/km² |
| Vremenska zona | UTC+1 |
| Poštanski broj | 27600[2] |
Sarria je općina od 13,317 stanovnika[2], na sjeverozapadu Španjolske u Autonomnoj zajednici Galiciji u Provinciji Lugo.
Sarria je dobila ime po Istoimenoj rijeci koja oplakuje njegovu plodnu dolinu veliku 1,000 km².[1] Od svog administrativnog centra Luga udaljena je 32,6 km jugoistočno.
Historija Sarrije seže do neolita, dokaz za to su megalitski grobovi iz 6. vijeka pne., petroglifi na stijenama u Masideu i Barbadelu i dolmene u Arxemilu i Vilamaioru. S kraja željeznog doba ima gradina, a iz rimskih kovanica i keramike Tokom 5. vijeka naselili su se Svevi koji su dominirali tim krajem narednih 200 godina, do dolaska Vizigota, dok Mauri izgleda da nisu dospjeli do tog kraja.[1]
Nastanak Sarrie povezan je sa hodočašćem na grob sv. Jakova u Santiagu de Compostela koji je kasnije postao poznat kao Put svetog Jakova (Camino de Santiago), jer je za hodočasnike trebalo podići svratišta, gostionice...[1]
Krajem 12. vijeka osnovan je grad Vilanova de Sarria, poveljom kralja Leona i Galicije Alfonsa IX. On je i umro u Sarriji 1230., nakon Hodočašća u Santiago de Compostela..[1] Do 1280. kad je vladao Alfonso X Sarria je već imala dvije crkve (San Salvador i Santa Mariña), samostan Magdalene i eremitorije Santiago do Market, Santa María de Barbadelo. Za vladavine Pedra I Sarria je postala feud kao dio nasljedne Grofovije Lemos
U Galiciji je 1431 buknula pobuna seljaka - -Irmandiña, protiv velikih kastiljskih feudalaca, iza koje je stajao Enrique II od Kastilje, koji se zapravo borio za tron.
Pobuna je ugušena tek 1469. uz pomoć portugalskog plemstva.[1]
Pad interesa za Hodočašće u Compostelu doveo je do propadanja grada. Tako da je u 18. vijeku spao na selo od svega sedamdesetak kuća i 350 stanovnika.[1]
Izgradnja makadamske ceste do Luga 1850-ih. i dolazak željeznice 1880. bili su velik poticaj za razvoj, pa je grad početkom 20. vijeka imao 1,500 stanovnika.
Španjolski građanski rat (1936. - 1939.) izazvao je krizu pa je dosta stanovnika emigriralo. Početak rada cementare 1960-ih, označio je početak procesa industrijalizacije, i novog prosperiteta.[1]
