[go: up one dir, main page]
Przejdź do zawartości

Mieczysław Wiśniowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Wiśniowski
Ilustracja
podporucznik rezerwy lekarz podporucznik rezerwy lekarz
Data i miejsce urodzenia

4 maja 1910
Poraż

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

lata. 30. – 1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

6 Szpital Okręgowy

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
(kampania wrześniowa)

Późniejsza praca

lekarz

Multimedia w Wikimedia Commons

Mieczysław Teofil Józef Wiśniowski (ur. 4 maja 1910 w Porażu, zm. wiosna 1940 w Charkowie) – doktor wszechnauk lekarskich, lekarz, podporucznik lekarz rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 maja 1910 w Porażu jako syn Michała (nauczyciel, zm. przed 1921) i Marii z domu Kruczek[1]. Miał braci Kazimierza i Tadeusza.

W 1929 ukończył Gimnazjum Męskie w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Adam Bieniasz, Stanisław Gerstmann, Norbert Ramer, Lidia Sembratowicz, Eugeniusz Duda, Ryszard Linscheid - dwaj ostatni to także ofiary zbrodni katyńskiej)[2]. Ukończył medycynę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie uzyskując tytuł naukowy doktora wszechnauk lekarskich. Podczas studiów na początku lat 30. działał w Polskiej Korporacji Akademickiej „Obotritia” (w tym jako sekretarz i wiceprezes)[3]. Jako lekarz pracował w sanockim szpitalu[4] oraz we Lwowie.

W 1936 ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Sanitarnych w Warszawie. Został mianowany do stopnia podporucznika w 1938. Otrzymał przydział do 6 Szpitala Okręgowego.

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 w nieznanych okolicznościach wzięty do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku[5]. 24 kwietnia 1940 został wywieziony z obozu (informację przekazał ocalały z Kozielska, Otto Bisanz)[6][7] do Charkowa i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Charkowie oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Pogrzebano go potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[5], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[8]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 420[5].

Jego żoną była Irena.

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Podczas „Jubileuszowego Zjazdu Koleżeńskiego b. Wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej Matury” 21 czerwca 1958 nazwisko Mieczysława Wiśniowskiego zostało wymienione w apelu poległych w obronie Ojczyzny w latach 1939-1945[9] oraz na ustanowionej w budynku gimnazjum tablicy pamiątkowej poświęconej poległym i pomordowanym absolwentom gimnazjum[10].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[11][12][13]. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[14][15][16].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Państwowe Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku. Katalog główny, rok 1921/22 (zespół 7, sygn. 82). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 34.
  2. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2014-03-09].
  3. ↑ Archiwum Korporacji. Mieczysław Wiśniowski. archiwumkorporacyjne.pl. [dostęp 2015-05-13].
  4. ↑ Edward Zając: Szpital Powszechny w Sanoku. zozsanok.pl. s. 62. [dostęp 2014-05-15].
  5. ↑ a b c Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 598.
  6. ↑ Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 10-11.
  7. ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 358. ISBN 83-7001-294-9.
  8. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  9. ↑ Józef Stachowicz: Diariusz zjazdu. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 69.
  10. ↑ Zjazd w fotografii. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 231.
  11. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 231 [dostęp 2024-10-16] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
  12. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  13. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
  14. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
  15. ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
  16. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Wiśniowski&oldid=74975842”