obłąkany
obłąkany (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) człowiek psychicznie chory
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik obłąkany obłąkana obłąkane obłąkani obłąkane dopełniacz obłąkanego obłąkanej obłąkanego obłąkanych celownik obłąkanemu obłąkanej obłąkanemu obłąkanym biernik obłąkanego obłąkany obłąkaną obłąkane obłąkanych obłąkane narzędnik obłąkanym obłąkaną obłąkanym obłąkanymi miejscownik obłąkanym obłąkanej obłąkanym obłąkanych wołacz obłąkany obłąkana obłąkane obłąkani obłąkane
- przykłady:
- (1.1) W ten sposób odbierała byłemu mężowi już wszystko, stając po stronie tych, którzy pozbawili go prawa do obrony własnego imienia, czyniąc z niego na wpół obłąkanego mitomana i tchórzliwego mordercę[1].
- (2.1) – Jak tu można odróżnić obłąkanego w tłumie morderców? Nie wiem – powiedział i bezradnie rozłożył ramiona[2].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) niepoczytalny, opętany, pomylony, postrzelony, psychiczny, psychicznie chory, rąbnięty, stuknięty, szajbnięty, szalony, świrnięty, trzepnięty, umysłowo chory, walnięty, zbzikowany, zdziwaczały, zwariowany
- (1.2) obłędny, opętańczy, szaleńczy, wariacki, zbzikowany, zwariowany
- (2.1) czubek, chory psychicznie, dziwak, dziwadło, nienormalny, obłąkaniec, psychol, psychopata, wariat
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. obłąkać, błąkać
- rzecz. obłąk mrz, obłąkanie n, obłąkana ż, obłąkaniec mos
- przym. obłąkańczy
- przysł. obłąkańczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) mad, insane, crazy, brainsick, deranged, hyte, lunatic, raving, meshuga, meshugga; (2.1) madman, cuckoo
- francuski: (1.1) fou
- hiszpański: (1.1) loco, disparatado
- jidysz: (1.1) משוגע (meszuge)
- niemiecki: (1.1) geistesgestört, geisteskrank, verrückt, wahnsinnig
- portugalski: (1.1) louco
- słoweński: (1.1) nor, duševno bolan, duševno moten, zmešan
- wilamowski: (1.1) jerr
- włoski: (1.1) pazzo
- wolof: (1.1) dof
- źródła:
- ↑ Maria Nurowska, Miłośnica, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Bogdan Wojdowski, Chleb rzucony umarłym, 1971, Narodowy Korpus Języka Polskiego.