Weronika postanawia umrzeć

Weronika postanawia umrzeć (port. Veronika decide morrer) – powieść Paulo Coelho z 1998 roku; tłumaczenie – Barbara Stępień i Grażyna Misiorowska.

A B C Ć D E F G H I J K L Ł M N O Ó P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

• A czym jest godność? Czy to pragnienie, by wszyscy docenili jaka jesteś dobra, dobrze wychowana, pełna miłości dla bliźnich? Naucz się szanować przyrodę, oglądaj więcej filmów o zwierzętach i przyjrzyj się, jak one walczą o swoje terytorium.
  • Postać: Mari
  • Zobacz też: godność

• Adwokatura jest jedną z tych rzadkich profesji, gdzie wiek działa na naszą korzyść.
  • Postać: kolega Mari z pracy (adwokat)
  • Zobacz też: adwokat

• Bądź niczym bijące źródło, nie zaś jak staw, w którym zawsze stoi ta sama woda.

• Bądźcie szaleni, ale zachowujcie się jak normalni ludzie. Podejmijcie ryzyko bycia odmiennym, ale nauczcie się to robić, nie zwracając na siebie uwagi.
  • Zobacz też: człowiek, ryzyko, szaleństwo

• Bo jak – w świecie, gdzie wszyscy starają się przeżyć za wszelką cenę – osądzać, tych, którzy decydują się na śmierć?
  • Zobacz też: sąd, śmierć, świat, życie

• Bo wszyscy, w taki czy w inny sposób, jesteśmy szaleni.

• Bóg jest, a mimo to ludzie sądzą, że trzeba Go nadal szukać, bo trudno im się pogodzić z tym, że życie jest aktem wiary.
  • Postać: Edward
  • Zobacz też: Bóg, wiara

• Bóg zna przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.
  • Zobacz też: przeszłość, przyszłość, teraźniejszość

• Brak światła, podobnie jak przeprowadzki czy rozwody, był jednym z głównych przyczyn wzrostu przypadków depresji.
  • Zobacz też: depresja, światło

• Była dumna z samej siebie, że w końcu zdobyła się na odwagę, by pożegnać się z życiem.
  • Postać: Weronika
  • Zobacz też: duma, odwaga

• Bywa, że pierwszej miłości nigdy się nie zapomina, ale ona zawsze się kończy.
  • Postać: Ambasador (ojciec Edwarda)
  • Zobacz też: miłość

• Chcę powiedzieć, że jeśli kobieta, której dni są policzone, postanawia spędzić resztkę swego czasu przy łóżku śpiącego mężczyzny, po to, by patrzeć na niego, to jest w tym coś z miłości. Chcę powiedzieć jeszcze więcej, że jeśli w tym czasie ta kobieta miała atak serca i nie wezwała pomocy, tylko po to, by nie oddalić się ani na chwilę od tego mężczyzny, to ta miłość może stać się wielka.
  • Postać: Zedka
  • Zobacz też: kobieta, mężczyzna

• – Co sprawia, że człowiek zaczyna nienawidzić sam siebie?
  – Może tchórzostwo. Albo nieodłączny strach przed popełnianiem błędów, przed robieniem nie tego, czego inni oczekują.
  • Opis: rozmowa Weroniki z pielęgniarką
  • Zobacz też: błąd, nienawiść, strach

• – Co to jest prawdziwe Ja?
  – To kim jesteś, a nie to co z ciebie zrobiono.
  • Opis: Rozmowa Weroniki z Nasrudinem

• Cóż za głupota! Depresja, obłęd z powodu mężczyzny, którego adresu nawet dzisiaj nie znała. Zakochała się w nim do szaleństwa jako młoda dziewczyna, bo podobnie jak wszystkie jej rówieśnice musiała poznać smak Miłości Niemożliwej.
  • Postać: Zedka

• Człowiek pozwala sobie na luksus szaleństwa tylko wtedy gdy ma po temu warunki.

• Człowiek taki już jest. (…) Zastępuje strachem większą część swoich emocji.
  • Postać: Mari
  • Zobacz też: emocje

• Człowiek walczy, by przetrwać, a nie po to, by się poddać.
  • Zobacz też: walka

• Czy można uwierzyć, że istnieje miejsce, gdzie ludzie udają wariatów, by wolno im było robić to na co mają ochotę?
  • s. 47

• Czy nie uważasz, że starać się zrozumieć życie, to rzeczywisty problem?

