Wiktor Bannikow

Wiktor Bannikow

Pełne imię i nazwisko	Wiktor Maksymowicz Bannikow
Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1938 Łuhyny
Data i miejsce śmierci	25 kwietnia 2001 Kijów
Wzrost	179 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera juniorska
Lata Klub Awanhard Żytomierz
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1959 Awanhard Żytomierz 23 (-?) 1960 Szachtar Korosteszów ? (-?) 1960–1961 Desna Czernihów ? (-?) 1962–1969 Dynamo Kijów 151 (-122) 1970 Dnipro Dniepropetrowsk ? (-?) 1970–1973 Torpedo Moskwa 107 (-107)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1964–1972  ZSRR 14 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1976 Zoria Ługańsk (dyrektor) 1977–1978 Spartak Żytomierz
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Wiktor Maksymowicz Bannikow, ukr. Віктор Максимович Банніков, ros. Виктор Максимович Банников (ur. 28 kwietnia 1938 w Łuhynach, w obwodzie żytomierskim, zm. 25 kwietnia 2001 w Kijowie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji bramkarza, reprezentant Związku Radzieckiego, trener i działacz piłkarski. Organizator i pierwszy prezydent Ukraińskiej Federacji Piłkarskiej w latach 1991–1996.

Zanim rozpoczął karierę piłkarską uprawiał inne dyscypliny, m.in. skok wzwyż oraz koszykówkę (grał w juniorskiej reprezentacji Ukrainy). W wieku 20 lat po raz pierwszy stanął na bramce w drużynie Awanhard Żytomierz. W krótkim czasie zdobył duże uznanie dzięki udanym występom w lokalnych drużynach ukraińskich z niższych lig: Szachtarze Korosteszów oraz Desnie Czernihów i w 1962 został zawodnikiem jednego z czołowych klubów radzieckich – Dynama Kijów. Przez kilka sezonów był pierwszym bramkarzem zespołu z Kijowa, z którym zdobył wiele sukcesów. Kijowski klub opuścił po tym, gdy stracił miejsce w bramce na rzecz Jewgienija Rudakowa. Później reprezentował barwy Torpeda Moskwa, w którym zakończył karierę piłkarską w 1973.

W latach sześćdziesiątych cieszył się opinią jednego z najlepszych radzieckich bramkarzy.

W radzieckiej reprezentacji - mimo sukcesów klubowych - musiał pogodzić się z rolą zmiennika Lwa Jaszyna, a później rywalizował o miejsce w bramce z innymi zawodnikami, w tym m.in. z Jewgienijem Rudakowem, który zastąpił go w bramce Dynama. Ogółem, od 29 listopada 1964 do 6 sierpnia 1972 rozegrał 14 meczów. Był rezerwowym w kadrze na mistrzostwa świata w Anglii w 1966 i mistrzostwa Europy w Belgii 1972.

W późniejszych latach pełnił m.in. funkcję kierownika drużyny Zorii Ługańsk oraz trenera Spartaka Żytomierz. W 1991 – jeszcze przed formalnym wystąpieniem Ukrainy ze Związku Radzieckiego – zaangażował się w organizację struktur krajowej federacji piłkarskiej. 6 marca 1991 został wybrany jej pierwszym prezydentem. Funkcję tę pełnił do 1996. W latach 1996–2001 był I wiceprezydentem federacji. Brał również udział w pracach międzynarodowych organizacji piłkarskich. Od 1998 rozgrywany jest międzynarodowy turniej piłkarski noszący jego imię.

• mistrz ZSRR: 1966, 1967, 1968
• wicemistrz ZSRR: 1965
• zdobywca Pucharu ZSRR: 1964, 1966, 1972

• 4. miejsce w finale Mistrzostw Świata: 1966
• wicemistrz Europy: 1972

• najlepszy bramkarz ZSRR (według magazynu "Ogoniok"): 1964, 1970
• rekordzista Mistrzostw ZSRR w ilości meczów na "0": 1127 minut (7.08.1967-17.04.1968)^[1]

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1962
• tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR: 1991

• Wiktor Bannikow w bazie RusTeam (ros.)
• Profil na PlayerHistory (ang.)
• Wiktor Bannikow w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
• Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
• Wiktor Bannikow w bazie National Football Teams (ang.)