Opel

Opel Automobile GmbH
Państwo	Niemcy
Siedziba	Rüsselsheim am Main
Data założenia	21 stycznia 1862
Forma prawna	GmbH (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością)
Prezes	Michael Lohscheller(inne języki)
Udziałowcy	Stellantis (100%)
Zatrudnienie	37 000 (wrzesień 2017)
brak współrzędnych
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Opel Automobile GmbH – niemiecki producent samochodów osobowych, sportowych i dostawczych z siedzibą w Rüsselsheim am Main działający od 1862 roku^[1]. Należy do międzynarodowego koncernu Stellantis.

Historia i geneza

W 1862 roku niemiecki przemysłowiec Adam Opel w swojej rodzinnej miejscowości Rüsselsheim skonstruował swoją pierwszą maszynę do szycia. Za oficjalny dzień rozpoczęcia działalności przedsiębiorstwa uważa się 21 stycznia 1862 roku. W 1884 roku rozpoczęto prace nad konstrukcją pierwszego, własnego roweru, który ostatecznie wprowadzony został do produkcji w 1886 roku. W 1895 roku po śmierci założyciela przedsiębiorstwa, kierownictwo przejęła żona Adama Opla wraz z pięcioma synami, którzy zwrócili uwagę na szybko rozwijający się przemysł samochodowy^[2].

W 1899 roku podpisana została umowa z Friedrichem Lutzmannem – producentem podwozi z Dessau. W tym samym roku ruszyła produkcja pierwszego samochodu osobowego marki Opel o nazwie Opel System Lutzmann(inne języki), który napędzany był silnikiem spalinowym o mocy 4 KM, który maksymalnie rozpędzić się mógł do prędkości 20 km/h. Wyprodukowanych zostało 11 egzemplarzy pojazdu^[2].

W 1901 roku podpisana została umowa z francuskim konstruktorem Alexandrem Darracq, która zaowocowała powstaniem modelu 9PS. Rok później podczas targów motoryzacyjnych w Hamburgu zaprezentowano model 10/12PS^[2]. W 1903 roku z fabryki wypuszczony zostaje samochód napędzany spalinowym, czterocylindrowym silnikiem oraz rozpoczęto produkcję motocykli. Pierwszy z nich wyposażony został w silnik o mocy 2 KM^[2].

W 1909 roku zaprezentowany został model 4/8PS znany potocznie jako „Doktorwagen”, który napędzany był czterocylindrowym silnikiem spalinowym o pojemności 1128 cm³ i mocy 8 KM. W 1912 roku w wyniku pożaru spłonęła fabryka maszyn do szycia w Rüsselsheim. Na zgliszczach spalonej fabryki odbudowany został zakład koncentrujący się na produkcji pojazdów. Z uwagi na wybuch I wojny światowej przedsiębiorstwo skoncentrowało się na produkcji pojazdów ciężarowych, ale nie zaprzestało całkowicie produkcji aut osobowych, dzięki czemu zaprezentowano model 18/50PS, który napędzał pierwszy w historii przedsiębiorstwa sześciocylindrowy silnik spalinowy o pojemności 4,7 l. Po zakończeniu działań wojennych produkcję skoncentrowano na motocyklach oraz wznowiona została produkcja rowerów^[2].

General Motors

Pierwszym powojennym pojazdem przedsiębiorstwa był model 8/25PS, którego prezentacja miała miejsce w 1921 roku. Był to pierwszy model przedsiębiorstwa produkowany seryjnie, na taśmie, podobnie jak w amerykańskim koncernie Ford Motor Company. W tym samym czasie zbudowany został model 4/12PS, którego masowa produkcja sprawiła, że auto dzięki niskiej cenie trafić mogło do szerszego grona klientów.

