Papirus 44

Papirus 44

Data powstania	VI/VII wiek
Rodzaj	Kodeks papirusowy
Numer	${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{44}}$
Zawartość	Mateusz 17-18; 25; Jan 9; 10-12 †
Język	grecki
Typ tekstu	tekst aleksandryjski
Kategoria	II
Miejsce przechowywania	Nowy Jork

Papirus 44 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem ${\displaystyle {\mathfrak {P}}^{44}}$ – grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na VI albo VII wiek. Zawiera fragmenty Ewangelii Mateusza oraz Ewangelii Jana.

Zachowały się jedynie fragmenty kodeksu z tekstem Ewangelii Mateusza 17,1-3.6-7; 18,15-17.19; 25,8-10; Ewangelii Jana 9,3-4; 10,8-14; 12,16-18^[1].

Tekst grecki rękopisu reprezentuje tekst aleksandryjski, Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii II^[1].

Tekst rękopisu opublikowany został w 1926 roku^[2], następnie przez Schofielda. Ernst von Dobschütz umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 44^[3].

Rękopis datowany jest przez INTF na wiek VI albo VII^[1].

Obecnie przechowywany jest w Metropolitan Museum of Art (Inv. 14. 1. 527) w Nowym Jorku^[1].

• Lista kodeksów papirusowych Nowego Testamentu
• Papirus 128

• W. E. Crum, H. G. Evelyn-White, The Monastery of Epiphanius at Thebes, Metropolitan Museum of Art, Egyptian Expedition Publications IV, (New York, 1926), ss. 120-121. (transcription and collation).
• Ellwood M. Schofield, The Papyrus Fragments of the Greek New Testament, Southern Baptist Theological Seminary, Louisville, 1936, ss. 296-301.