Zbigniew Józef Kraszewski

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	8 grudnia 1970
Miejscowość	Warszawa
Miejsce	katedra warszawska
Konsekrator	Stefan Wyszyński
Współkonsekratorzy	Wacław Majewski; Jerzy Modzelewski

Zbigniew Józef Kraszewski
	Biskup tytularny Horreomargum
	Maria Vincit; Maria zwycięża
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	12 lutego 1922 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	4 kwietnia 2004 ; Warszawa
Miejsce pochówku	cmentarz Powązkowski w Warszawie
	Biskup pomocniczy warszawsko-praski
Okres sprawowania	1992–1997
	Biskup pomocniczy warszawski
Okres sprawowania	1970–1992
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	12 marca 1949
Nominacja biskupia	5 listopada 1970
Sakra biskupia	8 grudnia 1970
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Grób Zbigniewa Józefa Kraszewskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Zbigniew Józef Kraszewski (ur. 12 lutego 1922 w Warszawie, zm. 4 kwietnia 2004 tamże) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy warszawski w latach 1970–1992, biskup pomocniczy warszawsko-praski w latach 1992–1997, od 1997 biskup pomocniczy senior diecezji warszawsko-praskiej.

Życiorys

Pochodził z rodziny inteligenckiej, był synem Józefa^[1], kapitana Wojska Polskiego. Jesienią 1942 ukończył szkołę Podchorążych Piechoty KG NSZ ze stopniem kaprala podchorążego, a we wrześniu 1943 wstąpił na I tajny kurs Metropolitalnego Seminarium Duchownego Św. Jana Chrzciciela w Warszawie^[2]. Brał udział w powstaniu warszawskim w szeregach Armii Krajowej jako kapelan, mimo że nie przyjął jeszcze święceń kapłańskich. Po wojnie kontynuował studia na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w 1949. Święcenia kapłańskie przyjął 12 marca 1949 w Warszawie z rąk Stefana Wyszyńskiego.

Pracował jako wikariusz w Lesznie koło Błonia (1949), następnie wikariusz w Piastowie (1949–1952) i w parafii św. Wawrzyńca w Warszawie (1952–1956). W 1954 obronił doktorat z teologii, specjalizując się w teologii dogmatycznej. Uzupełniał studia w Rzymie w latach 1963–1964. Od 1956 był profesorem w Metropolitalnym Seminarium Duchownym św. Jana Chrzciciela w Warszawie, a także prefektem tego seminarium (1956–1964), wicerektorem (1964–1969) i rektorem (1969–1970). Od 1970 był proboszczem parafii Bożego Ciała w Warszawie (przy konkatedrze Matki Bożej Zwycięskiej). Kanonik kapituły metropolitalnej w Warszawie.

5 listopada 1970 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej ze stolicą tytularną Horreomargum. 8 grudnia 1970 przyjął sakrę biskupią z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego. W latach 1970–1992 sprawował funkcję wikariusza generalnego archidiecezji warszawskiej. W Episkopacie Polski zajmował stanowiska wiceprzewodniczącego Komisji Maryjnej oraz Komisji Duszpasterstwa Akademickiego. Od 1989 był ogólnopolskim duszpasterzem kombatantów.

25 marca 1992 został przeniesiony na funkcję biskupa pomocniczego nowo utworzonej diecezji warszawsko-praskiej. Po osiągnięciu wieku emerytalnego przeszedł 6 grudnia 1997 w stan spoczynku.

Wśród wielu odznaczeń, jakim go uhonorowano, są Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (nadany przez rząd na wychodźstwie w 1979^[3]), Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1994 z nadania Lecha Wałęsy^[1]), Medal Wojska (czterokrotnie), Krzyż Walecznych i Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego oraz Medal Polonia Mater Nostra Est.

Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[4].

Wybrane publikacje

1949: Obrzęd święceń kapłańskich w świetle najnowszych dokumentów papieża Piusa XII
1960: Matka i Królowa nasza
1963: Zagadnienie łaski u apologetów II
1964: Mariologia
1965: Udział Matki Bożej w dziele odkupienia
1980: Sto dowodów na istnienie Boga
1984: Miłosierdzie Boże ratunkiem dla świata

Przypisy

↑ ^a ^b M.P. z 1994 r. nr 54, poz. 454.
↑ Ks. bp. Zbigniew Kraszewski ps. „Zbigniew”, „Zetka”, „Zbyś”. Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej, 2004. [dostęp 2014-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-15)].
↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 32, nr 7 z 31 grudnia 1979.
↑ Kwatera 33-3-6. Cmentarze. mapa.uw.warszawa.pl. [dostęp 2013-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].

Bibliografia

Nota biograficzna na stronie diecezji warszawsko-praskiej [dostęp 2010-11-10]
Zbigniew Józef Kraszewski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-11-10] (ang.).
Odznaczeni Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego. ZŻNSZ. [dostęp 2014-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-08)].

[MP_1994-54-454-1] M.P. z 1994 r. nr 54, poz. 454.

[2] Ks. bp. Zbigniew Kraszewski ps. „Zbigniew”, „Zetka”, „Zbyś”. Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej, 2004. [dostęp 2014-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-15)].

[3] Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 32, nr 7 z 31 grudnia 1979.

[4] Kwatera 33-3-6. Cmentarze. mapa.uw.warszawa.pl. [dostęp 2013-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].

[1]

[2]

[3]

[4]

Biskupi diecezjalni	Kazimierz Romaniuk (1992–2004) Sławoj Leszek Głódź (2004–2008) Henryk Hoser (2008–2017) Romuald Kamiński (od 2017)
Biskupi pomocniczy	Zbigniew Józef Kraszewski (1992–1997) Stanisław Kędziora (1992–2011) Marek Solarczyk (2011–2021) Romuald Kamiński (2017 koadiutor) Jacek Grzybowski (od 2020) Tomasz Sztajerwald (nominat)