Karen Blixen

 

Urodziła się i dorastała w Rungstedlund w zamożnej rodzinie^[2]. Kształciła się w Kopenhadze, Paryżu i Rzymie. Ukończyła kopenhaską Akademię Sztuk Pięknych. Pierwsze teksty literackie zaczęła publikować jako Osceola w duńskich czasopismach w 1905.

W 1914 wyszła za swojego dalekiego kuzyna, szwedzkiego barona – Brora von Blixen-Finecke, po czym przeprowadziła się z nim do Kenii, gdzie zajęła się uprawą kawy w Ngong Hills^[2]. Liczne zdrady męża doprowadziły do separacji (1921) i rozwodu (1925), poza tym Blixen zaraziła się syfilisem^[2]. Po rozstaniu z mężem sama zajmowała się plantacją przez 10 lat, do 1931, kiedy z powodu załamania się rynku kawy powróciła do Danii. Związała się także z angielskim arystokratą Denysem Finchem-Hattonem, który zainspirował ją do pisania opowiadań^[3].

W 1934 pod pseudonimem Isaak Dinesem wydała Siedem niesamowitych opowieści^[3]. Później nadal tworzyła głównie opowiadania, pisząc po angielsku i duńsku^[3]. Opublikowała także powieść Niewinne mścicielki. W 1950 została odznaczona królewskim Medalem „Ingenio et arti”^[4], a w 1952 otrzymała nagrodę literacką Złote Laury.

Zmarła w 1962 w Rungstedlund.

• Siedem niesamowitych opowieści (1934)*
• Pożegnanie z Afryką (1937)
• Zimowe opowieści (1942)
• Niewinne mścicielki (1947)
• Ostatnie opowieści (1957)
• Anegdoty o przeznaczeniu, później wydawane jako Uczta Babette (oryg. Anecdotes of Destiny, 1958)
• Cienie na trawie (1960)
• Karnawał (1977)
• Dagerotypy (1977)

* W nawiasach widnieją daty pierwszego wydania oryginalnego.

• 1968 Nieśmiertelna opowieść (reż. Orson Welles)
• 1985 Pożegnanie z Afryką (reż. Sydney Pollack)
• 1987 Uczta Babette (reż. Gabriel Axel)

• Karen Blixen (1885 – 1962). kvinfo.dk. [dostęp 2015-04-17]. (duń.).

• Karen Blixen (1885-1962). authorscalendar.info. [dostęp 2016-02-11]. (ang.).