Gnu brunatne

Występuje endemicznie na terenie RPA^[4][2] na stepach^[5]. Ich populacja liczy około 11 tysięcy osobników^[6].

Osiąga wysokość w kłębie do 120 cm, a długość jego ciała wynosi od 175 do 240 cm. Ma także długi ogon mierzący 70-100cm. Osiąga wagę 110-157 kg. Ma ciemnobrunatną sierść, która latem staje się jaśniejsza. Na brodzie i podgardlu długie czarne włosy. Ma także biały biały ogon na końcówce. Długie zakrzywione rogi występują u obojga płci^[5].

Są roślinożerne. Żywią się liśćmi krzewów oraz trawami^[5]. Badania wykazały, że trawa stanowi 90% ich diety^[7].

Ich sezon rozrodczy zaczyna się pod koniec pory deszczowej i trwa od lutego do kwietnia. Ciąża trwa około 8 miesięcy i zwykle rodzi się jedno młode. Jest ono w stanie samodzielnie stać kilka minut po porodzie. Młode często są porzucane kilka tygodni po urodzeniu. Osiągają dojrzałość płciową w wieku od 1,5 do 3 lat, zależnie od płci^[5].

Żyją w stadach, które zwykle liczą 14-32 osobników, jednak zaobserwowano również stada przekraczające 300 zwierząt. Hierarchia jest ustalona poprzez dominację, którą ustala się uderzając głowami^[5].

Roczne samce, które nie zostały porzucone, są wypędzane ze stada. Obszar jednego stada to zwykle około 100 ha zależnie od dostępności pożywienia^[5].

Osiągają wiek do 20 lat^[8].

Przez nadmierne polowania oraz zajmowanie uch siedlisk pod uprawy, gatunek ten znacząco zmniejszał swoją liczebność. Posiada status LC, jednak obecnie występuje on jedynie na zamkniętych obszarach łowisk oraz ogrodów zoologicznych^[5].