Rolnictwo biodynamiczne
Rolnictwo biodynamiczne – rodzaj rolnictwa ekologicznego, opierający się na biodynamice – dziedzinie wiedzy z pogranicza wielu nauk, kosmologii i filozofii[1]. W rolnictwie tym dostrzegalne są elementy antropozofii. Początki rolnictwa biodynamicznego sięgają początków XX w., a za jego twórcę uznaje się Rudolfa Steinera[2].
W rolnictwie biodynamicznym dostrzega się wpływ na plonowanie roślin takich czynników jak: siły kosmosu (biorytmy), siły atmosfery (światło, ciepło, woda) stosowaniu kompostów i preparatów biodynamicznych oraz uwzględnianiu w płodozmianie sąsiedztwa roślin[2][1].
Biodynamika oraz rolnictwo biodynamiczne są prekursorem współczesnego rolnictwa ekologicznego[3].
Ten rodzaj rolnictwa ekologicznego był dawniej spotykany w Polsce. Za sprawą utworzenia stowarzyszenia „DEMETER-POLSKA – rolnictwo biodynamiczne”[4] od 2005 r. ponownie zaczyna rosnąć liczba gospodarstw stosujących ten rodzaj rolnictwa. Jednakże z uwagi na niskie zainteresowanie tą skomplikowaną, pracochłonną i nieopłacalną metodą wśród rolników, nie przewiduje się jej dalszego rozwoju[2].
Produkty pochodzące z rolnictwa biodynamicznego produkowane są głównie w Niemczech i w Indiach i sprzedawane przede wszystkim pod marką Demeter.
Podstawową rolę w utrzymaniu żyzności gleby odgrywa kompost oraz preparaty biodynamiczne, które produkowane są w gospodarstwach tego typu[1].
Zasady biodynamiki
[edytuj | edytuj kod]- podstawowym założeniem biodynamiki jest połączenie sił człowieka i przyrody w rozwijaniu dobrego, a nie zwalczaniu złego, co ma odbicie we wszystkich aspektach tego ekstensywnego rolnictwa[1],
- w gospodarstwie powinna być równolegle prowadzona produkcja zwierzęca oraz roślinna[1],
- światło, ciepło, woda (siły atmosfery) powinny być wykorzystane w sposób możliwie maksymalnie[1],
- rytmy dobowe oraz roczne (siły kosmosu) powinny być wykorzystane możliwie efektywnie[1],
- kompostowanie w celu maksymalnego ożywienia mikrobiomu gleby i zwiększenia żyzności gleby[1],
- nawozy mineralne mogą być stosowane, jednak niebezpośrednio do gleby[1],
- nawozy mineralne powinny pochodzić ze skał naturalnych, a syntetyczne powinny działać powoli[1],
- w uprawie należy uwzględniać wzajemny korzystny wpływ roślin na siebie[1].
- zwierzętom hodowlanym powinny być zapewnione dobre warunki bytu, właściwa karma, oraz kontakt psychiczny[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l Praca zbiorowa pod redakcją prof. dr Antoniny Rumińskiej, Poradnik plantatora ziół, Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1991, s. 42-43, ISBN 83-09-01544-5 (pol.).
- ↑ a b c Agata Gontarz: Rolnictwo ekologiczne. NutriLife.pl, 2012-12-02. [dostęp 2012-12-05]. (pol.).
- ↑ John Paull Attending the First Organic Agriculture Course: Rudolf Steiner’s Agriculture Course at Koberwitz, 1924, European Journal of Social Sciences, 2011, 21(1):64–70.
- ↑ Stowarzyszenie DEMETER - POLSKA. [dostęp 2012-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-22)].