Josef Theomim

Josef ben Meir Theomim
Data i miejsce urodzenia	1727 ; Szczerzec
Data i miejsce śmierci	15 lutego 1792 ; Frankfurt nad Odrą
Miejsce pochówku	Cmentarz żydowski w Słubicach
	Rabin Frankfurtu nad Odrą
Okres sprawowania	1781–1792
Wyznanie	judaizm

Josef ben Meir Theomim zwany Pri Megadim, czyli Słodki owoc^[1] (hebr. יוסף בן מאיר תאומים; ur. 1727 w Szczercu, zm. 26 kwietnia 1792^[2]) – rabin Frankfurtu nad Odrą w latach 1781–1792, przewodniczący sądu rabinicznego w tymże mieście.

Życiorys

Urodzony w Szczercu koło Lwowa w rodzinie Żydów galicyjskich. Syn uczonego Meira Theomima (zm. ok. 1772) i Gitel z domu (?). Wnuk Haima Josepha Theomima i Gitel z domu Shalom, prawnuk Samuela Theomima, praprawnuk Haima Josepha Theomima i Rachel z domu Nathan. Miał 2 braci: Samuela i Elijaha. Poślubił Toybę Eliakim, z którą miał 3 dzieci: Israela, Friedę oraz Samuela^[3].

Początkowo tworzył we Lwowie, po ojcu przejął posadę nauczyciela i instruktora rabinicznego jesziwy we Lwowie. Potem przeniósł się na Węgry do Komarna i wreszcie na tereny Królestwa Pruskiego. W 1772 zamieszkał w Berlinie. W 1774 ogłoszono jego sukcesję po ojcu we Lwowie, a w 1781 trafił do Frankfurtu nad Odrą jako nowy rabin.

Autor wielu dzieł, m.in.: "Porat Josef" (Żółkiew, 1756), "Ginat Weradim" (Frankfurt nad Odrą, 1767), komentarza "Pri Megadim" (Słodki owoc) do "Jore Dea", "Tewat Gama" (Frankfurt nad Odrą, 1782), "Szoszanat Amakim" i "Pri Megadim" do "Orach Chajim" rabina Jakoba ben Aschera w 2 tomach: "Eszel" i "Maszbecot Zahaw".

Pochowany na cmentarzu żydowskim w Słubicach.

Nowy nagrobek z 2004 został ufundowany przez rabina Berela Polatska z Nowego Jorku, a wykonany przez kamieniarza Miklósa Horvátha z miejscowości Nyíregyháza na Węgrzech. Treść inskrypcji odbiega nieco od brzmienia oryginału.

Współczesna inskrypcja

Tu jest pochowany

wielki uczony rabin

nasz nauczyciel i nasz mistrz, pan Josef

przewodniczący sądu rabinackiego naszej gminy.

Syn naszego nauczyciela i naszego mistrza Meira, pamięć jego duszy.

Autor

"Porat Josef", "Ginad Weradim"

"Pre megadim" do "Jore dea"

"Tewat Gome", "Szoszanat Amakim",

"Pri megadim" do "Orach Chaim" w dwóch tomach:

"Eszel Awraham" i "Miszbecot Zahaw",

jak również wielu książek, które napisał.

Zmarł i pochowano go w środę 10 ijar 552 wedle krótkiego rachunku.

Niech będzie dusza jego związana w wieniec życia.

Wywód genealogiczny

4. Haim Joseph Theomim
	2. Meir Theomim
5. Gitel z domu Shalom
		1. Josef ben Meir Theomim (1727-1792)
6. NN
	3. Gitel z domu (?)
7. NN

Przypisy

↑ Jego imię zapisywane jest także jako Joseph lub Yosef, natomiast nazwisko - Teomim. Błędną formą nazwiska jest zaś Teomin.
↑ Czyli 4 Ijar 552 roku według skróconej rachuby.
↑ Drzewo genealogiczne rodziny Theomimów

Bibliografia

Dariusz Barański: Rabini na grobie rabbiego Teomina w Słubicach, Gazeta Wyborcza Górzów Wielkopolski, 22.04.2002.
Dariusz Barański: Uroczystości na cmentarzu żydowskim w Słubicach, Gazeta Wyborcza Gorzów Wielkopolski, 04.05.2004.
Beata Bielecka: Cmentarz żydowski w Słubicach ma ponad 600 lat i jest jednym z najstarszych w Europie Środkowej, Gazeta Lubuska, 21.08.2009.
Beata Bielecka: Co dalej z cmentarzem żydowskim w Słubicach?, Gazeta Lubuska, 05.05.2009.
Ralf Loock: Buch zum Jüdischen Friedhof gefunden, w: Märkische Oderzeitung z 02.05.2009.
Sebastian Preiss/ Uta Hengelhaupt/ Sylwia Groblica/ Almut Wille/ Dominik Oramus: Słubice. Historia - topografia - rozwój, Słubice 2003.
Eckard Reiß, Magdalena Abraham-Diefenbach (red.): Makom tow - dobre miejsce. O cmentarzu żydowskim w Słubicach i Frankfurcie nad Odrą, Vergangenheits Verlag, Berlin 2012.
Dietrich Schröder: Gebet für einen großen Rabbiner, w: Märkische Oderzeitung z 16.05.2008.
Dietrich Schröder: Theomims Wunderkraft, w: Märkische Oderzeitung z 17/18.03.2012, Journal, s. 1.

Linki zewnętrzne

[1] Jego imię zapisywane jest także jako Joseph lub Yosef, natomiast nazwisko - Teomim. Błędną formą nazwiska jest zaś Teomin.

[2] Czyli 4 Ijar 552 roku według skróconej rachuby.

[3] Drzewo genealogiczne rodziny Theomimów

[1]

[2]

[3]