• – Czym jest rzeczywistość?
  – Tym, czym powinna być zdaniem większości. Niekoniecznie tym, co najlepsze ani najbardziej logiczne, ale tym, co dopowiada zbiorowemu żądaniu.
  • Rozmowa Weroniki z doktorem Igorem
  • Zobacz też: rzeczywistość

• Czyżby nie rozumiał, że znów przywraca dziewczynę światu? I że było to najgorsze, co mógł zrobić komuś, dla kogo nie było już żadnej nadziei?
  • Postać: Mari
  • Zobacz też: nadzieja

• Dlaczego niektórzy próbują iść pod prąd naturalnego porządku świata, to znaczy walki o przeżycie za wszelką cenę?
  • Postać: pielęgniarka ze szpitala psychiatrycznego

• Do ludzi nigdy nie trafia, co im się mówi, muszą odkrywać to sami.
  • Zobacz też: mowa

• Dokładnie tak postępowała przez całe życie zawsze szukała łatwizny, albo zadowalała się tym, co było w zasięgu jej ręki.

• Dyplomaci (…) nie powinni w żadnych okolicznościach uchybiać regułom protokołu i wymogom obyczaju.
  • Postać: Ambasador (ojciec Edwarda)
  • Zobacz też: dyplomacja

• Edward nienawidził życia w tym mieście. Spędzał dnie zakopany w szkolnych książkach, starając się bez rezultatów, nawiązać kontakt z kolegami z klasy. Czyniąc wysiłki, bezskutecznie, by tak jak oni zainteresować się samochodami, obuwiem sportowym ostatniej mody, markowymi ubraniami – jedynymi tematami rozmów wśród tej młodzieży.

• Gdy kobiety decydują się na śmierć, wybierają bardziej romantyczne sposoby – otwierają sobie żyły albo przedawkowują środki nasenne.
  • Zobacz też: samobójstwo

• Gdy osiągnęła już wszystko, czego oczekiwała od życia, doszła do wniosku, że nie ma ono sensu, bo wszystkie dni były takie same. I postanowiła umrzeć.

• Gdy serce przestaje bić, oznaczać to może tylko jedno – śmierć fizyczną.
  • Postać: młody lekarz
  • Zobacz też: serce

• Gdyby kiedyś udało mi się stąd wyjść, pozwoliłabym sobie być szalona, bo wszyscy jesteśmy szaleni. Najgorsi są ci, którzy o tym nie wiedzą, bo powtarzają tylko to, co każą im inni.

• Gdyby wszyscy (…) żyli swoim życiem i pozwolili innym robić to samo, Bóg istniałby wszędzie, w każdym ziarenku gorczycy, w najmniejszej chmurce, która pojawia się i zaraz rozwiewa.
  • Postać: Edward

• I bohaterowie i szaleńcy nie zważają na niebezpieczeństwa, i nawet gdyby cały świat ostrzegał ich, żeby nie szli dalej, i tak nie posłuchaliby nikogo. Szaleńcy popełniają samobójstwo, bohaterowie stają się męczennikami w imię sprawy. Zgorzkniali całe dnie i noce roztrząsają absurd i chwałę dokonanych przez nich czynów. Jest to jedyny moment, gdy zgorzkniali zdobywają się na odwagę, by przeskoczyć własne mury obronne i zerknąć na zewnątrz, ale szybko męczy ich to i wracają do swojej codzienności.
  • Postać: doktor Igor

• I na co dotychczas spożytkowała całą swoją energię? Na usilne starania, by wszystko w jej życiu pozostało bez zmian. Poświęcała większości swych pragnień po to, by rodzice nadal kochali ją tak, jak wtedy, gdy była małym dzieckiem, choć była świadoma, że miłość zmienia się z czasem.

