[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Piotr Paziński (dziennikarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zobacz też: inne osoby nazywające się Piotr Paziński.
Piotr Paziński
Ilustracja
Piotr Paziński (2023)
Data urodzenia

9 lipca 1973

Zawód, zajęcie

dziennikarz, pisarz, eseista, krytyk literacki, tłumacz

Tytuł naukowy

doktor nauk humanistycznych (IBL Polska Akademia Nauk, 2005)

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski (1999)

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Piotr Paziński (ur. 9 lipca 1973) – polski dziennikarz, pisarz, eseista, krytyk literacki i tłumacz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie. W 1999 ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim. W 2005 w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa na podstawie rozprawy pt. Labirynt i drzewo. Studia nad Ulissesem Jamesa Joyce’a, której promotorem był Michał Głowiński[1].

W latach 1992–1997 był dziennikarzem działu zagranicznego „Gazety Wyborczej”. Od 1997 dziennikarz, a w latach 2000–2019 redaktor naczelny czasopisma „Midrasz”[2].

Laureat Paszportu „Polityki” 2009 w dziedzinie literatury za debiutancką powieść Pensjonat[3][4]; za tę samą powieść został nominowany do Nagrody Literackiej „Nike”[5]. W 2012 Pensjonat otrzymał Europejską Nagrodę Literacką[6].

Za książkę Rzeczywistość poprzecierana był nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2016 w kategorii esej[7], za którą też otrzymał Nagrodę Redakcji „Literatury na Świecie”[8]. W 2017 za tłumaczenie książki Przypowieść o skrybie i inne opowiadania Szmuela Josefa Agnona otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego[9]. W 2024 jego esej Przebierańcy w nicości znalazł się w finałowej siódemce Nagrody Literackiej „Nike”[10].

Wchodzi w skład Kapituły Nagrody Newsweeka im. Teresy Torańskiej[11].

Publikacje książkowe

[edytuj | edytuj kod]
  • 2020: Atrapy stworzenia
  • 2015: Rzeczywistość poprzecierana
  • 2013: Ptasie ulice
  • 2009: Pensjonat
  • 2008: Dublin z Ulissesem. Wraz ze słownikiem bohaterów Ulissesa
  • 2005: Labirynt i drzewo. Studia nad Ulissesem Jamesa Joyce’a

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Dr Piotr Paziński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-12-29].
  2. ↑ Piotr Paziński | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2021-12-07] (pol.).
  3. ↑ Piotr Paziński. polityka.pl, 12 stycznia 2010. [dostęp 2011-04-07].
  4. ↑ Katarzyna Sulej. Nieczyste miejsca. „Wysokie Obcasy”, s. 43, 20 lutego 2010. Warszawa: Agora. [dostęp 2015-12-29]. 
  5. ↑ Nagroda Nike 2010. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-20].
  6. ↑ Poland winning author: Piotr Paziński. euprizeliterature.eu. [dostęp 2015-12-29]. (ang.).
  7. ↑ Nagroda Literacka Gdynia 2016 – nominacje. nagrodaliterackagdynia.pl. [dostęp 2016-05-19].
  8. ↑ Nagrody „Literatury na Świecie” za rok 2015 [online], Wyborcza.pl, 21 października 2016 [dostęp 2016-10-23].
  9. ↑ Znamy laureatów Nagrody im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego. instytutksiazki.pl, 10 kwietnia 2017. [dostęp 2017-05-02].
  10. ↑ "Pełna poezji". Znamy siódemkę finalistów Nagrody Literackiej "Nike" [LISTA] [online], Onet Kultura, 6 września 2024 [dostęp 2024-09-06] (pol.).
  11. ↑ Znamy laureatów Nagrody „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej. wiadomosci.onet.pl, 15 grudnia 2019. [dostęp 2021-08-01].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Paziński_(dziennikarz)&oldid=74695391”