Pod koniec lat 20. XX wieku Opel posiadał 37,5% udziałów w rynku motoryzacyjnym w Niemczech i stał się największym narodowym producentem pojazdów^[3]. W 1929 roku rodzina Opla sprzedała większościowy pakiet akcji amerykańskiemu koncernowi motoryzacyjnemu General Motors za kwotę 33,362 mln USD^[4]. Dzięki temu zabiegowi utworzony został specjalny bank marki Opel, który ułatwić miał zakup pojazdów na kredyt^[2]. W 1931 roku GM wykupiło pozostałe 20% akcji spółki^[5]. Po wcieleniu przedsiębiorstwa do General Motors zbudowana została seria Opel 1.8 litre(inne języki), która otrzymała silnik o pojemności 1730 cm³ i mocy 32 KM. Auto zaprojektowane zostało w Stanach Zjednoczonych, a produkowane było w Niemczech. Jednocześnie, w 1935 roku wybudowano nową fabrykę samochodów ciężarowych Blitz w Brandenburgu, która stała się największą fabryką ciężarówek w Niemczech obok Forda^[5].

W 1935 roku zaprezentowano model Olympia, który był pierwszym niemieckim pojazdem z integralną i całkowicie stalową ramą i nadwoziem. Rok później wprowadzony został model Kadett, którego do 1940 roku zbudowano 107 tysięcy egzemplarzy. W 1937 roku zaprezentowano luksusowy model Admiral z silnikiem spalinowym o pojemności 3,6 l i mocy 75 KM wyposażonym w górnozaworowy rozrząd. Ostatnim modelem wprowadzonym na krótko przed wybuchem II wojny światowej był model Kapitän^[2].

Podczas II wojny światowej przedsiębiorstwo zajmowało się przede wszystkim produkcją 3-tonowej ciężarówki Blitz, która stanowiła podstawowy samochód ciężarowy średniej ładowności Wehrmachtu^[5] oraz produkcją na potrzeby przemysłu zbrojeniowego. Z powodu alianckich nalotów częściowo zniszczona została fabryka w Rüsselsheim, a całkowicie zakład w Brandenburgu. Z uwagi na wielkie szkody, koncern nie mógł od razu po wojnie rozpocząć produkcji aut, a poza tym część technologii w ramach odszkodowań wojennych znalazła się w rękach ZSRR (na podstawie Opla Kadetta rozpoczęto tam produkcję Moskwicza)^[2].

Okres powojenny

W 1947 roku wznowiona została produkcja modelu Olympia, a rok później wprowadzony został zupełnie nowy model Admiral. W 1962 roku wznowiona została produkcja modelu Kadett, którego część produkcji przeniesiono do nowo wybudowanej fabryki w Bochum^[2]. W 1982 roku rozpoczęta została budowa fabryki zlokalizowanej w hiszpańskiej Saragossie, w której do produkcji wprowadzony został model Corsa.

10 września 2009 roku akcje Opla podzielone zostały pomiędzy Sbierbank Rossii, który objął 27,5% udziałów w Oplu, a Magnę, której przypadło także 27,5% udziałów. 35% udziałów zachował General Motors, natomiast pozostałe 10% udziałów podzielono pomiędzy pracowników przedsiębiorstwa.

Pierwsza próba sprzedaży

4 listopada 2009 roku media poinformowały, że General Motors, po wielu miesiącach spekulacji w sprawie sprzedaży przynoszącego ciągłe straty Opla, zdecydował się nie sprzedawać przedsiębiorstwa. W związku z tą decyzją GM zobowiązał się do zwrotu 1,5 mld euro wsparcia finansowego, które uzyskał dla Opla od niemieckiego rządu^[6]. Od 1999 r. Opel/Vauxhall nie wypracowały zysku, a w latach 2000-2017 przyniosły GM ok. 20 mld USD strat^[7].

PSA i Stellantis

6 marca 2017 roku, po trwających miesiąc negocjacjach, w których brał udział m.in. rząd Republiki Federalnej Niemiec, niemieckie związki zawodowe, rząd Republiki Francuskiej oraz zarządy koncernów PSA oraz General Motors, amerykański koncern po 88-latach nieprzerwanego bycia właścicielem przedsiębiorstwa sprzedał Opla oraz powiązanego z nim Vauxhalla oraz 12 należących do nich zakładów produkcyjnych francuskiemu koncernowi Groupe PSA za kwotę 2,3 mld euro^[8]. W styczniu 2021 roku, w wyniku fuzji Groupe PSA z FCA, Opel ponownie zmienił właściciela, wchodząc w skład międzynarodowego konglomeratu Stellantis.

