Marina Hulia

Marina Hulia

Марина Гуля

Marina Hulia (2022)
Data i miejsce urodzenia	1965 Czerkasy, ZSRS
Zawód, zajęcie	nauczycielka, pedagożka
Narodowość	polsko-białorusko-rosyjska
Alma Mater	Państwowy Uniwersytet w Czerkasach Uniwersytet Warszawski
Małżeństwo	Wiktor Węgłowski
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Marina Hulia (ur. jako Марина Гуля^[1] w 1965 w Czerkasach^[2]) – polska nauczycielka i pedagożka pochodzenia białorusko-rosyjskiego.

Urodziła się w rodzinie Białorusinki i Rosjanina. Wychowywała się w Czerkasach^[3]. Ukończyła studia z filologii rosyjskiej na Państwowym Uniwersytecie w Czerkasach oraz w Instytucie Profilaktyki Społecznej Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego^[4]. Pracowała tam jako nauczycielka i wicedyrektorka szkoły. Ok. 1992^[5]–1993^[3] wyjechała do Polski, początkowo do Bydgoszczy^[6]. Została zatrudniona jako nauczycielka języka rosyjskiego w XXV Liceum Ogólnokształcącym w Warszawie. Organizowała między innymi wyjazdy uczniów do Czerkas. Z inspiracji Moniki Płatek pracowała z rodzinami czeczeńskimi w Warszawie, koordynowała wolontariat więzienny w 14 jednostkach penitencjarnych okręgu warszawskiego^[3]. Prowadzi od 2016 szkołę demokratyczną dla czeczeńskich uchodźców koczujących na dworcu w Brześciu. Była doradczynią ds. nauczania dzieci cudzoziemskich przy Ministerstwie Edukacji Narodowej^[4][7] oraz koordynatorką międzykulturową w Społecznej Akademii Nauk w Łodzi^[8].

Zamężna z Wiktorem Węgłowskim^[9] – Polakiem urodzonym w Workucie, potomkiem zesłańca. Ma co najmniej jedno dziecko (córkę)^[3].

Nie ma komputera i nie korzysta ze smartfona^[3]. Prowadzi profil społecznościowy na Facebooku poświęcony niesieniu wsparcia uchodźcom wojennym z Czeczenii oraz Ukrainy „Dzieci z Dworca Brześć”^[10].

• Nagroda im. Ireny Sendlerowej „Za naprawianie świata” (2013)^[11][7][12]
• Nagroda Specjalna Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za Nieocenione Zasługi dla Kultury Polskiej (2006)^[6]
• Nagroda im. Sergio Vieira de Mello za Zasługi dla Pokojowego Współistnienia i Współdziałania Społeczeństw, Religii i Kultur (2007)^[6]
• Nagroda Fundacji im. Janiny Paradowskiej i Jerzego Zimowskiego (2016)^[5]
• Odznaka Honorowa za Zasługi dla Ochrony Praw Dziecka (2017)^[13]
• Nagroda im. księdza Józefa Tischnera (2020)^[4]
• Nominacja do nagrody Warszawianka Roku (2021)^[14]
• Nominacja do Międzynarodowej Nagrody dla Kobiet Niezwykłej Odwagi (2022)^[15]
• Nominacja do nagrody im. Jana Rodowicza „Anody” (2021^[16], 2023^[8])
• Order Uśmiechu (2024)^[17]

• Marina Hulia: Aschab i kawałek pizzy. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Łośgraf, 2011, s. 94. ISBN 978-83-62726-22-6.
• Marina Hulia, Zbigniew Wojnarowski: Recydywista. Warszawa: Centrum Kształcenia Liderów i Wychowawców im. Pedro Arrupe, 2018, s. 255. ISBN 978-83-925537-5-5.
• Marina Hulia, Monika Głuska-Durenkamp: Dzieci z Dworca Brześć. Warszawa: Kosmos Kosmos, 2019, s. 256. ISBN 978-83-952349-3-4.