[go: up one dir, main page]

Grand Prix Meksyku 1989

Grand Prix Meksyku 1989 (oryg. Gran Premio de Mexico) – czwarta runda Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 1989, która odbyła się 28 maja 1989, po raz 12. na torze Autódromo Hermanos Rodríguez.

Grand Prix Meksyku 1989
Gran Premio de Mexico 1989
4. wyścig z 16 w sezonie
472. Grand Prix Formuły 1
Tor Autódromo Hermanos Rodríguez
Meksyk Autódromo Hermanos Rodríguez
Data

28 maja 1989

Trasa
Liczba okrążeń

69

Długość okrążenia

4,421 km

Dystans

305,049 km

Uczestnicy
Zgłoszenia

37 kierowców

Zakwalifikowało się

26 kierowców

Ukończyło wyścig

15 kierowców

Wyniki
Pole position

Ayrton Senna
(1:17,876, McLaren-Honda)

Zwycięzca

Ayrton Senna
(1h:35:21,431, McLaren-Honda)

Najszybsze
okrążenie

Nigel Mansell
(1:20,420, McLaren-Honda)

4. Grand Prix w sezonie 1989
Poprzednie

Grand Prix Monako

Następne

Grand Prix Stanów Zjednoczonych

Grand Prix Meksyku
1988 1989 1990

13. Grand Prix Meksyku, 12. zaliczane do Mistrzostw Świata Formuły 1.

Wyścig

edytuj
Poz Nr Kierowca konstruktor Okrążenie Czas/Powód n.u Poz. start. Punkty
1 1 Brazylia  Ayrton Senna McLaren-Honda 69 1:35:21,431 1 9
2 6 Włochy  Riccardo Patrese Williams-Renault 69 + 0:15,560 5 6
3 4 Włochy  Michele Alboreto Tyrrell-Ford 69 + 0:31,254 7 4
4 19 Włochy  Alessandro Nannini Benetton-Ford 69 + 0:45,495 13 3
5 2 Francja  Alain Prost McLaren-Honda 69 + 0:56,113 2 2
6 40 Włochy  Gabriele Tarquini AGS-Ford 68 + 1 okr. 17 1
7 10 Stany Zjednoczone  Eddie Cheever Arrows-Ford 68 + 1 okr. 24  
8 26 Francja  Olivier Grouillard Ligier-Ford 68 + 1 okr. 11  
9 7 Wielka Brytania  Martin Brundle Brabham-Judd 68 + 1 okr. 20  
10 8 Włochy  Stefano Modena Brabham-Judd 68 + 1 okr. 9  
11 11 Brazylia  Nelson Piquet Lotus-Judd 68 + 1 okr. 26  
12 38 Niemcy  Christian Danner Rial-Ford 67 + 2 okr. 23  
13 21 Włochy  Alex Caffi Dallara-Ford 67 + 2 okr. 19  
14 25 Francja  René Arnoux Ligier-Ford 66 + 3 okr. 25  
15 20 Wielka Brytania  Johnny Herbert Benetton-Ford 66 + 3 okr. 18  
Niesklasyfikowani
NU 23 Włochy  Pierluigi Martini Minardi-Ford 53 silnik 22  
NU 27 Wielka Brytania  Nigel Mansell Ferrari 43 skrzynia biegów 3  
NU 9 Wielka Brytania  Derek Warwick Arrows-Ford 35 elektryka 10  
NU 12 Japonia  Satoru Nakajima Lotus-Judd 35 skrzynia biegów/poślizg 15  
NU 30 Francja  Philippe Alliot Larrousse-Lamborghini 28 niesklasyfikowany 16  
NU 22 Włochy  Andrea de Cesaris Dallara-Ford 20 zawieszenie 12  
NU 28 Austria  Gerhard Berger Ferrari 16 skrzynia biegów 6  
NU 36 Szwecja  Stefan Johansson Onyx-Ford 16 układ przeniesienia napędu 21  
NU 5 Belgia  Thierry Boutsen Williams-Renault 15 elektryka 8  
NU 3 Wielka Brytania  Jonathan Palmer Tyrrell-Ford 9 przepustnica 14  
NU 16 Włochy  Ivan Capelli March-Judd 1 układ przeniesienia napędu 4  
Nie zakwalifikowali się
NZ 24 Hiszpania  Luis Perez-Sala Minardi-Ford        
NZ 15 Brazylia  Maurício Gugelmin March-Judd        
NZ 29 Francja  Yannick Dalmas Larrousse-Lamborghini        
NZ 31 Brazylia  Roberto Moreno Coloni-Ford        
Nie przedkwalifikowali się
NPK 37 Belgia  Bertrand Gachot Onyx-Ford        
NPK 33 Szwajcaria  Gregor Foitek EuroBrun-Judd        
NPK 17 Włochy  Nicola Larini Osella-Ford        
NPK 39 Niemcy  Volker Weidler Rial-Ford        
NPK 34 Niemcy  Bernd Schneider Zakspeed-Yamaha        
NPK 35 Japonia  Aguri Suzuki Zakspeed-Yamaha        
NPK 18 Włochy  Piercarlo Ghinzani Osella-Ford        
NPK 41 Niemcy  Joachim Winkelhock AGS-Ford        
NPK 32 Francja  Pierre-Henri Raphanel Coloni-Ford        

Linki zewnętrzne

edytuj