Leonard Tarnawski

Leonard Tarnawski

Data i miejsce urodzenia	21 grudnia 1845 Piskorowice
Data i miejsce śmierci	6 września 1930 Przemyśl
Zawód, zajęcie	adwokat
Tytuł naukowy	doktor
Alma Mater	Uniwersytet Lwowski
Partia	Stronnictwo Narodowo-Demokratyczne, Związek Ludowo-Narodowy, Stronnictwo Narodowe
Małżeństwo	Wincenta Tarnawska
Dzieci	Władysław Tarnawski
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Leonard Tarnawski (ur. 21 grudnia 1845 w Piskorowicach, zm. 6 września 1930 w Przemyślu) – polski adwokat, działacz społeczny, polityk, współtwórca konstytucji marcowej, ziemianin. Podporucznik weteran powstania styczniowego^[1][2][3].

Syn Andrzeja Tarnawskiego i Teresy z Kostrzewskich. Jego bratem był znany lekarz Apolinary^{[potrzebny przypis]}. W 1877 ożenił się z Wincentą z ddomu Waygart, córką przemyskiego adwokata i burmistrza miasta Walerego. Byli rodzicami m.in. znanego filologa Władysława.

Po ukończeniu szkoły powszechnej rozpoczął naukę w przemyskim gimnazjum. Na wieść o wybuchu powstania styczniowego przerwał naukę i przedostał się do Królestwa. Został ranny w pierwszej stoczonej bitwie. Powrócił do Przemyśla kontynuując edukację. Po zdaniu matury w 1865 rozpoczął studia na Wydziale Praw Uniwersytetu Lwowskiego. Studia ukończył z tytułem doktora nauk prawniczych.

Pracę adwokata zaczynał w kancelarii adwokackiej swojego przyszłego teścia Walerego Waygarta. W latach 1878–1930 nieprzerwanie prowadził własną kancelarię. Przez wiele lat był rajcą miejskim. W 1902 roku został wybrany posłem miasta Przemyśla do Sejmu Galicyjskiego (w ramach III kurii) (z listy Narodowej Demokracji). W 1908 roku odmówił przyjęcia austriackiego Orderu Żelaznej Korony, manifestując swój patriotyzm. W lutym 1919 roku w wyborach do Sejmu Ustawodawczego zdobył mandat posła. Zasiadał w Komisji Konstytucyjnej i prawniczej współtworząc Konstytucję z 1921 roku.

Był członkiem Ligi Narodowej^[4]. Powołał w Przemyślu Stowarzyszenie Weteranów Powstania 1863 r. Założył Towarzystwo Zaliczkowo-Rolne, które udzielało kredytów rzemieślnikom i drobnym rolnikom. Był jednym z założycieli Stowarzyszenia Rzemieślników „Gwiazda” pełniąc przez pewien czas funkcję jego sekretarza. W 1884 roku stanął na czele nowo powołanego Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Za jego prezesury wybudowano gmach Towarzystwa. Kolejną inicjatywą społeczną Tarnawskiego było położenie na Wzgórzu Zamkowym kamienia pamiątkowego w setną rocznicę uchwalenia Konstytucji 3-go Maja. Mecenas Tarnawski uczestniczył również w założeniu Towarzystwa Dramatycznego „Fredreum”, będąc w latach 1882–89 jego prezesem. Był jednym z twórców Towarzystwa Przyjaciół Nauk, a w latach 1909–23 stał na jego czele jako przewodniczący. W czasie walk o Przemyśl w listopadzie 1918 roku, wszedł w skład komisji miejskiej, której zadaniem było utrzymanie porządku do chwili rozwiązania spornych kwestii narodowościowych. W komisji, oprócz Tarnawskiego, strona polska była reprezentowana przez Włodzimierza Błażowskiego, Hermana Liebermana i Feliksa Przyjemskiego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918) w okresie II Rzeczypospolitej został awansowany do stopnia podporucznika weterana Wojska Polskiego^[5]. W listopadzie 1925 otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Przemyśla.

Właściciel ziemski we wsi Jasienica Sufczyńska.

Został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Głównym w Przemyślu (kwatera 16, rząd 1, nr 16)^[6].

• Krzyżem Niepodległości z Mieczami (1930)^[3][7].
• Krzyż Walecznych^[3]

• Wkrótce po śmierci Leonarda Tarnawskiego, decyzją Rady Miasta, jedna z ulic Przemyśla została nazwana jego imieniem.