Sylvio Pirillo

Sylvio Pirillo

Pełne imię i nazwisko	Sylvio Pirillo Cesarino
Data i miejsce urodzenia	26 lipca 1916 Porto Alegre
Data i miejsce śmierci	22 kwietnia 1991 Porto Alegre
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1934–1937 Americano 1938–1939 SC Internacional 1939–1941 Peñarol 1941–1947 CR Flamengo 236 (204) 1947–1952 Botafogo
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1942  Brazylia 5 (6)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1952 Botafogo 1953–1955 Bonsucesso 1956–1958 Fluminense FC 1957 Brazylia 1959 SC Internacional 1959–1960 Corinthians Paulista 1962 Brazylia młodz. 1963–1964 SE Palmeiras 1965 Juventus 1967–1968 São Paulo FC 1969 Ferroviário Kurytyba 1972 EC Bahia 1974 Desportiva Cariacica 1974–1975 Corinthians Paulista 1977 Paysandu SC 1979 Santo André 1980 Rio Claro
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Sylvio Pirillo Cesarino (ur. 26 lipca 1916 w Porto Alegre, zm. 22 kwietnia 1991 w Porto Alegre) – piłkarz i trener brazylijski, występujący podczas kariery na pozycji napastnika.

Karierę piłkarską Sylvio Pirillo rozpoczął w klubie Americano Porto Alegre w 1934 roku. W latach 1937–1938 występował w SC Internacional. W 1939 roku wyjechał do Urugwaju do klubu CA Peñarol. W 1941 powrócił do Brazylii do CR Flamengo, w którym grał do 1947 roku.

Podczas tego okresu Sylvio Pirillo trzykrotnie zdobył mistrzostwo stanu Rio de Janeiro - Campeonato Carioca w 1942, 1943 i 1944 roku. W 1941 roku został królem strzelców ligi stanowej Rio de Janeiro z 39 bramkami. Ostatnim klubem w jego karierze było Botafogo FR, gdzie zakończył karierę w 1952 roku. Z Botafogo zdobył mistrzostwo stanu Bahia - Rio de Janeiro - Campeonato Carioca w 1948 roku.

W reprezentacji Brazylii Sylvio Pirillo zadebiutował 14 stycznia 1942 w wygranym 6-1 meczu z reprezentacją Chile podczas Copa América 1942. Był to udany debiut, gdyż Pirillo strzelił 3 bramki. Na tym turnieju Brazylia zajęła trzecie miejsce a Prillo wystąpił w pięciu meczach z: Chile (3 bramki), Argentyną, Peru, Urugwajem i Ekwadorem (3 bramki). Mecz z Ekwadorem rozegrany 31 stycznia był ostatnim meczem w reprezentacji, w którym strzelił 3 bramki. Ogółem w pięciu meczach Pirillo strzelił 6 bramek.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Sylvio Pirillo został trener. Pierwszym jego klubem było Botafogo FR. W latach 1953–1955 prowadził Bonsucesso Rio de Janeiro. W 1957 roku krótko prowadził Fluminense FC. Z klubem z Rio wygrał turniej Rio-São Paulo. W 1957 Sylvio Pirillo został selekcjonerem reprezentacji Brazylii. Roli selekcjonera zadebiutował 11 czerwca w wygranym 2-1 towarzyskim meczu z Portugalią. Ostatni raz reprezentację Brazylii Sylvio Pirillo prowadził 10 lipca 1957 w wygranym 2-0 meczu z Argentyną, którego stawką było Copa Julio Roca 1957. Bilans Pirillo w roli selekcjonera to 4 mecze, 3 zwycięstwa i 1 porażka przy bilansie bramkowym 8-3.

W 1959 roku prowadził SC Internacional, a w latach 1959–1960 Corinthians Paulista. W 1962 roku prowadził młodzieżową reprezentację Brazylii, z którą wygrał młodzieżowy turniej Copa América. W latach 1963–1964 prowadził SE Palmeiras, z którym zdobył mistrzostwo stanu São Paulo - Campeonato Carioca 1963. W kolejnych latach prowadził Juventus São Paulo (1965), São Paulo FC (1967–1968) i Ferroviário Kurytyba(1969). W 1972 roku prowadził EC Bahia, a w 1974 Desportiva Cariacica, z którym zdobył mistrzostwo stanu Espírito Santo - Campeonato Capixaba 1974.

W latach 1974–1975 był trenerem Corinthians Paulista. W ostatnich latach kariery trenerskiej Sylvio Pirillo prowadził Paysandu SC, EC Santo André i Rio Claro FC, w którym zakończył przygodę z piłką w 1980 roku.

• Miniencyklopedia Piłka Nożna nr 1/2004, 11/2004, roz. Historia meczów reprezentacji Brazylii 1914–2004, cz. 3 (1942–1950), cz. 5 (1957–2004), Oficyna wydawnicza ATUT, Wrocław 2004, ISSN 1644-8189, str. 103, 4-5.

• Biografia na sambafoot.com
• Profil