Ludwik Martel

Ludwik Martel

Zośka

2 zwycięstwa
Ludwik Martel (drugi w dolnym rzędzie z lewej)
kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia	5 marca 1919 Piotrków Trybunalski
Data i miejsce śmierci	25 kwietnia 2010 Londyn
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego RAF
Jednostki	3 pułk lotniczy 54 dywizjon RAF 603 dywizjon RAF 317 dywizjon Polski Zespół Myśliwski
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Ludwik Alfred Martel (ur. 5 marca 1919 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 25 kwietnia 2010 w Londynie) – kapitan pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Był synem Ludwika i Heleny Czeczot, miał dwie młodsze siostry, Marię i Halinę. Szkołę powszechną skończył w Sieradzu, uczył się w gimnazjum w Zduńskiej Woli, w Łódzkiej Państwowej Szkole Techniczno-Przemysłowej - szkołę średnią skończył latem 1937 roku uzyskując specjalność: technik włókienniczy. Od 1 stycznia do 15 września 1938 uczył się w Szkole Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Radomiu. W lipcu 1939 r. został przydzielony do 3 pułku lotniczego. We wrześniu 1939 ewakuował się przez Rumunię, Jugosławię i Włochy do Francji. 9 października 1939 r. dotarł do Paryża i rozpoczął starania o skierowanie do Wielkiej Brytanii^[1]

29 marca 1940 dotarł do Wielkiej Brytanii, gdzie odbył przeszkolenie w Centrum Lotnictwa Polskiego w Eastchurch, a od końca maja 1940 r. w Blackpool. Otrzymał numer służbowy 76812^[2]. 29 lipca został przydzielony do 54 dywizjonu RAF, a od 28 września w 603. dywizjonie oraz od 19 marca 1941 r. w 317. dywizjonie wileńskim^[3], a od 1943 w Polskim Zespole Myśliwskim.

22 lipca 1943 r. powrócił do latania w dywizjonie 317. Od 20 sierpnia do 4 listopada 1943 r. był w Newton, gdzie w 16 Szkoły Lotniczej pracował jako instruktor^[4]. Do września 1944 został przeszkolony i zaprzysiężony na rotę AK jako jeden z 217 kandydatów na cichociemnych^[5]. We wrześniu 1944 r. przeszedł do pracy w Dowództwie Polskich Sił Powietrznych, w 1946 był oficerem operacyjnym w Dowództwie Brytyjskich Okupacyjnych Sił Powietrznych. W 1947 przeszedł do rezerwy.

Po wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii. Działał w polonijnych organizacjach społecznych, w Stowarzyszeniu Lotników Polskich pełnił funkcję wiceprezesa. W 1952 roku podjął wspólpracę z CIA, wraz z mjr pil. Józefem Jeką oraz mjr pil. Stefanem Janusem mieli zostać zrzuceni na teren PRL oraz porwać najnowszy wówczas radziecki odrzutowiec MiG-15. Operacji zaniechano, gdy 5 marca 1953 taką maszyną uciekł ze Słupska na wyspę Bornholm polski pilot Franciszek Jarecki^[6].

Na liście Bajana zajmuje 130. pozycję z 2 pewnymi zestrzeleniami, 1 prawdopodobnym i 2 uszkodzonymi samolotami

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 8597^[7]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1990)^[8]
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie) - 1 kwietnia 1941, 20 grudnia 1943,
• Medal Lotniczy (trzykrotnie)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1942)^[9]
• Odznaka za Rany i Kontuzje

Samolot Spitfire Mk.Vb, (G-MKVB), BM597 o oznaczeniu JH*C na którym latał porucznik Ludwik Martel w 317 dywizjonie, został zachowany do dnia dzisiejszego. Maszyna jest w pełni sprawna i lata. Jest własnością Historic Aircraft Collection Ltd w Duxford.

• Nekrolog w wyborcza.pl
• Cyrk Skalskiego | Ludwik Martel
• Lotnictwo - Ludwik Martel. s. 1. [dostęp 2012-06-20]. (pol.).