Pistolet Sauer 38H
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja | |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
7,65 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
pudełkowy, 8 nab. |
| Wymiary | |
| Długość |
160 mm[1] (inne dane 171 mm) |
| Wysokość |
112 mm |
| Szerokość |
30 mm |
| Długość lufy |
86 mm[1] (inne dane 83 mm) |
| Długość linii celowniczej |
130 mm |
| Masa | |
| broni |
0,725 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
270 m/s |
Sauer 38H – niemiecki pistolet samopowtarzalny kalibru 7,65 mm firmy Sauer. W czasie II wojny światowej pistolety Sauer 38H znajdowały się na uzbrojeniu niemieckiej armii i policji.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Broń ta została skonstruowana w latach 30. i miała stanowić konkurencję dla udanego pistoletu Walther PP, gdy spadł popyt na starsze pistolety Sauera (wzór 1913, modernizowany w 1926 i 1930). Głównym projektantem był Hans Zehner[1]. Prace projektowe rozpoczęto w 1932 roku, ale pistolet trafił do produkcji dopiero w 1938 roku. Konstrukcja zawierała trzy chronione patenty[1].
Do kwietnia 1940 wyprodukowano tylko ok. 10.000 sztuk, jednakże skala produkcji następnie wzrosła i do przerwania produkcji w kwietniu 1945 wyprodukowano 265.000[1]. Większość trafiła do policji i organizacji paramilitarnych SA i SD, które łącznie otrzymały ok. 200.000. Od grudnia 1941 pistolet stanowił także uzbrojenie wojska (Wehrmachtu), jako Modell 38H[1].
Opis
[edytuj | edytuj kod]Sauer 38H był bronią samopowtarzalną, działającą na zasadzie odrzutu zamka swobodnego, obejmującego lufę. Mechanizm uderzeniowy kurkowy, z kurkiem wewnętrznym. Po lewej stronie nad okładziną chwytu znajdowała się dźwignia służąca do napinania i zwalniania kurka, ponadto pistolet wyposażony był w mechanizm samonapinania kurka przez naciśnięcie spustu (nacisk na spust konieczny do strzału wynosił 5,5 kg z samonapinaniem i 2,3 kg z napiętym kurkiem)[1]. Pistolet miał bezpiecznik nastawny po lewej stronie w tylnej części zamka oraz bezpiecznik automatyczny uniemożliwiający oddanie strzału bez magazynka[1]. Z tyłu zamka był pręt sygnalizujący obecność naboju w komorze nabojowej. Pistolet składał się z 57 części[1]. Dzięki dość dużej masie i nieruchomo osadzonej lufie charakteryzował się stosunkowo dobrą celnością[1].
Sauer 38H był zasilany z wymiennego, jednorzędowego magazynka pudełkowego o pojemności 8 naboi umieszczonego w chwycie.
Lufa gwintowana, posiadała cztery bruzdy prawoskrętne.
Pistolet miał stałe przyrządy celownicze.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Frederick Myatt (przeł. (z ang.) Leszek Erenfeicht), 1993, Ilustrowana encyklopedia. Pistolety i rewolwery. Historia broni krótkiej od szesnastego wieku do czasów współczesnych., Warszawa, Espadon, ISBN 83-85489-06-1.
- Witold Głębowicz, 7,65 mm Sauer wz. 1938, "Nowa Technika Wojskowa" nr 8/96, s.19-20