Норік

Норік (лат. Noricum) (сло. Noriško) (бав. Noricum) — римска провінція екзістуюча у 16 р. до. н.е — 476 роках, на зимлёх нынішнёго Ракуська и Словенії.

У Римскый час Норік быв миже Панноніёв і Рецьку, бӯльша часть провінції была горы і хащі, на север уд провінції текла ріка Дунай.

У VI-V сторочови до н.е Іллірійскоє племня Норік захватило обшырні землі миже ріков Сава і Дунайом. Столицёв товды іщи независного княжества была Норея.

Рымляни раховали сисю зимлю за необходиму позад великых заляг желіза.

У 16 р. до. н.е из Таврісками (народ Норіка) вайновав Публій Силій Нервош, а ужек через рӯк княжество пудкорилося Тиберійови і Друзови котрі были полководцями Рымлян.

У 401 році Вандалы захватили прибережный Норік зничтоживши варош Лавріяк.

У 430-431 роках у Норікови бушовало восстаніє котроє подавив Аецій.

У 456 році племня "Ругы" пудчинили часть Норіка.

У 467-72 роках у Норікови жили Остготы.

У 476 році Одоакр напав на Норік из свойым вӯйськом и у́тіснив Рымлян из провінції.

У кӯнцёви V сторочча бӯльша часть крайны была пуд Остготами і леш северо-западна часть была пуд Баварьскым Кралёвством. У VI-VIII сторочах у крайні ся селили Карантаны.

Северо-выход реґіона до начала IX сторочча быв пуд Аварами.

• ст. мч. Флоріан 250-304 р. — Началник вайнового округа у Области и раннёхристиянськый мученик.

Еккео — 200 р. до. н.е

Боро

Тінео

Атта

Андаматёш

Екрітусір — 60 р. до. н.е

Воккіо — 60-45 р. до. н.е

Екзістованя сих є сомнительноє:

Немет

Ґазаторікс

Ексінґома

Свіекка

Сонґе

Тоты даны суть часточно або цалком основаны на перекладї статї Норик на Російськӯв Вікіпедії (чісло ревізії не было становлене).