Lođa
| Lođa loggia | |
|---|---|
 | |
Lođa (talijanski: loggia, od starofrancuskog: loge, srednjovjekovni latinski: laubia = odrina, sjenica /od loze/)[1] je prostorija, hodnik, galerija ili trijem bez zida (otvoren) sa jedne ili više strana[2].[3]
U stambenoj arhitekturi XX-XXI stoljeća, naziv "lođa" približava se konceptu modificiranog balkona zakopanog u zid i otvoren samo s jedne strane, ponekad ostakljen. Takva identifikacija loggie i balkona je pogrešna u smislu povijesti i teorije arhitekture, budući da su povijesno loggie nastale kao galerije na prvom katu talijanskih palača otvorenih u ulični prostor ili gradski trg[4].
Lođe su produkt naroda mediteranskog bazena, kraja u kom je ljeti suviše vruće pa treba imati neki prostor zaštićen od Sunca. Za lođe su znali još antički Egipćani, oni su ih gradili na krovovima ili oko unutrašnjeg dvorišta.[3]
U srednjovjekovnoj i renesansnoj Italiji, lože su se često podizale uz trgove kao mjesta za sastanke. Takva je fiorentinska Loggia dei Lanzi, koju su 1376. započeli graditi Benci di Cione i Simone di Francesco. Lođe su se gradile i po vilama, naročito kao uzdužne galerije na katu zgrade.[1] Često su i bogato dekorirane, takva je naprimjer rimska Villa Farnesina koju je Rafael oslikao freskama.[3]
