Tadeusz Bieniasz

Tadeusz Bieniasz

pułkownik dyplomowany
Data urodzenia	4 października 1923
Data śmierci	22 marca 2008
Przebieg służby
Lata służby	1944–1987
Siły zbrojne	ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	4 Pomorska Dywizja Piechoty 3 Pomorska Dywizja Piechoty 6 Pomorska Dywizja Piechoty 9 Drezdeńska Dywizja Piechoty
Stanowiska	zastępca szefa Zarządu Szkolnictwa Wojskowego MON
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa Walki o Pragę Bitwa o Kołobrzeg Forsowanie Odry
Późniejsza praca	dyrektor Departamentu Spraw Obronnych Ministerstwa Oświaty i Wychowania
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Tadeusz Bieniasz (ur. 4 października 1923^[1], zm. 22 marca 2008) – pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego, uczestnik II wojny światowej w szeregach 1 Armii Wojska Polskiego.

W czasie II wojny światowej był żołnierzem 10 pułku piechoty 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego. Brał udział w walkach o Pragę, był ranny w walkach o Kołobrzeg, uczestniczył w forsowaniu Odry. Po zakończeniu działań wojennych skierowany do 3 Frontowej Oficerskiej Szkoły Piechoty, po jej ukończeniu służbę pełnił w 3 Dywizji Piechoty, 6 Pomorskiej Dywizji Piechoty oraz 9 Drezdeńskiej Dywizji Piechoty. Następnie został skierowany do Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego. Ukończył Akademię Sztabu Generalnego WP i kurs podyplomowy. W 1976 r. ze stanowiska zastępcy szefa Zarządu Szkolnictwa Wojskowego MON, został przeniesiony do Ministerstwa Oświaty i Wychowania na stanowisko dyrektora Departamentu Szkolenia Obronnego, z którego po 43 latach służby odszedł w stan spoczynku w 1987 roku. Członek PPR i PZPR.

Był autorem publikacji z zakresu obronności w systemie szkolnym. W cywilu podjął pracę w Wydawnictwach Szkolnych i Pedagogicznych. Działał społecznie w Kole nr 5 Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych w Warszawie oraz w Klubie Kombatantów 4 DP i w Zarządzie Głównym Ligi Obrony Kraju.

10 października 1978 Minister Obrony Narodowej wyróżnił go wpisem do „Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich”^[2].

Żonaty z Janiną Eugenią Bieniasz (1928-1994). Pochowany 31 marca 2008 r. na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kwatera G-2-24)^[3].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Medal „Za udział w walkach o Berlin”
• Medal „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• inne odznaczenia resortowe, regionalne i stowarzyszeniowe

• Nekrologi "Gazeta Wyborcza" 29-30 marca 2008 r.
• Głos Weterana i Rezerwisty, nr 5 (maj) 2008, str. 28-29
• Wojsko Ludowe, 1978, nr 12
• "Problemy obronności w systemie szkolnym", Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa, 1978
• "Przysposobienie obronne. Zeszyt ćwiczeń dla szkół ponadpodstawowych", Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa, 1997, ISBN 83-02-05499-2