• Im szczęśliwsi mogą być ludzie, tym bardziej nieszczęśliwi się stają.
  • Zobacz też: szczęście, nieszczęście

• Indianie sądzą, że winien jest zabójca, a nie społeczeństwo, czy rodzice, albo przodkowie.
  • Zobacz też: Indianie

• Istnieją tylko dwie zakazane rzeczy – jedna przez ludzkie prawo, druga przez boskie. Nigdy nie zmuszaj nikogo do stosunku – bo to jest uznawane za gwałt. I nigdy nie próbuj tego z dziećmi, bo to największy z grzechów. Poza tym, jesteś wolna. Zawsze znajdzie się ktoś, kto pragnie dokładnie tego samego, co ty.
  • Postać: Mari
  • Opis: o seksie.

• Istnieją w życiu sprawy, które – bez względu na to, z której strony byśmy na nie patrzyli – są zawsze tak samo ważne dla wszystkich. Miłość jest jedną z nich.
  • Postać: Zedka

• Istnieje sporo ludzi, którzy rozprawiają o nieszczęściach innych i udają tylko chęć niesienia im pomocy, a tak naprawdę cieszą się z cudzego cierpienia, bo to ich utwierdza w mniemaniu, że sami są szczęściarzami, i że życie jest dla nich łaskawe.
  • Postać: Weronika

• Jak mogę nienawidzić kogoś, kto dał mi samą miłość?
  • Opis: Weronika o swojej matce.

• Jako nastolatka sądziła, że jeszcze zbyt wcześnie, by wybierać. Jako młoda kobieta była przekonana, że już zbyt późno, by cokolwiek zmienić.
  • Postać: Weronika

• Jeśli Bóg istnieje – w co szczerze wątpię – to zrozumie, że istnieją granice ludzkiej wytrzymałości. To on stworzył cały ten nieład, gdzie panuje nędza, niesprawiedliwość, chciwość, samotność. Jego zamiary były wprawdzie wspaniałe, ale rezultaty okazały się opłakane. Jeśli Bóg istnieje, będzie zapewne wspaniałomyślny wobec stworzeń, które zachciały prędzej opuścić ten padół, a może nawet przeprosi za to, że zmusił nas do odbycia ziemskiej wędrówki.
  • Postać: Weronika

• Jeśli ją zrazisz, już nigdy nie będziesz się mogła do niej zbliżyć. Dla wariatów zawsze najważniejsze jest pierwsze wrażenie.
  • Postać: Zedka o Mari
  • Zobacz też: pierwsze wrażenie, wariat

• Jeśli wszyscy marzą, a tylko nieliczni wprowadzają te marzenia w czyn, to reszta czuje się tchórzami.
  • Postać: doktor Igor

• Jeśli nie chcesz wpaść w tarapaty, podziel się równo odpowiedzialnością z innymi.

• Jeśli przyjdzie ci umrzeć teraz, umieraj z sercem pełnym miłości.
  • Postać: Zedka

• Każda idea – dobra czy zła – zaczyna istnieć dopiero wtedy, kiedy próbujemy wprowadzić ją w życie.
  • Zobacz też: idea

• Każdy z nas żyje w swoim własnym świecie. Ale gdy popatrzysz na niebo pełne gwiazd, zobaczysz, że te różne światy zazębiają się, tworzą konstelacje, systemy słoneczne i galaktyki.
  • Postać: Zedka

• Kiedy połykałam nasenne tabletki, chciałam zabić kogoś, kogo nienawidziłam. Nie wiedziałam, że żyją we mnie inne Weroniki, które umiałabym pokochać.
  • Postać: Weronika

• Konsekwentnie doprowadziła do końca wiele spraw w swoim życiu, tyle że nie były to sprawy istotne. Zdarzało się, że nie chciała pogodzić się z kimś, z kim pokłóciła się o drobiazg albo przestawała dzwonić do mężczyzny, w którym była zakochana, bo dochodziła do wniosku, że związek z nim nie ma sensu. Była bezkompromisowa w tym, co najprostsze – chciała udowodnić sobie, że jest silna i obojętna, choć tak naprawdę była słaba; nigdy nie zdołała wybić się w nauce czy sporcie; nie potrafiła utrzymać harmonii w swojej rodzinie. Udawało jej się przezwyciężać swoje małe słabości, ale poniosła klęskę w sprawach ważnych. Roztaczała wokół aurę kobiety niezależnej, choć rozpaczliwie potrzebowała kogoś obok siebie. Była w różnych miejscach, gdzie zwracała na siebie uwagę, ale noce z reguły spędzała samotnie (…), patrząc na rozregulowany telewizor. W oczach przyjaciół uchodziła za wzór godny naśladowania, traciła większość swojej energii, usiłując być zawsze na miarę takiego obrazu siebie, jaki sama stworzyła. Z tego właśnie powodu nie miała już dość siły, by być sobą – dziewczyną, która tak jak wszyscy ludzie na świecie, potrzebowała do szczęścia innych. Ale tych innych było tak trudno zrozumieć! Reagowali w sposób nieprzewidywalny, chowali się za murami obronnymi i jak ona okazywali obojętność wobec wszystkiego. Gdy pojawił się ktoś bardziej otwarty na życie, albo natychmiast go odrzucali, albo skazywali na cierpienie uznając za gorszego i „naiwnego”.

