[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Tatarakowce

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „tatarak”. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.
Tatarakowce
Ilustracja
Tatarak zwyczajny
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

tatarakowce

Nazwa systematyczna
Acorales Reveal
Phytologia 79: 72. 29 Apr 1996
Typ nomenklatoryczny

Acorus calamus L.[3]

Zasięg
Mapa zasięgu
Multimedia w Wikimedia Commons

Tatarakowce (Acorales Reveal) – monotypowy rząd roślin zielnych zawierający jedną rodzinę – tatarakowate (Acoraceae) i jeden rodzaj – tatarak (Acorus). W obrębie rodzaju Acorus wyróżnia się w zależności od ujęcia taksonomicznego od 2 do 6 gatunków. Zasięg geograficzny obejmuje półkulę północną z wyjątkiem obszarów arktycznych i suchych, w tropikalnej Azji tataraki rosną w wyższych położeniach górskich[4][5]. W Polsce jedynym przedstawicielem jest tatarak zwyczajny (Acorus calamus), będący tu częstym kenofitem[6].

W budowie anatomicznej rośliny wyróżniają się występowanie pokrytych śluzem łusek śródpochwowych w kątach liści, zalążkiem ortotropowym, obfitym bielmem i obecnością idioblastów z olejkami eterycznymi[7].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kwiatostan tataraku zwyczajnego
Tatarak trawiasty
Pokrój
Rośliny kłączowe, aromatyczne – o charakterystycznym, słodkim zapachu (zwłaszcza potarte lub złamane). Osiągają wysokość od 20 do 150 cm.
Kłącze
Podziemne, grube, rozgałęzione sympodialnie[8].
Liście
Długie, równowąskie, mieczowate, o równoległym użyłkowaniu (żyłki w liczbie od 1 do 6), jasnozielone, zaostrzone na końcu[4][5]. Skrętoległe[8], ustawione dwurzędowo w jednej płaszczyźnie[4][5].
Kwiaty
Drobne, zebrane w wyrastający pojedynczo kwiatostan – walcowatą kolbę, początkowo jasnozieloną, później jasnobrązową. Kwiatostan wyrasta bocznie na liściopodobnej łodydze. Kwiaty rozwijają się stopniowo od dołu i nie dojrzewają w naszym klimacie. Są obupłciowe, zwykle 3-krotne, z dwoma okółkami trójkrotnych, jasnobrązowych listków okwiatu i z dwoma, potrójnymi okółkami żółtych pręcików. Słupek górny, składa się z dwóch lub trzech owocolistków[4][5].
Owoc
Jagoda lub torebka[4][8]. Owoce są jasnobrązowe lub czerwone z ciemniejszymi smugami. Wypełnione są śluzem z nasionami[5].

Systematyka i pochodzenie

[edytuj | edytuj kod]

Dawniej rodzaj tatarak (Acorus) włączany był do rodziny obrazkowatych (Araceae) z rzędu obrazkowców[9] i tak m.in. przedstawiano jego pozycję w systemie Cronquista jeszcze w 1981[10]. Dowody znacznej odrębności tej grupy roślin opublikowane zostały w 1987 i od tego tatarak jest wyodrębniany w randze odrębnej rodziny i rzędu[11] (aczkolwiek po raz pierwszy rodzinę Acoraceae opisano osobno już w 1820[9]). Rodzina tatarakowatych i rząd tatarakowców uwzględnia system Takhtajana od wersji z roku 1997[12] i system APG I z 1998[13]. System APG II (2003), APG III (2009) i APG IV (2016) przedstawiają tatarakowce jako klad bazalny jednoliściennych, tj. jako grupę siostrzaną wobec wszystkich jednoliściennych. Cechami świadczącymi o odrębności tatarakowców są: unifacjalne liście, dwa rozdzielne systemy naczyń w szypułce, brak rafidów, obecność włosków w okienku (mikropyle) zalążka, specyficzne olejki eteryczne. Pozycja filogenetyczna tatarakowców potwierdzona została także badaniami genetycznymi[9], aczkolwiek badania z 2016 wykazały prawdopodobną pozycję siostrzaną tatarakowatych względem większości rodzin żabieńcowców Alismatales, po wyłączeniu bazalnych obrazkowatych Araceae i kosatkowatych Tofieldiaceae[14].

Skamieniałości tych roślin są znane bardzo słabo. Pyłek prawdopodobnie przodków tataraku znany jest z przełomu barremu i aptu z kredy wczesnej z Portugalii. Skamieniałości tataraku z kenozoiku znane są z Ameryki Północnej[15].

