Józef Hilary Głowacki
 Autoportret | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
polska |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
Józef Hilary Głowacki (ur. 14 stycznia 1789 w Mińsku Litewskim, zm. 21 grudnia 1858) – polski dekorator teatralny, syn dekoratora teatralnego Antoniego Głowackiego (1750-1811).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Początkowo uczył się malarstwa od 1806 pod kierunkiem ojca. Już w następnym roku malował dekoracje dla teatru w Mińsku. W roku 1808 rozpoczął studia malarskie w Wilnie pod kierunkiem Jana Rustema.
Już w czasie studiów projektował i realizował dekoracje dla teatru wileńskiego. Po uzyskaniu dyplomu został wykładowcą perspektywy na Uniwersytecie Wileńskim. W roku 1818 wykonał malarstwo ścienne w dolnej sali Uniwersytetu. W latach 1821–1825 pracował w uniwersyteckim zakładzie litograficznym.
W roku 1826 zamieszkał w Warszawie, gdzie na zlecenie generała Ludwika Michała Paca wykonał cykl siedmiu widoków z jego dóbr na ścianach pałacu przy ulicy Miodowej. Oprócz projektowania dekoracji teatralnych zajmował się malarstwem sztalugowym i litografią.
Projektował też scenografie do oper takich jak „Łucja z Lammermooru” Gaetano Donizettiego, „Włoszka w Algierze” Gioacchino Rossiniego i „Wolny strzelec” Carla Marii von Webera.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Biografia. portalwiedzy.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-21)].
- M. Rulikowski: Józef Hilary Głowacki, Polski Słownik Biograficzny, t. VIII, s. 123.