Pontiac Sunfire

Pontiac Sunfire

Pontiac Sunfire przed liftingiem
Producent	Pontiac
Zaprezentowany	styczeń 1994
Okres produkcji	1994 – 2005
Miejsce produkcji	Lordstown Lansing Ramos Arizpe
Poprzednik	Pontiac Sunbird Pontiac LeMans
Następca	Pontiac G5
Dane techniczne
Segment	C
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan 2-drzwiowe coupé 2-drzwiowy kabriolet
Silniki	Benzynowe: 2,2l 2200 R4 2,2l Ecotec L61 R4 2,3l Twin Cam R4 2,4l LD9 R4
Skrzynia biegów	5-biegowa manualna 3-biegowa automatyczna 4-biegowa automatyczna
Długość	1995–1998: 4623 mm (sedan) 4620 mm (coupe i cabrio) 1998–2002: 4615 mm (sedan) 4618 (coupe) 2002–2005: 4653 mm (sedan) 4618 mm (coupe)
Szerokość	1995–1998: 1709 mm (sedan) 1712 mm (coupe i cabrio) 1998-2005: 1725 mm (sedan) 1737 mm (coupe)
Wysokość	1995–1998: 1392 mm (sedan) 1351 mm (coupe) 1318 mm (cabrio) 1998-2005: 1389 mm (sedan) 1346 mm (coupe) 1364 mm (cabrio)
Rozstaw osi	2644 mm
Zbiornik paliwa	54,1l
Liczba miejsc	4-5
Dane dodatkowe
Modele bliźniacze	Chevrolet Cavalier
Konkurencja	Honda Civic Nissan Sentra Toyota Corolla
Multimedia w Wikimedia Commons

Pontiac Sunfire – samochód osobowy klasy kompaktowej produkowany pod amerykańską marką Pontiac w latach 1994 – 2005.

Sunfire zadebiutował w 1994 roku jako następca modelu Sunbird. Samochód zbudowano na nowej platformie koncernu General Motors J-body, na której oparto także bliźniaczą konstrukcję Chevroleta - model Cavalier. Kompaktowy model Pontiaca przyjął charakterystyczne proporcje z podłużną maską, krótkim tyłem i nisko osadzonym nadwoziem. Wprowadzono rozbudowane zmiany konstrukcyjne w celu poprawy poziomu bezpieczeństwa, a także poprawiono jakość materiałów wykończeniowych w stosunku do poprzednika^[1].

Poza 4-drzwiowym sedanem, Sunfire można było nabyć także w wersji coupé lub kabriolet. Po modernizacji z 2000 roku zakończono produkcję wersji ze składanym dachem, okrajając tym samym ofertę do sedana i coupe.

W 1998 roku Pontiac Sunfire przeszedł pierwszą modernizację, w ramach której zmieniono wygląd przednich i tylnych zderzaków. Pojawiło się inne ukształtowanie przednich wlotów powietrza, atrapa chłodnicy między reflektorami i zmiany w wyposażeniu^[2].

W 2002 roku Pontiac przeprowadził drugą, znacznie obszerniejszą modernizację Sunfire. Pojawił się zupełnie nowy wygląd pasa przedniego, z charakterystycznymi owalnymi reflektorami z dodatkowymi, kwadratowymi kloszami. Zmieniono też wygląd pasa tylnego, gdzie zmodyfikowano głównie kształt tylnych lamp^[3].

Trwająca 11 lat produkcja Pontiaca Sunfire została ostatecznie zakończona w amerykańskich i meksykańskich zakładach General Motors w czerwcu 2005 roku. Jego miejsce zastąpił model Pursuit, który później zmienił nazwę na G5^[4].

Model dostępny był w dwóch wersjach wyposażenia, standardowej oraz GT. Pakiet GT dostępny był tylko z dwudrzwiowym nadwoziem, nabywca otrzymywał: sportowy przedni zderzak, lampy przeciwmgielne, podwójną końcówkę rury wydechowej, 16-calowe alufelgi oraz mocniejszy silnik LD9. Coupe było dostępne na terenie Stanów Zjednoczonych w latach 2003–2005. Sprzedaż sedanów w Kanadzie i Meksyku trwała aż do końca produkcji modelu.

IIHS wystawiło modelowi Sunfire notę Poor^[5] przy zderzeniach czołowych^[6].

Wyniki testu wersji coupe:

• Bezpieczeństwo kierowcy przy zderzeniu czołowym:
• Bezpieczeństwo pasażera przy zderzeniu czołowym:
• Bezpieczeństwo kierowcy przy zderzeniu bocznym:
• Bezpieczeństwo pasażera przy zderzeniu bocznym:
• Dachowanie:

Wyniki testu wersji sedan:

• Bezpieczeństwo kierowcy przy zderzeniu czołowym:
• Bezpieczeństwo pasażera przy zderzeniu czołowym:
• Bezpieczeństwo kierowcy przy zderzeniu bocznym:
• Bezpieczeństwo pasażera przy zderzeniu bocznym:
• Dachowanie:

• 1995 – 2,3l (138 cu in) Twin Cam R4, 150 hp (116 kW), 203 N·m
• 1995–1997 – 2,2l (134 cu in) 2200 R4, 120 hp (89 kW), 176 N·m
• 1998–2002 – 2,2l (134 cu in) 2200 R4, 115 hp (86 kW), 183 N·m
• 1996–2002 – 2,4l (146 cu in) LD9 R4, 150 hp (112 kW), 210 N·m
• 2002–2005 – 2,2l (134 cu in) Ecotec R4, 140 hp (104 kW), 203 N·m