Pozycja systematyczna według APW (aktualizowany system APG IV z 2016)[2]
←

tatarakowce Acorales




żabieńcowce Alismatales




Petrosaviales





pochrzynowce Dioscoreales



pandanowce Pandanales





liliowce Liliales




szparagowce Asparagales




arekowce Arecales




wiechlinowce Poales




komelinowce Commelinales



imbirowce Zingiberales











Podział
  • rodzina: tatarakowate Acoraceae Martinov, Tekhno-Bot. Slovar: 6, 1820
    • rodzaj: tatarak Acorus L., Sp. Pl.: 324, 1753
      • tatarak zwyczajny Acorus calamus L. – Azja, rozwleczony i zadomowiony w Europie na siedliskach wilgotnych, w Polsce częsty kenofit.
        • var. calamus – takson nominatywny,
        • var. angustatus Besser, Flora 17(Beibl.): 30 (1834) (synonim: Acorus latifolius Z.Y.Zhu, Acorus triqueter Turcz. ex Schott) – rośnie w Azji środkowej, południowej i wschodniej[16],
        • var. americanus Raf. Med. Fl. 1: 25 1828 (synonim: Acorus americanus (Raf.) Raf.) – rośnie w Ameryce Północnej oraz Azji północno-wschodniej[17],
      • tatarak trawiasty Acorus gramineus Soland. (synonim: Acorus xiangyeus Z.Y.Zhu) – Azja, gatunek ozdobny, uprawiany także w Europie Środkowej,

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Byliny występujące na bagnistych brzegach wód, na mokradłach oraz na glebach mineralnych i skalistych wzdłuż brzegów strumieni[5]. Sposób zapylenia kwiatów nie jest dobrze poznany, ale lepki pyłek świadczy o prawdopodobnym udziale owadów. Nasiona rozsiewane są przez wodę. Rośliny rozprzestrzeniają się łatwo wzdłuż cieków za pomocą kawałków kłączy. W szczególności w taki wegetatywny sposób rozprzestrzenia się triploidalny tatarak zwyczajny (Acorus calamus)[9]. Podstawowa liczba chromosomów x=12[5].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Oba gatunki tataraku używane są w nasadzeniach przy oczkach wodnych jako rośliny ozdobne. Przede wszystkim jednak kłącza (w mniejszym stopniu liście) tych roślin wykorzystywane były od najdawniejszych czasów w celach leczniczych, ceremonialnych, kosmetycznych oraz do aromatyzowania potraw, win i tytoniu[5][9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).
  2. ↑ a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-28] (ang.).
  3. ↑ Acorus. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian National Museum of Natural History. [dostęp 2011-01-31]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e Heywood V.H., Brummitt R.K., Culham A., Seberg O.: Flowering plant families of the world. Ontario: Firely Books, 2007, s. 339. ISBN 1-55407-206-9.
  5. ↑ a b c d e f g h Acorus. [w:] Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2011-01-31]. (ang.).
  6. ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  7. ↑ Cole T.CH. i inni, Filogeneza roślin okrytozalążkowych – Systematyka Roślin Kwiatowych, Polskie tłumaczenie/Polish version of (2018) Angiosperm Phylogeny Poster – Flowering Plant Systematics [online], 2018.
  8. ↑ a b c L. Watson, M.J. Dallwitz: Acoraceae J.G. Agardh. [w:] The Families of Angiosperms [on-line]. [dostęp 2021-09-18].
  9. ↑ a b c d e Acorus. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2011-01-31]. (ang.).
  10. ↑ Cronquist A. 1981. An Integrated System of Classification of Flowering Plants. Columbia University Press, New York, s. 1099.
  11. ↑ Gurcharan Singh: Plant Systematics. Enfield: Science Publishers, 2004, s. 334–335. ISBN 1-57808-351-6.
  12. ↑ Armen Takhtajan: Diversity and Classification of Flowering Plants. New York: Columbia University Press, 1997, s. 583. ISBN 0-231-10098-1.
  13. ↑ K. Bremer, M. Chase, P. Stevens i in.. An ordinal classification for the families of flowering plants. „Annals of the Missouri Botanical Garden”. 85, 4, s. 531-553, 1998. 
  14. ↑ Gitte Petersen, Ole Seberg, Argelia Cuenca, Dennis W. Stevenson, Marcela Thadeo, Jerrold I. Davis, Sean Graham, T. Gregory Ross. Phylogeny of the Alismatales (Monocotyledons) and the relationship of Acorus (Acorales?). „Cladistics”. 32, 2, s. 141–159, 2016. DOI: 10.1111/cla.12120. 
  15. ↑ Acoraceae Martinov. [w:] The Phylogeny of Angiosperms [on-line]. Jan Thomas Johansson. [dostęp 2020-10-16].
  16. ↑ R.Govaerts: Acorus calamus var. angustatus. [w:] World Cheklist of Selected Plant Families [on-line]. Kew. [dostęp 2011-01-31]. (ang.).
  17. ↑ R.Govaerts: Acorus calamus var. americanus. [w:] World Cheklist of Selected Plant Families [on-line]. Kew. [dostęp 2011-01-31]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tatarakowce&oldid=68572218”