Antine su Mannu

Custu artìculu est iscritu in sa grafia logudoresa. Abbàida sas àteras bariedades gràficas:

campidanesu · LSC · nugoresu

Flaviu Valeriu Aureliu Antine Su Mannu (Naisso, 27 de frealzu de su 274 ca. - 22 de maiu 337), est istadu un'imperadore romanu, santu pro sa crèsia orientale, cussa ortodossa e in unas cantas bidas de sa Sardigna.

Naschidu a Naissus ( in sa Serbia de oe) dae Elena e Costantzu Cloro, fit istadu proclamadu imperadore dae sos soldados, posca de sa morte de su babbu Costantzu. Giovanu s'est postu in mustra cumabatinde contra a sos Persianos e a sos Sarmatas. Unu nemigu sou est istadu Massèntziu, chi fut puru connau sou. Sa batalla detzisiva de Antine contra a Massèntziu su 28 de santaine 312, a Saxa Rubra, afaca a Roma, e finida a Ponte Milvio subra su Tevere.

In ocasione de custa batallia si faeddat de una bisione in su sonnu, de una rughe e sas paraulas “in hoc signo vinces”, chi Antine at fatu ponnere subra sos istendardos de sas legiones. Cun s'Editu de Milanu de su 313 at dadu a sos cristianos sa libertade de praticare sa religione issoro. Antine trasferit sa capitale dae Roma a Bisàntziu e fundat una tzitade noa, Costantinopoli. Orioladu de sas divisiones in sa Creja cristiana convocat sa reunione de unu Contzìliu, a Nicea in su 325, cun 300 piscamos e issu faghet su Presidente. In su Contzìliu benit preparadu e promulgadu su “Credo”, nadu su “Credo niceno, in ue si fissant veridades importantes de sa fide cristiana. Fortzis Antine at retzidu su batijimu in natis de morrere. Sos ortodossos lu cunsiderant santu, sos catolicos no. Però custos tenent pro santa sa mama, santa Elena .

In Sardigna (in Sedilo, in Putumajore) b'est sa traditzione de currere s'Ardia, in onore de Santu Antine (o Bantine, Gantine o Costantinu in àteras biddas), pro ammentu de sa batalla de Ponte Milvio (probabile influssu de traditziones bizantinas). Est veneradu fintzas in Cossoine e Flussio.