Pskowczyk

Pskowczyk – polski herb szlachecki, według Ostrowskiego odmiana herbu Kownia^[1], z nobilitacji.

W słup. W polu czerwonym połuorzeł srebrny o orężu złotym, w takiejż koronie;

w polu czerwonym trzy kopie w gwiazdę złote - dwie w krzyż skośny i trzecia na opak, na nich.

Klejnot I - na ogonie pawim trzy miecze w klin nad księżycem złotym, między nimi dwie takież gwiazdy, trzecia pod księżycem;

Klejnot II - wieża czerwona z dwoma oknami i bramą; na niej zatknięta chorągiew czerwona, na której trzy zęby wilcze srebrne.

Klejnot III - wieża czerwona z dwoma oknami i bramą; na niej zatknięta chorągiew o dwóch strefach - srebrnej i czerwonej, na której trzy kopie w gwiazdę jak w godle, dzielone w pas srebrno-czerwone.

Labry na wszystkich hełmach czerwone, z prawej podbite srebrem, z lewej złotem.

Nadany za zasługi wojenne 10 września 1581 Stanisławowi Pachołowieckiemu, pisarzowi kancelarii królewskiej. Herb powstał z adopcji do herbu Jelita przez Jana Zamoyskiego. Zawiera też element herbu Batorych i Orła Białego, udzielonych przez Stefana Batorego. W I klejnocie ma według Paprockiego widnieć godło starego herbu Pachołowieckiego - Kownia. Obecność gwiazd i księżyca wskazuje na odmianę Kownia III^[2][3].

Nazwa topograficzna, o charakterze pamiątkowym, nawiązuje do oblężenia Pskowa^[3].

Pachołowiecki.

• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1. Brak numerów stron w książce

• Herb Pskowczyk z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla