[go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Stanisław Maria Jankowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stanisław Maria Jankowski (ur. 9 grudnia 1945 w Krakowie, zm. 10 lutego 2022 tamże[1]) – polski publicysta, dziennikarz i pisarz, jeden ze współzałożycieli Niezależnego Komitetu Historycznego Badania Zbrodni Katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracował jako dziennikarz m.in. w „itd”. „Dzienniku Polskim”. „Gazecie Krakowskiej” i „Życiu Literackim”. Autor powieści historycznych związanych tematycznie m.in. z okresem II wojny światowej i publikacji na temat zbrodni katyńskiej[2]. W październiku 1989 roku współzałożyciel Komitetu Historycznego Badania Zbrodni Katyńskiej[3]. Za książkę Dziewczęta w maciejówkach (Wydawnictwo Trio, Warszawa 2012) został uhonorowany w Śródmiejskim Ośrodku Kultury w Krakowie w listopadzie 2012 Nagrodą Krakowska Książka Miesiąca.

W 2017 został laureatem nagrody honorowej „Świadek Historii” przyznanej przez Instytut Pamięci Narodowej[4].

Pochowany na cmentarzu Rakowickim[5].

W 2023 roku został uhonorowany post mortem nagrodą "Kustosz Pamięci Narodowej" przyznawaną przez Instytut Pamięci Narodowej[6]

Publikacje książkowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Żołnierze „Zielonego” (1977)
  • Dom dla jedynaka (1979)
  • „Chlebowy”
  • „Czarny” nadaje o trzeciej (1979)
  • Znak Jastrzębca (1979)
  • Szable i rapiery (1980)
  • Steny z ulicy Mogilskiej (1980)
  • Steny biją celnie (1984)
  • Głową muru (1986)
  • Królewski kurier (1986)
  • Jak krakowscy żacy wygrali swoją wojnę ze Szwedami (1986)
  • Powrót do Katynia (1990, współautor: Edward Miszczak)
  • Strzały pod więzieniem: najsłynniejsze akcje Armii Krajowej (1992)
  • Kwadrans na Zamarstynowie (1995)
  • Generał Leopold Okulicki „Niedźwiadek”: fakty – dokumenty – ślady – legenda (1996)
  • Czterdziestu co godzinę (2002)
  • Dzień rozpoczął się szczególnie... (2003)
  • Kolacja z konfidentem. Piwnica pod Barnami w dokumentach Służby Bezpieczeństwa ( 2006, współautor Jolanta Drużyńska)
  • Ostatni lot Halifaxa ( 2007, współautor Jerzy Piekarczyk)
  • Wyklęte życiorysy ( 2009 , współautor Jolanta Drużyńska)
  • Karski: raporty tajnego emisariusza (2009)
  • Ucieczki specjalnego znaczenia ( 2011, współautor Jolanta Drużyńska)
  • Dziewczęta w maciejówkach (2012)
  • Klucze do wolności ( 2013)
  • Dawaj Czasy! Czyli wyzwolenie po sowiecku (2016)
  • Szafa emisariusza Jana Karskiego ( 2019)

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

24 marca 2011 roku Prezydent RP Bronisław Komorowski odznaczył Stanisława Marię Jankowskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w upowszechnianiu prawdy katyńskiej[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zmarł Stanisław Maria Jankowski - wybitny historyk i dziennikarz. radiokrakow.pl, 2022-02-10. [dostęp 2022-02-11].
  2. Np. Historia pewnego kłamstwa, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 19), str. 79–113
  3. Komunikat o powstaniu Komitetu Historycznego Badania Zbrodni Katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 1), Warszawa 1990, str. 4
  4. W Krakowie wręczono nagrody honorowe „Świadek Historii”. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-10-26].
  5. Zmarł Stanisław M. Jankowski. Muzeum Armii Krajowej. [dostęp 2023-01-18].
  6. Instytut Pamięci Narodowej, Wdzięczność i zobowiązanie. Wręczenie nagród „Kustosz Pamięci Narodowej” [online], Instytut Pamięci Narodowej [dostęp 2023-04-16] (pol.).
  7. Rej. 153/201: Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 marca 2011 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 635)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]