Pierre Clostermann

Pierre-Henri Clostermann

33 zwycięstwa
podpułkownik rez. pil. (Francja) Wing Commander (RAF)
Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1921 Kurytyba
Data i miejsce śmierci	22 marca 2006 Montesquieu-des-Albères
Przebieg służby
Lata służby	1942–1945, 1956–1957
Siły zbrojne	Armée de l’air Royal Air Force
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, wojna algierska
Odznaczenia

Pierre-Henri Clostermann (ur. 28 lutego 1921 w Kurytybie, zm. 22 marca 2006 w Montesquieu-des-Albères) – francuski lotnik, as myśliwski okresu II wojny światowej, autor poczytnych wspomnień wojennych.

Urodził się 28 lutego 1921 w Kurytybie w Brazylii jako syn francuskiego dyplomaty^[1]. Uczył się latania od 16 roku życia, w 1938 ukończył cywilny kurs pilotażu w San Diego^[2].

Po wybuchu II wojny światowej w 1939, próbował dostać się do lotnictwa francuskiego, lecz został uznany za zbyt młodego. Po klęsce Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie następnie w 1942 przeszedł szkolenie myśliwskie. Po ukończeniu szkolenia, został przydzielony w stopniu sierżanta pilota do 341 Dywizjonu Myśliwskiego Wolnych Francuzów „Alsace”, stacjonującego w Leicester w Anglii i używającego samolotów Spitfire^[3][2][4].

Pierwsze i drugie zwycięstwo powietrzne odniósł 27 lipca 1943 w czasie lotu dywizjonu nad Francją, zestrzeliwując myśliwiec Focke-Wulf Fw 190, a następnie drugiego Fw 190 w tym samym locie. Kolejne dwa zwycięstwa odniósł w sierpniu i wrześniu^[2]. 28 września 1943 został przeniesiony do brytyjskiego 602 Dywizjonu Myśliwskiego RAF „City of Glasgow”, w którego składzie w dalszym ciągu wykonywał loty nad Francję, uzyskując kilka zestrzeleń^[5]. W czerwcu 1944 zestrzelił trzy samoloty niemieckie, a 2 lipca zestrzelił trzy samoloty Fw 190 podczas jednej walki powietrznej. 7 lipca 1944 został odznaczony brytyjskim Distinguished Flying Cross i odsunięty od latania, otrzymując przydział do pracy sztabowej^[2].

Na swoją prośbę powrócił jednak na front, otrzymując w grudniu 1944 przydział do brytyjskiego 274 Dywizjonu Myśliwskiego (wchodzącego w skład 122 Skrzydła Myśliwskiego), bazującego w Holandii, latającego na nowych myśliwcach Hawker Tempest Mk V^[2]. Pomimo braku doświadczenia z tym typem samolotu, został od razu mianowany dowódcą eskadry (flight) A. 5 marca 1945 zestrzelił jeden myśliwiec Bf 109, a 14 marca jeden Bf 109 na pewno i jeden prawdopodobnie. Raniony przez obronę przeciwlotniczą 24 marca lądował przymusowo w uszkodzonym samolocie^[2]. W połowie marca został przeniesiony do 56 Dywizjonu RAF, w składzie tego samego Skrzydła, a od 8 kwietnia 1945 został dowódcą 3 Dywizjonu Myśliwskiego RAF, też w składzie 122 Skrzydła (latając w 3 Dywizjonie na samolotach z oznaczeniem JF-E). W tym czasie odniósł też kilka dalszych zwycięstw powietrznych – 20 kwietnia zestrzelił dwa myśliwce Fw 190, ale sam też musiał przymusowo lądować na skutek uszkodzeń. Od 27 kwietnia 1945 przejściowo dowodził całym 122 Skrzydłem Myśliwskim^[6][2].

