Pierre Cardin

Pierre Cardin

Pierre Cardin (2010)
Imię i nazwisko urodzenia	Pietro Costante Cardin
Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1922 San Biagio di Callalta
Data i miejsce śmierci	29 grudnia 2020 Neuilly-sur-Seine
Zawód, zajęcie	projektant mody
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Pierre Cardin, pierw. Pietro Costante Cardin (ur. 2 lipca 1922 w San Biagio di Callalta, zm. 29 grudnia 2020 w Neuilly-sur-Seine^[1]) – francuski projektant mody pochodzenia włoskiego. Był uznawany za najstarszego żyjącego projektanta mody, a zarazem najdłużej pracującego w zawodzie. Obok Paco Rabanne i André Courrègesa jest uznawany za wynalazcę futurystycznej mody w latach 60. XX wieku^[2].

Urodził się w San Biagio di Callalta^[3] w prowincji Treviso, w północnych Włoszech, gdzie jego rodzice, Maria Montagner i Alessandro Cardin, pracowali w winnicach regionu Wenecja Euganejska^[4].

Jego rodzice stracili fortunę podczas I wojny światowej^[5]. W 1924, kiedy miał dwa lata, jego rodzice przeprowadzili się z 11 dziećmi z Włoch do Saint-Étienne we Francji^[1][6]. Ojciec chciał, żeby studiował architekturę, ale od dzieciństwa interesował się krawiectwem.

Cardin kształcił się w środkowej Francji. Swoją karierę rozpoczął wcześnie, w wieku 14 lat odbył praktykę u sukiennika, ucząc się podstaw projektowania i konstruowania mody. W 1939, mając 17 lat opuścił rodzinny dom i wyjechał do pracy u krawca w Vichy, gdzie zaczął szyć garnitury dla kobiet^[1]. W 1945 wyjechał do Paryża, gdzie studiował architekturę i współpracował z domem mody Jeanne Paquin po II wojnie światowej^[1].

Pracował z Elsą Schiaparelli, zanim w 1947 został szefem atelier Christiana Diora^[6]. W 1950 założył własny dom mody^[1]. Jego klienci, w tym Eva Perón i Rita Hayworth, zażądali ekstrawaganckich kostiumów - takich jak 30 kostiumów maskaradowych, które stworzył na 3 września 1951 na słynny bal maskowy w Palazzo Labia w Wenecji. W 1953 zaprezentował swoją pierwszą kolekcję dla kobiet^[1]. W następnym roku otworzył swój pierwszy butik Eve i wprowadził „sukienkę bąbelkową”, czyli sukienkę w kształcie bąbelków z krótką spódnicą, wykonaną przez cięcie ukośne na usztywnionej podstawie. Był pierwszym haute couture, który zwrócił się do Japonii jako rynek mody, kiedy podróżował tam w 1957.

Był znany z awangardowego stylu, preferował geometryczne kształty i motywy. Był również przedsiębiorcą, co doprowadziło go do wielkiego majątku^[6]. Był właścicielem kilku restauracji (m.in. w Nowym Jorku, Pekinie, Londynie) oraz zamku w Lacoste w departamencie Vaucluse (należącego niegdyś do markiza de Sade’a), w którym regularnie organizował festiwale teatralne. Jego imię i nazwisko stało się marką dla setek produktów^[1].

Był jednym z najdłużej pracujących w zawodzie projektantów mody^[7]. W 2008 jego kolekcja została pokazana na Riwierze Francuskiej.

W 1991 został wybrany na ambasadora dobrej woli UNESCO^[8], a w 2009 został Ambasadorem Dobrej Woli Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa^[9].

Film dokumentalny P. Davida Ebersole i Todda Hughesa Dom Pierre’a Cardina (House of Cardin, 2019) otrzymał nagrodę CinéFashion Film Award jako najlepszy film fabularny o modzie^[10], a Cardin został uhonorowany nagrodą za całokształt twórczości^[11].

Cardin sam zidentyfikował się jako osoba głównie homoseksualna^[12], ale w latach 1960-1965 był w związku z francuską aktorką Jeanne Moreau^[13][14]. Jego wieloletnim partnerem biznesowym i życiowym był inny francuski projektant mody André Oliver, który zmarł w 1993^[15][4].

• Pierre Cardin – Fashion Designer. Profile with biography, brands, photos and more on FMD
• Pierre Cardin w bazie IMDb (ang.)
• Pierre Cardin w bazie Filmweb
• Pierre Cardin w bazie Notable Names Database (ang.)
• Pierre Cardin w bazie Discogs.com (ang.)