Karabin maszynowy MG 81

Flugzeugmaschinengewehr MG 81

MG 81 (u góry) MG 81Z (w skrzyni)
Państwo	III Rzesza
Producent	Mauser Werke AG, Oberndorf[1]
Rodzaj	lotniczy karabin maszynowy
Historia
Prototypy	1938
Wyprodukowano	>46 000 egz.
Dane techniczne
Kaliber	7,92 mm
Nabój	7,92 × 57 mm Mauser[1]
Taśma nabojowa	taśma rozsypna Gurt 34
Wymiary
Długość	915 mm[1]
Długość lufy	475 mm[1]
Masa
broni	8,0 kg (wersja naziemna) 12,9 kg (MG 81Z)
karabinu właściwego	6,5 kg
Inne
Prędkość pocz. pocisku	706 m/s (amunicja standardowa sS) 760 – 790 m/s (amunicja o wzmocnionym ładunku prochowym V-Patrone)
Szybkostrzelność teoretyczna	1600 strz./min[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

MG 81 – lotniczy karabin maszynowy (Flugzeugmaschinengewehr MG 81) kalibru 7,92 mm opracowany przez zakłady Mauser Werke AG w 1938 na bazie karabinu maszynowego MG 34. Używany był przez Luftwaffe podczas II wojny światowej jako uzbrojenie obronne w ruchomych i stałych stanowiskach strzeleckich większości bombowców i samolotów obserwacyjnych^[2] zamiast wycofanych w 1940 MG 15 i MG 17^[3].

Broń ta charakteryzowała się większą od poprzedników szybkostrzelnością i możliwością zasilania z taśm amunicyjnych z obu stron. Na jego bazie powstał sprzężony karabin MG 81Z (niem. Zwilling – „bliźniak”) składający się z dwóch MG 81 wyzwalanych jednym spustem. Jako uzbrojenie stałe MG 81 mógł być przeładowywany elektropneumatycznie. Była to broń działająca na zasadzie krótkiego odrzutu lufy, chłodzona powietrzem, z zamkiem ryglowanym przez obrót^[1].

Stopniowo zastępowany przez skuteczniejsze uzbrojenie o większym kalibrze trafił na uzbrojenie wojsk naziemnych, gdzie w wersji MG 81Z używany był jako karabin przeciwlotniczy. Ogólnie wyprodukowano ponad 46 000 sztuk^[4] tego karabinu z czego 33 164 w wersji MG 81Z.

Do zasilania MG 81 używano standardowych taśm z amunicją 7,92 mm takich samych jak w MG 34 i MG 42. Duża szybkostrzelność będąca zaletą karabinu jako uzbrojenia lotniczego była dość problematyczna w zastosowaniach naziemnych.

• Walter Schultz: 1000 ręcznej broni palnej. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk, 2011, s. 238. ISBN 978-83-7708-745-9.