27 sierpnia 1945 wystąpił ze służby wojskowej. Wojnę ukończył w stopniu podpułkownika RAF i podporucznika rezerwy Wolnych Francuskich Sił Powietrznych. Odniósł ogółem 33 zwycięstwa powietrzne^[1][3] i 5 prawdopodobnie^[1].

Po wojnie pracował w przemyśle lotniczym, zakładając przedsiębiorstwo Reims Aviation. Był wiceprezesem zakładów lotniczych Cessna, działał także w Air France i Renault^[2]. Napisał kilka wspomnieniowych książek, z których największą sławę zyskał Wielki cyrk (Le Grand Cirque), sprzedany w ponad 3 mln egzemplarzy^[1]. Służył jeszcze ponownie bojowo przez krótki okres w czasie wojny w Algierii^[1]. Był deputowanym do francuskiego parlamentu w latach 1963–1969^[1]. Zajmował się z upodobaniem wędkarstwem^[7].

Podczas wojny wykonał 432 loty bojowe^[2] (niektóre źródła podają liczbę 393^[6] lub ponad 600^[1]), większość w osłonie wypraw bombowych. W Wielkiej Brytanii zaliczono mu oficjalnie 23 pewne zwycięstwa powietrzne oraz 5 prawdopodobnych, liczby te także on sam podawał (11 zwycięstw na Spitfire i 12 na Tempest). Zniszczył także liczne samoloty i sprzęt nieprzyjaciela podczas ataków na cele naziemne: 225 ciężarówek, 72 lokomotywy i wagony, 5 czołgów i 2 kutry torpedowe^[1][2]. Po wojnie jednak według reguł panujących we francuskim lotnictwie, przyjmując inne kryteria, zaczęto podawać liczbę 33 zwycięstw pewnych (w tym 19 myśliwców Fw 190 i 7 Bf 109) i 12 prawdopodobnych. Z drugiej zaś strony, nowsze analizy potwierdzają 11 zwycięstw i możliwe, że dalsze 7^{[potrzebny przypis]}.

Lista pełna^[8][9]:

• Krzyż Wielki Orderu Legii Honorowej (Francja)
• Wielki Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja)
• Komandor Orderu Legii Honorowej (Francja)
• Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja)
• Order Wyzwolenia (Francja)
• Medal Wojskowy (Francja)
• Krzyż Wojenny z 1. zło., 2 sre. i 25. brą. palmami (Francja)
• Krzyż Waleczności Wojskowej z 1. zło. gwiazdką i 1. zło. palmą (Francja)
• Medal Rannych na Wojnie (Francja)
• Medal Ruchu Oporu z rozetką (Francja)
• Medal Pamiątkowy Ochotników Wolnej Francji (Francja)
• Medal Lotniczy (Francja)
• Medal za Utrzymywanie Porządku w Afryce Północnej (Francja)
• Order Wybitnej Służby (Wielka Brytania)
• Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej dwukrotnie (Wielka Brytania)
• Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania)
• Gwiazda Francji i Niemiec (Wielka Brytania)
• Krzyż Wybitnej Służby
• Srebrna Gwiazda (Stany Zjednoczone)
• Medal Lotniczy (Stany Zjednoczone)
• Wielki Oficer Orderu Sławy (Tunezja)
• Komandor Orderu Alawitów (Maroko)
• Kawaler Orderu Leopolda z palmą (Belgia)
• Krzyż Wojenny z palmą (Belgia)
• Krzyż Kawalerski Orderu Danebroga (Dania)
• Krzyż Oficerski Orderu Krzyża Południa (Brazylia)
• Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Lotniczej (Brazylia)
• Krzyż Komandorski Orderu Grobu Świętego (Stolica Apostolska)
• Krzyż Kawalerski Orderu Grobu Świętego (Stolica Apostolska)
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Chrystusa (Portugalia)
• Krzyż Komandorski Zasługi Wojskowej (Portugalia)
• Krzyż Oficerski Zasługi Wojskowej (Portugalia)

• pierre.clostermann.org (strona oficjalna)