Jerzy Klockowski

Jerzy Klockowski

Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1940 Raczkowo
Data i miejsce śmierci	27 lutego 2020 Otwock
Rugby union
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) 1959–1983 Lechia Gdańsk
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)  Polska
Kariera trenerska
Lata Zespół 1981–1982, 1996 Lechia Gdańsk

Jerzy Klockowski

Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1940 Raczkowo
Data śmierci	27 lutego 2020
Informacje klubowe
Klub	Zryw Gdańsk (1956–1957) Bałtyk Gdynia (1958–1964) Wybrzeże Gdańsk (1965–1970)
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski brąz Bydgoszcz 1963 rzut dyskiem brąz Warszawa 1964 rzut dyskiem brąz Poznań 1965 rzut dyskiem brąz Szczecin 1966 rzut dyskiem brąz Chorzów 1967 rzut dyskiem
Odznaczenia

Jerzy Klockowski (ur. 13 stycznia 1940 w Raczkowie, zm. 27 lutego 2020 w Otwocku^[1]) – polski sportowiec, zawodnik i trener rugby union, także lekkoatleta, specjalista rzutu dyskiem oraz piłkarz ręczny.

Był wszechstronnym sportowcem. Jako zawodnik rugby union reprezentował w latach 1959–1983 klub Lechia Gdańsk. Zdobył z nim mistrzostwo Polski w 1970, wicemistrzostwo w 1971, 1972 i 1973 oraz brązowe medale w 1974 i 1977, a także Puchar Polski w 1977. Od 1970 zaliczył 20 spotkań w barwach reprezentacji Polski, zdobywając 51 punktów. Grał w II linii młyna^[1].

Jako lekkoatleta (najpierw Bałtyku Gdynia, a potem Wybrzeża Gdańsk) został w 1959 mistrzem Polski juniorów pchnięciu kulą i rzucie dyskiem^[2], pięciokrotnie zdobywał brązowe medale mistrzostw Polski seniorów w rzucie dyskiem: w 1963, 1964, 1965, 1966 i 1967^[3]. W latach 1962–1967 czterokrotnie wystąpił w meczach lekkoatletycznych reprezentacji Polski, odnosząc jedno zwycięstwo indywidualne^[4]. Był w tym czasie trzecim dyskobolem w Polsce, po Edmundzie Piątkowskim i Zenonie Begierze. Jego rekord życiowy wynosił 59,72 m (ustanowiony 23 maja 1964 w Gdańsku). Był to w tym sezonie 10. rezultat na świecie. Rekord Klockowskiego w pchnięciu kulą wynosił 16,60 m, osiągnięty 30 maja 1964 w Sopocie^[5].

Jako zawodnik Wybrzeża Gdańsk zdobył w 1966 mistrzostwo Polski w piłce ręcznej 7–osobowej^[6].

Pracował jako trener rugby. Poprowadził do mistrzostywa drużynę Lechii Gdańsk w 1996. Został uznany w tym roku najlepszym trenerm roku PZR. Od 1970 do 1987 pracował w Lechii Gdańsk^[1]. W latach 1974–1984 był dyrektorem tego klubu^[1]. Później trenował kadetów rugby Ogniwa Sopot. Był również prezesem i dyrektorem Polonii Warszawa (piłka nożna)^[6].

Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, a także odznakami „Mistrza Sportu” i „Zasłużonego Mistrza Sportu”^[6].

Został pochowany 7 marca 2020 na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku^[1].