Ostrew

Ostrew (gwar.), ostrzew, zdrobniale ostrewka^[1] – pień drzewa z ociosanymi gałęziami po bokach, służący jako drabina, bariera, lub stojak na siano.

By wykonać ostrzew używano świerka lub jodły o gęstych gałęziach, przycinając je by uzyskać długie sęki. Tak przygotowana ostrzew mogła służyć jako drabina, np. podczas ataku na mury^[2]. W fortyfikacji, ostrwie o ostro zaciosanych gałęziach używano do budowy kobyleń^[3][2].

Gdy używana jako drabina, boczne sęki służyły jako oparcie dla stóp. Ostrwią nazywano też drabinę wykonaną z pnia, przez który przepuszczono kołki na wylot, tworząc w ten sposób stopnie^[4][1].

Tak ociosane pnie świerkowe służyły też jako stojaki na polach do suszenia siana, koniczyny itp. W tym kontekście zazwyczaj nazywana ostrewką^[1][5].

Jako mobilium herbowe ostrzew jest symbolem prawdy, wychodzącej na jaw, tak jak ostrzew odsłania się po usunięciu liści^[6]. Występuje m.in. w polskich herbach Korwin i Nieczuja, a w wersji z korzeniem – w herbie Cielepała^[7].

• 
  Ostrew wykorzystana w żniwach owsianych
• 
  Ostrew-drabina
• 
  Ostrew w herbie Nieczuja
• 
  Skrzyżowane ostrwie pod broną w herbie Ořechova