• Lepiej skończyć z tym wszystkim teraz, gdy mam jeszcze dość odwagi i zdrowia by umrzeć
  • Postać: Weronika

• Ludzie nie są w stanie pojąć, co to jest szczęście.

• Ludzie powinni się mnożyć. Społeczeństwu potrzeba rąk do pracy. Kobieta i mężczyzna muszą mieć powód, by trwać razem na dobre i na złe, nawet kiedy ich miłość wygasła.

• Ludzie walczą, aby żyć, a nie, by popełniać samobójstwa.
  • Postać: pielęgniarz

• Ludzie zawsze starają się pomóc innym po to, by poczuć, że są lepsi niż są.
  • Postać: Weronika

• Macie do wyboru: albo panować nad swoim umysłem, albo pozwolić, by on zapanował nad wami.
  • Postać: Nasrudin
  • Zobacz też: umysł

• Małżeństwa były zmuszone do swoistego monoteizmu, gdzie pożądanie seksualne (…) zanika w trzecim czy czwartym roku życia pod jednym dachem. Potem kobieta czuje się odrzucona, mężczyzna – niewolnikiem małżeństwa.
  • Postać: dr Igor

• Mam ochotę zacząć znowu żyć, Edwardzie. Popełniając błędy, które zawsze chciałam popełnić, tylko nigdy nie miałam odwagi. Stawiając czoła panice, która może powrócić, ale spowoduje przecież tylko zmęczenie, bo przecież wiem, że od paniki się nie umiera. Mogę spotkać nowych przyjaciół i nauczyć ich jak stać się szalonym, by być mądrym. Poradzę im, by nie przestrzegali zasad dobrego wychowania, ale by odkryli swoje własne życie, swoje pragnienia, przygody i żeby żyli! Katolikom będę cytowała Eklezjastę, muzułmanom Koran, Torę Żydom, a ateistom teksty Arystotelesa. Nigdy więcej nie chcę być adwokatem, ale mogę wykorzystać moje doświadczenia i dawać wykłady o ludziach, którzy poznali prawdę istnienia, i których pisma można sprowadzić do jednego słowa: „Żyjcie!”. Jeśli będziesz żyć, Bóg będzie żył z tobą. Jeśli odmówisz podjęcia ryzyka, On wróci do odległego Nieba i stanie się tylko tematem filozoficznych spekulacji.

• Mam nadzieję, że ta substancja uwolni mnie tylko od chronicznej depresji, bowiem nadal pragnę być zwariowana i przeżyć swoje życie tak, jak mnie się podoba, a nie tak jak podoba się innym.

• Mamy prawo popełniać w życiu wiele błędów. (…) Oprócz jednego: tego, który niszczy nas samych.

• Miała pewność, że żyje, mogła nawet dotknąć życia, jakby było ciałem stałym.
  • Postać: Mari

• Miłość jest ponad mądrością.
  • Postać: Edward
  • Zobacz też: mądrość

• Miłość zmienia się z czasem.
  • Postać: Weronika
  • Zobacz też: czas

• Młodość już taka jest, sama ustala granice wytrzymałości, nie pytając, czy ciało to zniesie. A ciało zawsze znosi.

• Mój Boże, nie wierzę w Ciebie, ale pomóż mi!
  • Postać: Mari

• Mój stan to nie tylko to, co widzicie w moim ciele, ale to, co dzieje się w mojej duszy.

• Muszę przestać myśleć. Trzeba udawać, że wszystko jest w porządku i wszystko będzie w porządku.
  • Postać: Mari
  • Zobacz też: myśl

• Myślę, że to był najszczęśliwszy okres w jej życiu, bo wtedy o coś walczyła, czuła, że żyje, że jest w stanie sprostać wszelkim wyzwaniom.
  • Opis: o kobiecie, która przez osiem lat nie wychodziła ze swojego pokoju „jedząc, tyjąc, paląc, biorąc środki uspokajające i śpiąc przez większość czasu”; z tą rutyną zerwała na moment dopiero wtedy, gdy dowiedziała się o zdradzie męża

• Nawet w najgłębszym szaleństwie drzemie odrobina strachu.
  • Postać: Edward

• Nawet w zakładzie psychiatrycznym trzeba stosować się do pewnych zasad.
  • Postać: pielęgniarz
  • Zobacz też: zasady

• Nic na świecie nie zdarza się przez przypadek.
  • Postać: Weronika
  • Zobacz też: przypadek

• Nie był w stanie iść ani do przodu ani wstecz. Prościej, więc było zejść ze sceny.
  • Postać: Edward

• Nie czuła się ani szczęśliwa, ani nieszczęśliwa i tego nie może dłużej znieść.
  • Zobacz też: obojętność

• Nie ma co kurczowo trzymać się życia, które może przynieść tylko cierpienie.
  • Zobacz też: cierpienie

• Nie wiem, czy żałujesz, czy nadal chcesz umrzeć, ale mnie to nie interesuje. Obchodzą mnie jedynie moje obowiązki.
  • Postać: pielęgniarka
  • Zobacz też: obowiązek

• Nie zrezygnuje z tego, co sprawia jej przyjemność tylko dlatego, by okazać się uprzejmą dla jakiejś nieznajomej.
  • Opis: Zedka o Mari.

• Niektóre osoby pochłonięte tworzeniem świata, do którego nie zdoła przeniknąć żadne zagrożenie z zewnątrz, rozwijają w sposób przesadny mechanizmy obronne wobec obcych ludzi, nieznanych miejsc i nowych doświadczeń – zubażając swój świat wewnętrzny.
  • Postać: dr Igor

• Nienawidzić miłości, którą ją obdarowano, nie żądając niczego w zamian, to przecież było absurdalne i wbrew prawom natury.
  • Postać: Weronika

• Nigdy nie popadałam w depresję w dni takie jak ten, zachmurzone, szare, zimne. Wtedy czułam, że natura współgra ze mną i odzwierciedla moją duszę. Lecz kiedy pokazywało się słońce, kiedy dzieci zaczynały się bawić na podwórkach i wszyscy cieszyli się piękną pogodą, ja czułam się fatalnie. Jakby mnie spotkała jakaś niesprawiedliwość, że nie uczestniczę w tym wszystkim.
  • Postać: Zedka

• Nikt nie ma prawa ich osądzać. Każdy zna ogrom swego cierpienia i tylko on sam może ocenić, czy jego życie ma sens czy nie.
  • Postać: Weronika
  • Opis: o samobójcach.

• Nikt nie powinien do niczego się przyzwyczajać.
  • Postać: Weronika
  • Zobacz też: przyzwyczajenie

• Od paniki się nie umiera.
  • Postać: Mari

• Odczuła coś na kształt euforii, tak jakby śmierć miała ją wyzwolić od lęku przed śmiercią. Wspaniale! Za chwilę to wszystko się skończy! Być może poczuje jakiś ból, ale cóż znaczy pięć minut agonii wobec spokojnej wieczności?
  • Postać: Weronika

• Po niej nastąpi coś absolutnie innego.
  • Opis: o śmierci.

• Po pewnym czasie zgorzkniałemu nie zostanie już żadne pragnienie.
  • Postać: dr Igor

• Pogodziłam się z tym, że jeśli moje życie nie miało sensu, to nikt oprócz mnie nie był temu winien.
  • Postać: Weronika

• Powinnam chyba być bardziej szalona. Ale, jak to bywa z większością ludzi, odkryła to zbyt późno

• Poza pewnymi przypadkami patologicznymi, ludzi ogarnia obłęd wtedy, gdy próbują przełamać rutynę.

• Przestań cały czas myśleć, że kogoś krępujesz, że komuś przeszkadzasz! Jeśli ludziom się to nie podoba, upomną się o swoje! A jeśli nie będą mieli odwagi, to już ich sprawa!