Modele samochodów

Obecnie produkowane

Osobowe

Corsa
Astra

SUV-y i crossovery

Kombivany i vany

Dostawcze

Elektryczne

Modele historyczne

XXI wiek

Omega (1986–2003)
Frontera (1991–2003)
Speedster (2000–2005)
Vectra (1988–2008)
Signum (2003–2008)
Tigra TwinTop (2003–2009)
GT (2007–2009)
Agila (2000–2014)
Ampera (2011–2014)
Ampera-e (2017–2019)
Antara (2005–2014)
GTC (2012–2019)
Adam (2013–2019)
Karl (2015–2019)
Cascada (2013–2019)
Zafira (1999–2019)
Meriva (2003–2017)
Insignia (2008-2022)
Crossland (2017-2024)

XX wiek

Modele koncepcyjne

Fabryki

Niemcy

Bochum – zamknięta w grudniu 2014 roku^[9]
Rüsselsheim am Main
Eisenach
Kaiserslautern – produkcja silników
Dudenhofen(inne języki) – tor wyścigowy

Polska

Gliwice (Opel Manufacturing Poland)
Tychy (dawne zakłady Isuzu) – produkcja silników

Belgia

Antwerpia – zamknięta w 2010 roku

Hiszpania

Saragossa

Anglia

Rosja

Petersburg

Węgry

Szentgotthárd

Zobacz też

Opel Performance Center (OPC)

Przypisy

↑ Opel – About us: Facts and figures – Opel Ireland [online], www.opel.ie [dostęp 2020-06-02] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Mariusz Michalak: Opel – historia marki. motofakty.pl, 2014-06-27. [dostęp 2017-05-06].
↑ Werner Oswald, Deutsche Autos 1945–1976. Motorbuch Verlag, Stuttgart 1975. ISBN 3-87943-371-8.
↑ Adam Grzeszak. Opel na części. „Polityka”, s. 44–46, 2009-09-26. [dostęp 2010-01-17]. (pol.).
↑ ^a ^b ^c Robert Michulec. Ciężarówki dla Wojska Polskiego – konstrukcje zagraniczne i niewykorzystana szansa. „Poligon”. 5/2012, s. 23–24. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1895-3344.
↑ A jednak Opel nie zmieni właściciela (dostęp 2009-11-04).
↑ https://eu.detroitnews.com/story/business/autos/general-motors/2017/03/06/gm-opel-psa-sale/98783864/ GM exits Europe with Opel-Vauxhall sale.]
↑ PSA kupiło od General Motors spółkę Opel. [dostęp 2017-03-07]. (pol.).
↑ Elżbieta Stasik: Bochum: Ostatni Opel zszedł z taśmy. dw.de. [dostęp 2014-12-06]. (pol.).

[1] Opel – About us: Facts and figures – Opel Ireland [online], www.opel.ie [dostęp 2020-06-02] (ang.).

[motofakty-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Mariusz Michalak: Opel – historia marki. motofakty.pl, 2014-06-27. [dostęp 2017-05-06].

[3] Werner Oswald, Deutsche Autos 1945–1976. Motorbuch Verlag, Stuttgart 1975. ISBN 3-87943-371-8.

[4] Adam Grzeszak. Opel na części. „Polityka”, s. 44–46, 2009-09-26. [dostęp 2010-01-17]. (pol.).

[mich-5] Robert Michulec. Ciężarówki dla Wojska Polskiego – konstrukcje zagraniczne i niewykorzystana szansa. „Poligon”. 5/2012, s. 23–24. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1895-3344.

[6] A jednak Opel nie zmieni właściciela (dostęp 2009-11-04).

[7] ttps://eu.detroitnews.com/story/business/autos/general-motors/2017/03/06/gm-opel-psa-sale/98783864/ GM exits Europe with Opel-Vauxhall sale.]

[8] PSA kupiło od General Motors spółkę Opel. [dostęp 2017-03-07]. (pol.).

[9] Elżbieta Stasik: Bochum: Ostatni Opel zszedł z taśmy. dw.de. [dostęp 2014-12-06]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]