Magnar Solberg

Magnar Solberg

Od lewej: Aleksandr Tichonow, Magnar Solberg i Władimir Gundarcew
Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1937 Soknedal
Klub	Heimevernsdistrikt 12
Wzrost	180 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia Igrzyska olimpijskie złoto Grenoble 1968 biathlon (b. indywidualny) złoto Sapporo 1972 biathlon (b. indywidualny) srebro Grenoble 1968 biathlon (sztafeta) Mistrzostwa świata srebro Zakopane 1969 sztafeta srebro Östersund 1970 sztafeta srebro Hämeenlinna 1971 sztafeta brąz Zakopane 1969 b.indywidualny brąz Hämeenlinna 1971 b.indywidualny
Multimedia w Wikimedia Commons

Magnar Solberg (ur. 4 lutego 1937 w Soknedal) – norweski biathlonista, trzykrotny medalista olimpijski i pięciokrotny medalista mistrzostw świata.

Pierwszy sukces w karierze osiągnął w 1968 roku, kiedy zdobył dwa medale na igrzyskach olimpijskich w Grenoble. Najpierw zwyciężył w biegu indywidualnym, wyprzedzając dwóch reprezentantów ZSRR: Aleksandra Tichonowa i Władimira Gundarcewa. Ponadto razem z Olą Wærhaugiem, Olavem Jordetem i Jonem Istadem zdobył srebrny medal w sztafecie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Zakopanem bieg indywidualny ukończył na trzeciej pozycji, plasując się za Aleksandrem Tichonowem i Rinatem Safinem. W sztafecie Norwegowie w składzie: Jon Istad, Ragnar Tveiten, Magnar Solberg i Esten Gjelten ponownie zajęli drugie miejsce.

Podczas mistrzostw świata w Östersund w 1970 roku nie wystąpił indywidualnie. Był za to członkiem sztafety, która wywalczyła tam srebrny medal. Oprócz niego w skład sztafety weszli Tor Svendsberget, Ragnar Tveiten i Esten Gjelten. Kolejne dwa medale wywalczył na mistrzostwach świata w Hämeenlinna w 1971 roku. W biegu indywidualnym ponownie był trzeci, tym razem ulegając Dieterowi Speerowi z NRD i Aleksandrowi Tichonowowi. Dzień później Norwegowie w składzie: Svendsberget, Tveiten, Solberg i Ivar Nordkild zdobyli srebrny medal.

Ostatni sukces osiągnął w 1972 roku, zdobywając złoty medal w biegu indywidualnym podczas igrzysk olimpijskich w Sapporo. W zawodach tych wyprzedził Hansjörga Knauthe z NRD i Larsa-Görana Arwidsona ze Szwecji. Został tym samym pierwszym w historii (i do 2018 r. jedynym) biathlonistą, który obronił tytuł mistrza olimpijskiego w tej konkurencji. Jednocześnie był pierwszym Norwegiem, który zwyciężył na igrzyskach w biegu indywidualnym. W sztafecie Norwegowie nie zdobyli medalu, kończąc rywalizację na czwartej pozycji. Był to jedyny start Solberga na międzynarodowej imprezie tej rangi, w którym nie wywalczył żadnego medalu.

W 1968 roku zdobył nagrodę Morgenbladets Gullmedalje, był członkiem Trondhjems Skytterlag. W 1972 roku był też chorążym reprezentacji Norwegii na ZIO 1972^[1].

Po zakończeniu kariery pracował między innymi jako policjant.

• Magnar Solberg. skisport365.com. [dostęp 2019-11-23]. (ang.).
• Magnar Solberg Biography and Olympic Results. Olympics at Sports-Reference.com. [dostęp 2010-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-23)]. (ang.).