• Przeszliście przez dwie najtrudniejsze próby na drodze duchowej: cierpliwości oczekiwania na właściwy moment i odwagi, pozwalającej przezwyciężać rozczarowania tym, co napotkane.
  • Postać: Nasrudin

• Ryzyko przygody jest tysiąckroć cenniejsze od dobrobytu i wygód.
  • Postać: Mari
  • Zobacz też: dobrobyt, przygoda

• Samobójcza decyzja zmusza do myślenia przede wszystkim o sobie, o innych myśli się później.

• Samobójstwo – nareszcie uwolnienie i wieczna niepamięć.

• Skąd bierze się w ludziach taki strach przed odmiennością?
  • Postać: doktor Igor

• Społeczeństwu narzucano coraz większą ilość przepisów i ustaw sprzecznych z przepisami, i nowe przepisy sprzeczne z poprzednimi ustawami. To powodowało, że ludzie byli zastraszeni, bali się naruszyć niewidzialne zasady, rządzące ich życiem zasady.
  • Postać: Mari

• Stałby się tragedią jej życia, tragedią, w której wszystko się powtarza, a każdy dzień podobny jest do poprzedniego.
  • Postać: Weronika
  • Opis: o „spektaklu życia”.

• Starała się wyobrazić sobie śmierć, ale na próżno. Ale przecież nie musiała się nią kłopotać, doświadczy jej niebawem. Za ile minut? Nie miała pojęcia. Radowało ją, że już wkrótce pozna odpowiedź na pytanie, które stawiali sobie wszyscy: czy Bóg istnieje?
  W przeciwieństwie do wielu ludzi nie był to wewnętrzny dylemat jej życia. Za czasów komunizmu nauczano, że życie kończy się wraz ze śmiercią, więc przywykła do tej myśli. Jednak pokolenie jej rodziców i dziadków wciąż chodziło do kościoła, odbywało pielgrzymki, modliło się i żyło w świętym przekonaniu, że Bóg przykłada wagę do ich słów.

• Szaleni są ci, którzy wymyślili miłość.
  • Postać: Zedka

• Szaleństwo to niemożność przekazania swych myśli. Trochę tak, jakbyś znalazła się w obcym kraju – widzisz wszystko, pojmujesz, co się wokół ciebie dzieje, ale nie potrafisz się porozumieć i uzyskać znikąd pomocy, bo nie mówisz językiem tubylców.
  – Każdy z nas czuł to kiedyś.
  – Bo wszyscy, wszyscy taki czy inny sposób, jesteśmy szaleni.
  • Opis: rozmowa Zedki z Weroniką.

• Szkoda, ze Bóg, Allach czy Jahwe – mniejsza o imię – nie musi żyć w dzisiejszym świecie. Gdyby żył, do dziś bylibyśmy w raju, a On musiałby rozpatrywać odwołania, apelacje, petycje, podania, rekwizycje sądowe, pozwy i objaśniać na nieskończonej ilości sesji swoją decyzję wygnania Adama i Ewy z Raju, dlatego tylko, że przekroczyli arbitralne, bezpodstawne prawo, jakim był zakaz jedzenia owoców z drzewa wiadomości Dobrego i Złego.
  • Postać: Mari

• Sztuka dyplomacji polega na wystawieniu na próbę cierpliwości przeciwnika.
  • Postać: ambasador (ojciec Edwarda)

• Świadomość śmierci pobudza do życia.

• Śmierć była łagodna, pachniała winem i głaskała ją po głowie.

• Tak mówią wszyscy wariaci: że są normalni.

• Targnięcie się na własne życie leży w ludzkiej naturze.
  • Postać: doktor Igor
  • Zobacz też: natura

• Teraźniejszość zawsze jest bardzo krótka, choć niektórzy sądzą, że posiadają na własność i przeszłość, w której gromadzili przedmioty, i przyszłość, w której zgromadzą ich jeszcze więcej.
  • Postać: Mari

• To, co wydawało się jej być rajem – dom nad rzeką, mąż, którego kochała, dzieci jedzące prażoną kukurydzę przed telewizorem – z dnia na dzień stało się piekłem.
  • Opis: o początkach choroby Zedki.

