NGC 4151
 Zdjęcie: Adam Block/Mount Lemmon SkyCenter/University of Arizona | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
17 marca 1787 |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | |
| Typ |
spiralna z poprzeczką (SBab) |
| Rektascensja |
12h 10m 32,3s |
| Deklinacja |
+39° 24′ 24″ |
| Odległość | |
| Przesunięcie ku czerwieni |
0,003262[1] |
| Jasność obserwowana |
10,3m |
| Rozmiary kątowe |
6,3' × 4,5' |
| Alternatywne oznaczenia | |
| UGC 7166, MCG 7-25-44, ZWG 215.45, KUG 1208+396A, KCPG 324B, PGC 38739 | |
NGC 4151 (również PGC 38739, UGC 7166, potocznie zwana Okiem Saurona[2]) – galaktyka spiralna z poprzeczką (SBab), znajdująca się w gwiazdozbiorze Psów Gończych w odległości około 62 milionów lat świetlnych[2]. Została odkryta 17 marca 1787 roku przez Williama Herschela[3]. NGC 4151 należy do klasy galaktyk aktywnych (jest galaktyką Seyferta).
Zawarta w katalogu Dreyera, uwzględniona w próbce galaktyk badanych przez Edwina Hubble’a w pracy z 1926 roku, w której zaobserwował on jako pierwszy ekspansję Wszechświata i wyznaczył tempo tej ekspansji. W 1943 roku znalazła się w próbce kilku galaktyk o wyjątkowo jasnych jądrach i silnych liniach emisyjnych, zebranych i analizowanych przez Carla Seyferta. Jej emisja radiowa została zaobserwowana po raz pierwszy w roku 1964 przez Heeschena i Wadego, a jej emisja w zakresie podczerwieni została zaobserwowana po raz pierwszy przez Pacholczyka i Wiśniewskiego w roku 1967. Emisja rentgenowska tej galaktyki została po raz pierwszy zaobserwowana dzięki satelicie Uhuru w roku 1971[4].
Jądro galaktyki zawiera supermasywną czarną dziurę o masie około 13,3 miliona mas Słońca[5].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ NGC 4151 w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ a b c “Eye of Sauron” provides new way of measuring distances to galaxies. [w:] Astronomy magazine [on-line]. 2014-11-26. [dostęp 2014-12-02]. (ang.).
- ↑ Courtney Seligman: NGC 4151. [w:] Celestial Atlas [on-line]. [dostęp 2014-12-02]. (ang.).
- ↑ H. Gursky et al. Detection of X-Rays from the Seyfert Galaxies NGC 1275 and NGC 4151 by the UHURU Satellite. „The Astrophysical Journal”. 165, s. L43-L48, kwiecień 1971. DOI: 10.1086/180713. (ang.).
- ↑ B.M. Peterson et al: Central Masses and Broad-Line Region Sizes of Active Galactic Nuclei. II. A Homogeneous Analysis of a Large Reverberation-Mapping Database. arXiv. [dostęp 2011-03-12]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- NGC 4151 w serwisie SEDS.org (Revised NGC and IC Catalog) (ang.)
- NGC 4151 w bazie SIMBAD (ang.)
- NGC 4151 w NASA/IPAC Extragalactic Database (ang.)