Osorkon IV
Władca starożytnego Egiptu | |
Okres |
od 732 p.n.e./ 730 p.n.e. |
---|---|
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Ojciec | |
Matka |
Tadibastet II |
Osorkon IV – faraon, władca starożytnego Egiptu, z XXII dynastii libijskiej[1], z czasów Trzeciego Okresu Przejściowego. Prawdopodobnie panował w latach 732/730–716 p.n.e.[2] Był synem Szeszonka V i królowej Tadibastet II.
Panowanie Osorkona przypadło na przełomowe czasy ponad trzywiekowego rozbicia dzielnicowego, charakteryzującego się jednakże względnym spokojem wewnętrznym i okresu podboju kuszyckiego, prowadzącego do zjednoczenia Obu Krajów, dokonanego jednakże kosztem walk wewnętrznych. Na domiar złego, Osorkon zmuszony był walczyć ze znacznie bardziej od siebie wpływowym i potężniejszym władcą Sais – Tefnachtem. W rzeczywistości władza Osorkona ograniczała się jedynie do Bubastis i jego okolic oraz Tanis. Królestwo to prawdopodobnie podzielone było na dwie części, rozdzielone niewielkim, podległym mu państwem wodzów Ma w Farbaitos.
W czasie panowania Osorkona w Bubastis w innych regionach Delty i Egiptu, władzę równocześnie sprawowali:
- Iuput II – w Leontopolis.
- Tefnacht – w Sais.
- Pianchi – początkowo w Napacie, później w Tebaidzie i – przejściowo – w części Środkowego Egiptu i Delty.
- Jukanes – w Sebennytos.
- Padiiset – w Athribis.
- Szepenupet I i Amenardis I – jako Boskie małżonki Amona w Tebach.
Jak wyglądał podział władzy w Egipcie w Trzecim Okresie Przejściowym
Osobny artykuł:.
Tytulatura
[edytuj | edytuj kod]Królewski Protokół | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
prenomen lub imię tronowe: | |||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
trl.: Aacheper-Re Setepen-Amon | |||||||||||||||||
tłum.: Wspaniałe-są-przejawy-Re Wybrany-przez-Amona | |||||||||||||||||
nomen lub imię rodowe: | |||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||
trl.: Userkeren-MeriAmon | |||||||||||||||||
tłum.: Osorkon-ukochany-przez-Amona |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael Rice , Who's Who in Ancient Egypt, Psychology Press, 2002, s. 240, ISBN 978-0-415-15449-9 [dostęp 2023-06-29] (ang.).
- ↑ K.A. Kitchen , On the Reliability of the Old Testament, Wm. B. Eerdmans Publishing, 9 czerwca 2006, s. 24, ISBN 978-0-8028-0396-2 [dostęp 2023-06-29] (ang.).