• Tu wszystko było wybaczalne: bo to przecież chorzy psychicznie.
  • Opis: o szpitalu psychiatrycznym.

• Udawało jej się przezwyciężać swoje małe słabości, ale poniosła klęskę w sprawach ważnych. Roztaczała wokół aurę kobiety niezależnej, choć rozpaczliwie potrzebowała kogoś obok siebie. (…) W oczach przyjaciół uchodziła za wzór godny naśladowania, traciła większość swojej energii, usiłując być zawsze na miarę takiego obrazu siebie, jaki sama stworzyła.
  • Postać: Weronika

• Ustanowił prawo i znalazł sposób, by nakłonić kogoś do jego złamania tylko po to, by wynaleźć Karę.
  • Postać: Mari
  • Opis: o Bogu

• Ustawy uchwala się nie po to, by rozwiązywać problemy, lecz by przedłużać w nieskończoność spory.
  • Postać: Mari

• Umiera się nie dlatego, by przestać żyć, lecz po to, by żyć inaczej.

• W całym swoim życiu zaznała wiele miłości, troski i opieki, ale brakowało jej czegoś, co by mogło przekształcić to wszystko w błogosławieństwo – powinna być bardziej szalona.
  • Postać: Weronika

• W istocie tylko my ponosimy winę za to, co zdarza się w naszym życiu. Wielu ludzi przeszło przez te same trudności, co my, ale zareagowało inaczej.
  • Postać: Mari

• Weronika wróciła do osobliwego świata – bez snów
  • Postać: Weronika

• Wariaci, podobnie jak dzieci, nie dają za wygraną, dopóki ich życzenie nie zostanie spełnione.

• Wariatem jest ten, kto żyje w swoim własnym świecie, jak schizofrenicy, psychopaci czy maniacy. Albo inaczej: ten, kto jest inny niż reszta ludzi.

• – Widziałam kiedyś kobietę w czerwonej sukni z dużym dekoltem, jak paradowała ulicami Ljubljany przy pięciostopniowym mrozie. Patrzyła przed siebie szklanymi oczami. Wzięłam ją za pijaną i chciałam jej jakoś pomóc, ale odtrąciła mnie, gdy chciałam jej dać moją kurtkę.
  – Być może w jej świecie było właśnie lato, a jej serce rozpalała tęsknota za kimś, kto na nią czekał. Nawet jeśli ten ktoś istniał tylko w jej chorej wyobraźni, to przecież miała prawo żyć i umrzeć tak jak jej się podobało, nie sądzisz?
  • Opis: rozmowa Weroniki z Zedką.

• Wielkim szaleństwem, do jakiego są zdolni mężczyźni i kobiety, jest właśnie miłość.
  • Postać: Edward

• Wielu ludzi chciałoby kochać, ale boi się, że trzeba za to poświęcić coś z przeszłości albo przyszłości. Ty nie masz nic do stracenia, bo masz tylko teraźniejszość.
  • Opis: Zedka do Weroniki, która niedługo ma umrzeć.

• Wojny w wiele mniejszym stopniu stają się przyczyną obłędu, niż napięcie, nuda, choroby dziedziczne, samotność, czy odrzucenie.

• Wszyscy jesteśmy szaleni. Najgorsi są ci, którzy o tym nie wiedzą, bo powtarzają tylko to, co każą im inni.
  • Postać: Weronika

• Wszyscy szukamy nowych doświadczeń.
  • Postać: doktor Igor

• Wśród ludzi będziemy uchodzić za szczęśliwe małżeństwo i nikt się nawet nie domyśli, że za pozorem szczęścia kryje się samotność, gorycz, wyrzeczenie.

• Zegarek – absurdalny mechanizm z dwiema wskazówkami kręcącymi się na wspólnej osi.
  • Postać: Mari
  • Zobacz też: zegar

• Zgodnie z zasadami dobrego wychowania nie wolno mówić wprost o miłości.
  • Postać: Weronika
  • Zobacz też: wychowanie

• Znalazł się w odległej od morza stolicy, zbudowanej dla polityków, biurokratów, dyplomatów i ich dzieci, które nie za bardzo wiedziały, co mają tam robić.
  • Opis: Edward o stolicy Brazylii.

• Zwykle ludzie umierają wtedy, kiedy się tego najmniej spodziewają.