[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Wacław Żyliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Żyliński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 lutego lub 1 marca 1803
Niedzingi lub Merecz

Data i miejsce śmierci

5 maja 1863
Sankt Petersburg

Arcybiskup metropolita mohylewski
Okres sprawowania

1856–1863

Biskup diecezjalny wileński
Okres sprawowania

1848–1856

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

2 kwietnia 1826[1]

Nominacja biskupia

3 lipca 1848[1],
18 września 1856[2]

Sakra biskupia

17 grudnia 1848[1]

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

17 grudnia 1848

Konsekrator

Kazimierz Roch Dmochowski

Współkonsekratorzy

Ignacy Hołowiński
Kasper Borowski

Wacław Żyliński (ur. 19 lutego[3][4] lub 1 marca[5] 1803 w Niedzingach[3] lub Mereczu[5], zm. 5 maja 1863 w Sankt Petersburgu[5]) – duchowny katolicki, biskup wileński (1848–1856), arcybiskup mohylewski (1856–1863).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie szlacheckiej, miał pięciu braci i dwie siostry. Jego ojcem był cześnik Ludwik Żyliński. Wyświęcony na księdza został w 1826 r. Pełnił funkcję wikariusza w Mińsku, proboszcza w Iwieńcu, profesora i rektora seminarium diecezji mińskiej, kanonika i wikariusza kapitulnego mińskiego. Następnie był kanonikiem kapituły diecezjalnej w diecezji wileńskiej oraz członkiem Kolegium Duchownego w Petersburgu[5].

Jego stryjecznym wnukiem był poseł na Sejm Litwy Środkowej - Aleksander Żyliński[6].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Władze carskie nadały mu odznaczenia[5]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VIII, Patavium 1978, s. 591. (łac.)
  2. Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VIII, Patavium 1978, s. 390. (łac.)
  3. a b Niedzingi, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 65.
  4. Wacław Żyliński [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-03-08] (ang.).
  5. a b c d e Żyliński (Wacław). W: Encyklopedyja powszechna. T. 28: Wybrzeże.–Żyżymory.. Warszawa: S. Orgelbrand, s. 1144–1148.
  6. Wielka Genealogia Minakowskiego - M.J. Minakowski [online], wielcy.pl [dostęp 2024-06-08].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]