James Crawford
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klub |
Whistler Mountain SC | ||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
175 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Debiut w PŚ | |||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ |
25.11 2018, Lake Louise (27. miejsce – super G) | ||||||||||||||||||||||||
| Pierwsze podium w PŚ | |||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
James Alexander Crawford (ur. 3 maja 1997 w Toronto) – kanadyjski narciarz alpejski, brązowy medalista olimpijski, mistrz świata i dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Crawford pojawił się 18 grudnia 2013 roku w Panoramie, gdzie w zawodach FIS Race zajął szesnaste miejsce w supergigancie. W 2015 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Hafjell, gdzie zajął między innymi 30. miejsce w zjeździe oraz 41. miejsce w gigancie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Soczi wywalczył srebrny medal w supergigancie. W zawodach tych rozdzielił na podium Francuza Matthieu Baileta i Marco Odermatta ze Szwajcarii.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 22 stycznia 2016 roku w Kitzbühel, gdzie nie ukończył supergiganta. Pierwsze pucharowe punkty zdobył 25 listopada 2018 roku w Lake Louise, zajmując 27. miejsce w tej samej konkurencji. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanął 6 marca 2022 roku w Kvitfjell, kończąc rywalizację w supergigancie na drugiej pozycji. Uplasował się tam za Aleksandrem Aamodtem Kilde z Norwegii a przed Austriakiem Matthiasem Mayerem.
W 2018 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, gdzie był między innymi dwudziesty w kombinacji. W konkurencji tej zajął także czwarte miejsce podczas rozgrywanych trzy lata później mistrzostw świata w Cortina d’Ampezzo. Przegrał tam walkę o brązowy medal z Loïkiem Meillardem ze Szwajcarii o 0,21 sekundy. Podczas igrzysk olimpijskich w Pekinie w 2022 roku zdobył brązowy medal w superkombinacji. Był to pierwszy w historii medal olimpijski dla Kanady w tej konkurencji. Wyprzedzili go tylko Austriak Johannes Strolz i Aleksander Aamodt Kilde. Na mistrzostwach świata w Courchevel/Méribel w 2023 roku zdobył złoty medal w supergigancie, wyprzedzając Aamodta Kilde i Francuza Alexisa Pinturaulta.
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 20. | 13 lutego | 2018 |  Pjongczang
|
Superkombinacja | 2:06,52 | +4,25 |  Marcel Hirscher
|
| DNF | 16 lutego | 2018 | Pjongczang
|
Supergigant | 1:24,44 | - | Matthias Mayer
|
| 29. | 18 lutego | 2018 | Pjongczang
|
Gigant | 2:18,04 | +6,08 | Marcel Hirscher
|
| 4. | 7 lutego | 2022 |  Pekin
|
Zjazd | 1:42,69 | +0,23 |  Beat Feuz
|
| 6. | 8 lutego | 2022 | Pekin
|
Supergigant | 1:19,94 | +0,85 | Matthias Mayer
|
3.
|
10 lutego | 2022 | Pekin
|
Superkombinacja | 2:31,43 | +0,68 | Johannes Strolz
|
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 36. | 6 lutego | 2019 |  Åre
|
Supergigant | 1:24,20 | +3,93 |  Dominik Paris
|
| 14. | 11 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo
|
Supergigant | 1:19,41 | +1,35 | Vincent Kriechmayr
|
| 21. | 14 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo
|
Zjazd | 1:37,79 | +1,99 | Vincent Kriechmayr
|
| 4. | 15 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo
|
Superkombinacja | 2:05,86 | +1,33 | Marco Schwarz
|
| DNF1 | 19 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo
|
Gigant | 2:05,86 | - |  Mathieu Faivre
|
| DNS2 | 7 lutego | 2023 | Courchevel/Méribel
|
Kombinacja | 1:53,31 | - | Alexis Pinturault
|
1.
|
9 lutego | 2023 | Courchevel/Méribel
|
Supergigant | 1:07,22 | - | - |
| 5. | 12 lutego | 2023 | Courchevel/Méribel
|
Zjazd | 1:47,05 | +1,01 | Marco Odermatt
|
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 41. | 8 marca | 2015 |  Hafjell
|
Gigant | 2:23,37 | +9,75 | Henrik Kristoffersen
|
| DSQ2 | 11 marca | 2015 | Hafjell
|
Kombinacja | 1:58,25 | - | Loïc Meillard
|
| DSQ | 11 marca | 2015 | Hafjell
|
Supergigant | 1:15,87 | - |  Miha Hrobat
|
| 30. | 13 marca | 2015 | Hafjell
|
Zjazd | 1:29,62 | +2,06 | Henri Battilani
|
| 14. | 27 lutego | 2016 |  Soczi
|
Zjazd | 1:11,66 | +0,99 |  Erik Arvidsson
|
2.
|
29 lutego | 2016 | Soczi
|
Supergigant | 1:09,95 | +0,37 | Matthieu Bailet
|
| 5. | 1 marca | 2016 | Soczi
|
Superkombinacja | 1:56,16 | +1,91 | Štefan Hadalin
|
| 5. | 3 marca | 2016 | Soczi
|
Gigant | 2:14,32 | +2,41 | Marco Odermatt
|
| 5. | 5 marca | 2016 | Soczi
|
Slalom | 1:36,84 | +1,99 |  Istok Rodeš
|
| 4. | 8 marca | 2017 | Åre
|
Zjazd | 1:23,34 | +0,61 | Sam Morse
|
| DNF | 9 marca | 2017 | Åre
|
Supergigant | 1:17,91 | - | Nils Alphand
|
| DNF1 | 11 marca | 2017 | Åre
|
Superkombinacja | 2:05,14 | - | Loïc Meillard
|
| 1.
|
12 marca | 2017 | Åre
|
Drużynowo | ? | - | - |
| 4. | 13 marca | 2017 | Åre
|
Gigant | 2:25,23 | +1,03 | Loïc Meillard
|
| DNF1 | 14 marca | 2017 | Åre
|
Slalom | 1:37,64 | - | Adrian Pertl
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]- sezon 2018/2019: 150.
- sezon 2019/2020: 97.
- sezon 2020/2021: 82.
- sezon 2021/2022: 14.
- sezon 2022/2023: 12.
Miejsca na podium
[edytuj | edytuj kod]Kvitfjell – 6 marca 2022 (supergigant) – 2. miejsce
Beaver Creek – 3 grudnia 2022 (zjazd) – 3. miejsce
Bormio – 28 grudnia 2022 (zjazd) – 2. miejsce
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie FIS (ang.)
- Olympedia – Jack Crawford (ang.)